One girl

hoofdstuk 16

Hoofdstuk 16

Een uurtje later is iedereen klaar en is het tijd om te gaan. Milan geeft mij stiekem een klein kusje op mijn mond, zodat de rest het niet kan zien. Mama, Tess, Milan en ik gaan in 1 taxi zitten, de rest gaat in de andere taxi.

De begrafenis is op een groot landhuis, waar een grote begraafplaats naast staat. Alles is al klaargezet en een halfuurtje later is de helft van onze familie er al, nu de rest nog. "Gecondoleerd, lieverd!" zegt tante Anja. "Dankjewel" zeg ik en zo gaat het heel lang door. Totdat de rest van mijn familie er is en ik die ook allemaal al een hand (en kus) heb gegeven.

"Mijn man, was een romanticus. Onze eerste date, was dan ook op het strand. Hij was behulpzaam, grappig en bovenal, een lieve vader" zegt mijn moeder, aan mijn vader denkend, met tranen in haar ogen. Ik snuit mijn neus nog een keer. De meneer, die de begrafenis regelt, neemt mama's plaats in. "Peter Verstegen, man van Lidia Verstegen en vader van 2 dochters: Kelly Verstegen en Tess Verstegen, overlijdt op 28 oktober 2015 in London, aan een vliegtuigongeluk. Ik vraag u om 2 minuten stilte, daarna gaan we naar Kelly luisteren" hij knikt even snel en doet zijn ogen dicht. Ik volg zijn voorbeeld.

"Ik ga voor jullie een liedje zingen. Ik vind dit liedje goed bij mijn vader passen, want hij deed dit altijd, wanneer ik verdrietig was" zeg ik, nadat de 2 minuten voorbij zijn en dan begin ik met zingen.

These wounds won't seem to heal
This pain is just too real
There's just too much that time cannot erase

When you cried I'd wipe away all of your tears
When you'd scream I'd fight away all of your tears
I held your hand through all of these years
But you still have
all of me

Iedereen klapt, ondertussen sta ik op het 'podium' te huilen. Milan pakt mijn hand vast en leidt mij naar onze plekken. Daar ga ik zitten en de rest van de begrafenis luister ik niet meer. Ik denk alleen maar aan die ene keer, toen papa mij troostte.

*Flashback*

"Gaat het wel lieverd? Wil je erover praten?" vraagt papa liefjes aan mij. Hij gaat naast mij op bed zitten, ik geef hem een knuffel. "Sem is echt een loser" zeg ik huilend, mijn vader luisterd begripvol. "Hij heeft het uitgemaakt met mij en een minuut later heeft hij met Lieve. Echt een sukkel is het". Papa wrijft liefkozend over mijn haren. "Tja, liefde is klote" zegt hij "zou ik je eens wat vertellen?". Ik knik, "mijn ex is een keer vreemdgegaan, maarja, wat ze zeggen klopt, verliefd zijn maakt je blind, want ik gaf haar een tweede kans, die ze met bij de handen vastpakte, om hem daarna weer te verkloten". Hij geeft mij een kus op mijn voorhoofd, "het komt wel goed Kel, hij is het niet waard, om zo'n knappe meid te laten zitten" en nadat hij dat zei, liep hij mijn kamer weer uit.

*Einde flashback*

"Hier is het as" zegt een goed gekleede vrouw, nadat de begrafenis is afgelopen. Ze geeft het aan mijn moeder. "Dankjewel" zegt ze gebroken terug en dan draait ze zich naar mij toe. "Kelly, ik heb nagedacht en ik vind het fijn, als we iets van dit as, in sieraden stoppen" zegt ze en ze kijkt naar het as, dat mijn vader was. Ik knik even en zeg dan: "ik wil een zilveren ring, met papa's vingerafdruk en as". "Ja ik ook, voor Tess maken we wel een ketting, die we dan bewaren voor haar vijfde verjaardag" zegt ze, "ja, dat vind ik een goed idee" zeg ik. "Oke, dan ga ik dat nu even regelen" zegt ze en dan loopt ze weg, met het as in haar handen.

"Wij moeten over 2 uur al op het vliegveld staan" zegt Sven. Uit automatisme kijk ik op mijn IPhone. 17.24. "Komt goed, als we nu gaan inpakken" zegt Fleur en ze draait zich al om, om naar boven te gaan. We lopen haar allemaal achterna. Na een uurtje zijn we klaar met inpakken en lopen er weer naar beneden. Ik bel 2 taxi's voor ons en samen gaan we op de bank zitten. Een voor een geef ik ze een knuffel. Als ik klaar ben zeg ik: "bedankt voor jullie steun en liefde, in deze situaties, merk je pas echt wie vrienden zijn" en ze knikken allemaal. "Dat je maar weet, dat we er altijd voor je zijn, we houden van je" zegt Jess en weer knikt iedereen. Dan gaat de bel.

"Doeeii! Goede reis terug!" roep ik nog snel en dan zijn ze verdwenen. We lopen weer terug naar de taxi. "Weetje, jij heb geen huis toch?" vraag ik, als antwoord schudt Milan zijn hoofd. "Soms hebben we wel eens vrije dagen op school, dan mag je wel bij mij logeren. Je bent altijd welkom" zeg ik. "Super bedankt, morgen weer naar school" zegt hij. "Ja, is het goed als ik vandaag bij mijn moeder ga slapen?" vraag ik en ik kijk hem in zijn mooie ogen aan. "Natuurlijk, dat hoef je echt niet te vragen hoor, het is jouw huis" zegt Milan en hij glimlacht naar mij.

Als we binnenkomen, zie ik dat mama terug is. "Jouw ring" zegt ze en ze geeft mij een mooi ingepakt pakje. Ik maak hem open en zie de mooiste ring, die ik ooit heb gezien. Het is een zilveren ring, met aan de binnenkant papa's vingerafdruk en zijn as en op de buitenkant zit een klein roze diamantje. "Mam, hij is prachtig" zeg ik met tranen in mijn ogen. Ze knikt en zegt: "weetje, papa had dit nooit gewild, dat wij zo verdrietig zouden zijn. We moeten doorgaan zonder hem. En trouwens dat diamantje zou je vader ook hebben uitgezocht voor je" ik knik. "Je hebt gelijk, we moeten door".

Nadat ik dat had gezegd, geef ik mama een kus en ga naar mijn eigen kamer, om mij om te kleden. Daarna stap ik bij mijn moeder in bed en val in slaap. Ik droom over papa.