Yarası Saklı | ZeyÇağ

-21-

-Daha iyi misin?

-Sen olduğun sürece daha iyiyim,dedi Çağrı teşekkür edercesine. Zeynep'e doğru sarılacağı esnada Zeynep kendisini uzaklaştırdı.

-O yüzden mi aramalarıma,mesajlarıma dönmüyorsun Çağrı?

-Bu haldeyken olmazdı Zeyno,seni endişelendirmek istemedim.

-Ortadan kaybolarak hiç endişelendirmemiş oldun yani öyle mi,dedi sitemle. Çağrı mahçup bir şekilde başını öne doğru eğdi.

-Özür dilerim,kendimi toparlamadan karşına çıkmak istemedim beni öyle görünce üzülürsün diye-

-Çağrı,benim yerime düşünmeyi bırak artık,dedi Zeynep bıkkınlıkla.

-Seni böyle darmadağın görmek beni üzüyor evet,hem de çok.Ama en azından hayatta olduğunu biliyorum. Ya şu bir hafta işkence gibiydi benim için,aklıma neler geldiğinden haberin var mı?

-Sende babam gibi evham yapmışsın,anlaşıldı. Kendime bir şey yapacak değilim Zeyno,korkma.

-Bende öyle derdim,diye söylendi Zeynep kendi kendine.

-Anlamadım?

-Diyorum ki bir daha ne olursa olsun bana haber vereceksin Çağrı. Hiçbir şeyi kendi başına yaşamak zorunda değilsin,tamam mı? Çektiğin acı her ne ise onu paylaş benimle. Kendi kendine mücadele etmeye çalışma. Bu seni daha da yorar,daha da dibe düşersin. Sonra o dipten çıkmak için saçma sapan yollar ararsın kendine,geri dönüşü olmayan yollar...

Zeynep, hatırladığı şeylerle birlikte gözlerinin dolmasına engel olamadı. Bakışları istemsizce bileğine doğru gitti. Elleriyle bileklerini kapatacağı esnada Çağrı ellerini kavradı.

-Çok seviyorum seni.

-Bende seni çok seviyorum.

-Özür dilerim,ben seni korkutmak istemedim gerçekten.

-Şimdilik affediyorum,şu depresyon modundan çık sonra soracağım hesabını.

- Olur,dedi Çağrı kafasını sallayarak.

-Hatta istersen kuklan olayım oynat beni, çıtımı çıkarmam söz,dedi Çağrı kollarını kaldırıp ellerini iki yana doğru açarak. Zeynep Çağrının bu haline gülümsedi.

-Uykusuz mu kaldın sen?

-Sen nereden anladın onu ya?

-Normalde güldüğünde gözlerin bu kadar kısılmıyor ki. Ama bu sefer güldüğünde küçücük kaldı resmen. Sadece kahkaha attığın zaman gözlerin tam anlamıyla kayboluyor ama onun dışında-

-Yuh,dedi Zeynep şaşkınlıkla.

-Ben bile kendime bu kadar hakim değilim.

-Açıkçası bende kendimi dünyadan bir haber sanırdım. Pek kimseyi umursamazdım ki hâlâ da öyleyim aslında. Hatta yıllarca aynı ortamda olmama rağmen adını bile hatırlamadığım insanlar var. Ama söz konusu sen olunca hiçbir şeyi unutmuyorum Zeynep. Her anın aklımda resmen.

Zeynep şaşkınlıkla Çağrıya bakmaya devam ediyordu. Çağrıyla birlikte hayatında hiç alışkın olmadığı şeyler yaşıyordu adeta.

Annesi,her ne kadar araları bozuk olsa da arkadaşları sayesinde sevilmenin nasıl bir his olduğunu biliyordu. Ama bu çok daha başka bir şeydi Zeynep için. Çağrı adeta gözünün içine bakıyor,tüm sevgisini ona veriyordu sanki. Kurduğu her cümle genç kızın kalbine işliyordu.

Sonra dönüp kendisine bakıyordu. İki kelimeyi bile bir araya getirmekte zorlanıyordu söz konusu hisleri olunca. İçinde yaşadığı duyguları ifade etmeyi çok istiyor ama başaramıyordu bir türlü. Bu da Zeynep'te mahçubiyet oluşturuyordu ister istemez. Sanki Çağrıyı kırıyormuş gibi hissediyor,bu his bile onu üzmeye yetiyordu.