Yarası Saklı | ZeyÇağ

-40-

-Öleceğim şimdi açlıktan ya,şu pastayı yiyelim artık!

-Aşkım biraz bekle de kız üstünü değiştirsin okul formasıyla pasta kesecek hali yok,dedi sitemle.

-Valla ben bu kafayı anlamıyorum ya,okul formasıyla kesse ne olur pijamayla kesse ne olur,pasta aynı pasta işte!

Duru gözlerini kısarak onaylamadığını belli ederek Sinan'a baktı. Birkaç dakika sonra ise Zeynep,kızların ona aldığı elbiseyi giyinip yanlarına gelmişti.

Sırt dekolteli,dizinin hemen üstünde biten sade ama şık siyah bir elbiseydi. Yavaş adımlarla arkadaşlarının yanına geldi. Kızlar elbisenin Zeynep'e ne kadar yakıştığını söyleyip yanına gelirken Ali ve Sinan bir iki iltifat edip tekrardan pastaya odaklanmıştı.

Çağrı ise Zeynep'i görmesiyle birlikte heyecanını gizleyememiş,olduğu yerde öylece kalakalmıştı. Zeynep de Çağrının bakışlarını fark etmiş ve gözlerini kaçırmakla yetinmişti.

-Kızlar teşekkür ederim her şey için,ama bu abartı değil mi,yani biraz garip hissettim,dedi elleriyle oynayarak.

-Saçmalama kızım nesi abartı,bugün senin günün ya! Tabii ki giyinip süsleneceksin ne var bunda?

-Aynen öyle,hem çok güzel gözüküyorsun Zeynep,elbise çok yakışmış,dedi Cemre sevecen bir şekilde.

Zeynep de Cemrenin iltifatına gülümseyerek karşılık verdi. Eskisine göre Cemre'ye olan ön yargıları biraz daha kırılmıştı.

-Katılıyorum Cemoşa, hem baksana Çağrı da bizimle aynı fikirde bence,dedi Duru gözleriyle Çağrının olduğu tarafı işaret ederek.

Çağrı sandalyeye ters bir şekilde oturmuş,kollarını sandalyenin başına bağlayarak kafası oraya yaslamış bir halde Zeynep'e bakıyordu.

-Nasıl hayran hayran bakıyor sana ya,ay çok aşık bu çocuk!

-Gerçi Çağrı hep sana böyle bakıyor,ben ilk defa birisine karşı böyle olduğunu görüyorum biliyor musun,dedi Cemre Zeynep'e doğru.

-Tek bildiğim ne kadar şanslı olduğum,dedi Zeynep mahçup bir şekilde Çağrıya bakarak.

İkisinin de gözleri birbirine kenetlenmişti bir kez daha. Oldukları yer,içinde bulundukları zamanın bir önemi yoktu onlar için. İkisinin gözleri birbirine değdiği her an dünyada sadece onlar vardı sanki.

-Valla dayanamayacağım ben keseceğim en sonunda şu pastayı,hadi Zeyno!

Sinan'ın bağırmasıyla irkilen Zeynep istemeye istemeye de olsa göz temasını kesti. Söylene söylene eline bıçağı aldı. Çağrı da yanına gelmiş hemen arkasında duruyordu.

Pastayı kesip dilimlere ayırdığında Sinan ve Ali derin bir nefes aldı. Herkes pastasını alıp köşesine çekildiğinde Çağrı da bunu fırsat bilerek Zeynep'e biraz daha yaklaştı.

-Yine çok güzelsin,dedi hayranlıkla. Daha sonra suratını asarak sitemle;

-Aynı yerde olmamıza rağmen seni bu kadar özlemem normal mi?

Zeynep gülümseyerek Çağrıya doğru döndü. Kast ettiği şeyi az çok anlamıştı. Geldiklerinden beri ya kızlar ya da arkadaşları etrafını sarmış,Çağrıyla bir türlü yalnız kalamamışlardı.

-Bugün de böyle oldu yapacak bir şey yok.

-Yapacak bir şey var aslında.

-Öyle mi,neymiş o?

-Benimle gelirsen öğrenebilirsin,dedi gülümseyerek.

Zeynep ise hiç düşünmeden masadaki ceketini alıp Çağrının elini tuttu. Çağrı ise şaşkınlıkla Zeynep'e bakıyordu.