DESİSE | +18 (ASKIDA)

Bölüm 10

"Bir insandan iki canından birisini seçmesini istemek çok acımasızcaydı."

Esenli okumalar 🕊

Gülüşme ve çocuk sesleriyle yavaşça gözlerimi araladığımda gözlerime vuran florasan ışığından gelen ışık huzmeleri ile tekrar gözlerimi kapattım. Tekrardan gözlerimi açıp sağ elim ile ovuşturdum. Neredeydim? En son neler olduğunu hatırlamaya çalıştığım sırada, "Aa bak abla uyanmış." demişti tatlı bir kız çocuğu sesi. Başımı sesin geldiği yöne çevirdiğimde kumral saçlı küçük bir kız çocuğu bana doğru geliyordu. Yanında da Berat vardı.

"Geçmiiiş olsuun." Dedi tatlı küçük kız harfleri uzata uzata.

"Teşekkür ederim." Deyip gülümsedikten sonra Berat'a baktım.

"En son bayılmışsın. Poyraz'da uf olmuştu hani." Dedi, küçük kıza bakıp gülümsedi ve küçük kızda ona bakıp gülümsedi.

"Hee..." deyip hatırlamaya çalıştım sonra bir anda gelen dank etmeyle birlikte, "Aaa... Poyraz nerede?!" Diye sordum endişeyle. Hızla yattığım hastane yatağında doğruldum. Yatağın yanındaki spor ayakkabılarımı giymek için yeltendiğimde, "Poyraz iyi merak etme ayrıca şu serum bitmeden çıkamazsın." dedi Berat ve beni omzumdan itikleyerek geri yatırdı.

"Sen abimin arkadaşı mısın?" Dedi küçük kız yatağın tam dibine girip tatlı tatlı merakla bana bakarken.

"Hı hı evet peki ya sen kardeşi misin?" Dedim tebessüm ederek.

"Hı hı seniin adın nee?" Dedi harfleri uzatarak.

"Benim adım Efsun senin adın ne?" Deyip elimi uzattım.

"Lena." Deyip elimi tuttu ve hızlıca salladı.

"Beraat..." deyip başını odadaki tekli berjerde oturan Berat'a çevirdi sonra bana bakıp, "Efsun çok güzel değil miii? Bende büyüyünce onun kadar güzel olacak mıyım?" dedi.

Yüzümdeki tebessüme engel olamadım. Dünyadaki en saf, en güzel varlıklardan böyle güzel iltifatlar alınca pamuk şekere dönüşesi geliyordu insanın.

Berat, "Evet çok güzel Efsun ablan." dedi ve iki saniye kadar yüzümü inceledi. "-amaaa..." deyip ayağa kalktı gelip Lena'yı kulağına aldı ve kulağına doğru fısıldadı. "Sen ondan daha güzel olacaksın."

Lena zafere ulaşmış gibi bir tebessüm yüzüne yerleştirdiğinde küçük bir kahkaha çıkıvermişti ağzımdan.

***

Serum bittiğinde Berat ve Lena ile odadan çıktığımızda Berat kucağında Lena ile önümden yürüyordu. Onları takip ediyordum. Poyraz'ın bulunduğu odanın önüne geldiğimizde içeri girdik. Odada Poyraz'ın ailesi vardı. Hepsiyle sırayla göz teması kurduğumda en son Poyraz ile göz göze geldim. İkimizde gözlerimizi çekmiyorduk. Bu bakışmayı sonlandıran Poyraz olmuştu gelen kardeşine doğru bakıp, "Benim prensesimde buradaymıış." deyip kollarını açtı.

Berat, Lena'yı kucağından indirir indirmez Lena hızla abisinin yattığı yatağa zıpladı ve abisinin kucağına oturdu. Poyraz acıyla inlediğinde herkes endişeyle Poyraz'a baktı. Poyraz'ın annesi hızla kızının yanına geldiğinde, "Kızım abine uf oldu ya ondan canı acıdı sen şimdi gel benim kucağıma." dedi ve kızını almak için eğildi. Lena hızla abisinin boynuna sarıldı.

"Tamam tamam kalsın anne bir şey olmaz." Dedi ve o da kardeşine sarılıp küçük kızın askılı tişörtünün açıkta bıraktığı omzundan öptü.

"Bugün çıkabilirim değil mi?" Diye sordu Poyraz önce annesine sonra da babasına baktığında.

"Hayır tabiki de oğlum farkında mısın bilmiyorum ama-" annesi diyeceği sırada babası yalandan bir öksürükle devamını getirmemesi için karısını susturdu Lena'yı işaret ederek.