Yarası Saklı | ZeyÇağ

-7-

-Aynen öyle, aşık oldum Zeynep'e!

Arkasını dönüp gideceği esnada karşısında şu anda görmek istediği son insan vardı,Zeynep.

-Zeynep? Sınavın vardı senin ne yapıyorsun burda? dedi güçlükle çıkan sesiyle.

Zeynep elindeki kalemliği sallayarak:

-Bunu unutmuşum. Şimdi gidiyordum zaten. Ama o son söylediğin... konuşacağız Çağrı. Ve sen bu sefer sorularımdan kaçamayacaksın.

Zeynep sınava gireceği sınıfa doğru giderken Çağrı daha kendisinin bile bilemediği cevapları bulmaya çalışıyordu bir kez daha.

*

-Demek Zeynep'e aşığım dedi o bebe ha, bak sen!

-Öylesine söylemiştir ya, cidden bana aşık olacak hali yok sonuçta, dedi Zeynep tereddütle.

-Umarım öylesine söylememiştir

-O ne demek şimdi Ali?

-Sana aşık olması işimize gelir demek Zeyno. Aralarındaki en zayıf halka o diye yaklaşmadık mı biz bu çocuğa zaten? Gerçekten sana karşı hisleri varsa Vefanın katilini bulmamız konusunda elimize ciddi kozlar verebilir.

-Çocuğun duygularını mı kullan diyorsun bana yani?

-Biz ne zamandan beri Çağrının duygularını önemser olduk? Umrumda olan tek bir şey var o da kardeşim,Vefa.

-O sadece senin arkadaşın değildi Ali,onu senin kadar ben de önemsiyorum. Ne zaman göreceksin bunu?

-Sende gördüğüm şeyler var Zeynep. Ama Vefa'ya değil Çağrıya dair. Gördüklerim de pek hoşuma gitmiyor açıkçası.

-Ne görüyormuşsun sen ya açıkça söylesene?

-Şşş tamam sakinleşin!

-Benimle o çocuk için tartışıyorsun şu an farkında mısın Zeyno?

-Ben kimse için seninle tartışmıyorum. Hem sen Cemre için bizi karşına aldığın günleri çabuk unuttun galiba? Beni kendinle karıştırma Ali, ben sana benzemem. Düşmanım dediğim insana aşık olmak gibi bir hataya da asla düşmem!

-Bende öyle diyordum, görüyorsun halimi Zeynep. Sen de benim gibi olma istiyorum seni düşündüğüm için-

-Ben kendimi düşünürüm sen merak etme. Çağrıyla konuşmaya gidiyorum. O lafın arkasında yatan şey neymiş öğrenelim bakalım.

Zeynep hızla arkadaşlarının yanından ayrılıp sahile doğru ilerledi. Sınıf grubundan Çağrının numarasını alıp okulun oradaki sahilde beklediğine dair mesaj attı.

Az önce olanları gözden geçirdi. Fazla mı tepki verdim diye düşündü kendi kendine. Peki onu bu kadar sinirlendiren neydi? Ali'nin Cemre'ye aşık olması mı? Bu uzun zaman önce aştığı bir durumdu zaten. Aliye dair hislerinin arkadaşlıktan daha fazla olmadığını geç de olsa anlamıştı. Onun dengesini asıl bozan Çağrı faktörüydü. Kantinde söylediği cümle gün boyu kafasında yankılanıp durmuştu. 

"Aşık oldum Zeynep'e"

Gerçekten olabilir mi diye düşündü Zeynep.

Olamaz diye kafasını iki yana salladı. Olamaz, olmamalı.
Asıl zayıflık bu,aşk en büyük zayıflık değil mi zaten?

-Efendim,bana mı bir şey söyledin?

Zeynep Çağrının sesini duymasıyla birlikte irkildi. 
Düşüncelerine o kadar kaptırmıştı ki kendi kendine konuştuğum bile farkında değildi. Çağrı da Zeynep'in oturduğu bankın diğer ucuna oturmuştu. Bir kendisine bir de genç kıza doğru döndü Çağrı. Her ikisi bankın bir ucunda birbirlerinden olabildiğince uzaktalardı. Bu uzaklık ikisinin arasında olabilecek tek şeydi hatta.
Bir süre ikisi de sessiz kaldı. Çağrının beklediği normalde bu değildi. Zeynep yine bir şeyler sorar ve cevaplarını almak için elinden geleni yapardı ama bu sefer o da susuyordu Çağrıyla birlikte. Genç kızın sessizliğine alışkın değildi,istemiyordu da böyle olmasını.

-Bugün söylediğin o şey... Egeyi tiye aldığını belli etmek içindi,anladım. Ama yine de benim adımı bir daha böyle şeylerde geçirme!

-Dalga amaçlı söylediğimi mi düşünüyorsun yani?

-Evet öyle düşünüyorum, başka ne düşünmemi bekliyordun zaten. Egeyi kendince böyle bir yolla susturmak istedin, o an alaya aldığın için öyle söyledin.

-Öyle mi yapmışım?

-Evet evet aynen öyle yaptın.

-E iyi o zaman gideyim ben? Sen her şeyi çözmüşsün zaten diyerek ayaklandı Çağrı. Onun ayağa kalkmasıyla birlikte Zeynep de Çağrının tam karşısına geçti

-Seninle bir şey konuşmaya çalışıyorum şu anda,gidemezsin.

-Hayır, sen sadece kendini bir şeylere ikna etmeye çalışıyorsun o kadar.

-Ben olanı söylüyorum!

-Olanı söylediğin falan yok! Kendini ve beni sana aşık olmadığıma inandırmaya çalışıyorsun şu an.

-Hayır! Ortada olan ne varsa onu söylüyorum ben.

-Nasıl bu kadar emin konuşabiliyorsun?Kalbimden ve aklımdan neler geçtiğini bilmiyorsun bile.

Çağrı Zeynep'e doğru adımlayarak aralarındaki mesafeyi kısalttı.

-Ya da belki de biliyorsundur Zeynep,ne dersin?

Zeynep'in aklına dün gece Çağrının evinde olanlar geldi. Kendisi de aynı şekilde Çağrıya doğru yaklaşmış bir cevap aramıştı. Şimdiyse roller değişmiş,cevap alma sırası Çağrıya geçmişti. Zorla bir adım geriye gitti.

-Ben söyleyeceğimi söyledim. Bir daha da sakın böyle bir şey yapma. Git kendine dalga geçecek başka şeyler bul!

Gideceği esnada Çağrı kolundan hafifçe tutup kendisine doğru çekti Zeynep'i.

-Sorularımdan kaçamazsın demiştin ama hiçbir şey sormadın Zeynep, neden? Alacağın cevaptan mı korkuyorsun yoksa?

-Hiçbir şeyden korktuğum yok benim.

-İhtimali bile deli ediyor seni değil mi? Sana aşık olma düşüncesi bile korkunç geliyor senin için... Sana bir sır vereyim mi Zeynep,diyerek kulağına doğru eğildi ve fısıldadı.

-Ben de sana aşık olmaktan korkuyorum. Çok korkuyorum hem de...