One girl

Hoofdstuk 45

Hoofdstuk 45

"Lana, Pleun, Sarah, Jente" roep ik als ik mijn vriendinnen weer zie. Ze komen blij op mij afgestormd.

Ik was gisteren blijkbaar zo ver, dat Hugo mij naar mijn kamer heeft gedragen. De volgende dag had ik met mijn vriendinnen afgesproken.

Saar blaft ook vrolijk mee en ik geef haar een aai over haar bolletje. In die vijf dagen dat ik daar was, heb ik veel in de zon gelegen, dus ik ben nu ook een stuk bruiner.

"Wat ben je bruin" zegt Pleun, waarna ze mij om de hals vliegt. "I know" reageer ik en ik flip mijn haar naar achter.

"Waarom ben je nu al terug?" vraagt Sarah, als we allemaal weer rustig zijn. Fuck, wat moet ik nu zeggen? "Uh, ja, dat had zo zijn redenen." Ik probeer om mijn emoties achterwege te houden en dat lukt mij aardig goed. Ze hebben niks door en vragen naar mijn vakantie, die ik uitgebreid vertel.

~~~

We - Jente, Luca, Luna en ik - zijn weer terug in onze kamer. "Ik heb jullie zo gemist" zeg ik tegen mijn beste vriendinnen en op dat moment komt Jente met een idee.

"Laten we naar het hockeyveld gaan en daar een wedstrijdje doen" roept ze enthousiast uit.

"Wat voor een wedstrijdje" vraagt Luna en ze fronst haar wenkbrauwen.

"We gaan een wedstrijdje doen, wie het eerst vijf ballen tegen de lat heeft geschoten. Vanaf de strafbalstip en je krijgt allemaal tien ballen. Als het niet in tien kansen lukt om de lat vijf keer te raken, valt degene met de minst geraakte ballen af en gaat de rest door, totdat er dus wel vijf ballen de lat raken."

We knikken allemaal hevig en lopen naar de kast om ons om te kleden.

~~~

Even later staan we allemaal met tien ballen op een rijtje klaar om te beginnen.

Ik schiet de eerste, maar die is net mis. "Ha!" schreeuwt Luca. Ik kijk haar quasi-boos aan. "Net of de eerste van jou wel raak is" zeg ik spottend. Ze schiet en raakt. "Beginnersgeluk" mompel ik, wanneer er een blij kreetje haar mond verlaat.

Die van Jente en Luna raken hem ook. Gelukkig hebben we tien kansen, voordat de eerst afvaller bekend wordt gemaakt. Ik push hem en hij knalt tegen de lat. Ik draai me vrolijk om naar mijn vriendinnen, die vrolijk terugkijken.

Waarom kijken ze zo vrolijk.

Maar ik merk het al, ze hebben dit spel veel vaker gedaan, waardoor ik nu heb verloren.

Mokkend ga ik aan de kant zitten en ik kijk naar hoe Luca, Luna en Jente verder spelen.

Opeens word ik op mijn schouder getikt en met een ruk draai ik me om. "Sorry, ik wilde je niet laten schrikken" zegt Milan. Ik kijk hem even aan. Zou ik reageren? Ja doe naar wel. "Maakt niet uit, wat kom je hier doen?" vraag ik hem en ik kijk hem met gefronste wenkbrauwen aan.

"Ik-uh, ik wilde sorry zeggen. Voor alles. Ik dacht, misschien kunnen we vrienden blijven?" vraagt hij onzeker. Ik denk even na.

"Uh ja, is goed, ik vergeef het je."

Met verbaasde ogen kijkt hij mij aan. Ik vergeef mensen niet zo snel, dus ik ben ook wel een beetje verbaasd van mezelf. "Oké, misschien kunnen we de laatste dag van de vakantie een filmpje pakken?" vraagt hij. Ik knik, "is goed, ik kom om 7 uur naar jou toe." Hij glimlacht naar me en ik glimlach terug. "Is goed, tot vanavond." Hij zwaait nog even naar me en dan is hij weg.

Als ik me omdraai naar mijn vrienden, zie ik dat ze niks door hebben gehad en dat Jente op dit moment de lat mist.

Ik lach als ze begint te vloeken en boos met haar stick op de grond slaat. Ze kijkt mij boos aan en komt naar me toe gelopen. Ik glimlach nog steeds geamuseerd naar haar en dan begint zij ook te lachen. "Ik weet het, het is maar een spel, maar ik verlies altijd van hen" zegt ze mokkend. Ik lach weer. Jep, ze is echt gestoord en een van de beste vriendinnen die je je maar kunt wensen.

~~~

Ik loop naar de kamer van Milan en als ik zijn deur open maak, zie ik dat hij erg goed zijn best heeft gedaan om het een beetje gezellig te maken. Hij heeft overal kaarsjes neergezet en overal op bed ligt eten. Ik glimlach als ik alles zie. "Welke film?" vraagt Milan aan mij, als hij mij in de gaten heeft gekregen.

"Doe maar een actiefilm" zeg ik en ik ga naast hem liggen. Hij slaat een arm om mij heen en pakt de afstandsbediening. Hij zet een film aan en ik pak de chocoladereep en breek er een stukje van af. "Ook?" vraag ik aan Milan en ik kijk hem aan. "Jep" antwoordt hij simpel en ik geef hem een stuk.

Ik ga dicht tegen hem aanliggen en leg mijn hoofd op zijn borst. Zo blijven we de hele film liggen en wanneer de film is afgelopen, is ook al het eten op.