Yarası Saklı | ZeyÇağ

-34-

Tozluyaka gangs ve 3 ıq'lü kelebek

Sinan sizi ekledi.

Sinan: La Çağrı

Sinan: Resmi olarak aramıza hoş gelmiş bulunabilirsin

Çağrı: Vay be

Çağrı: Hoş buldum hoş buldum da

Çağrı:Ben neden kelebek oldum yine :(

Çağrı: Sen bana öyle söyledikçe aklıma beni dövmek istercesine baktığınız zamanlar geliyor

Ali: Birkaç gün öncesi falan yani

Zeynep: Ali!!

Ali: Şaka.

Zeynep: Ben de sana Cemreyle ilgili bir şaka yapayım hemen??

Ali: Taktı Cemre'ye ya

Sinan: Tamam lan kara bela tamam

Sinan: Yemedik sevgilini

Çağrı: Bende tozluyakalı olayım ya

Çağrı: Böyle ötekileştirilmiş hissediyorum :(

Sinan: Sen kolejlisin abicim kolejli

Çağrı: Bu ışıltılı hayatı ben seçmedim...

Sinan: Şu finalde birinci olalım da ben seni nüfusuma bile alırım üzülme

Çağrı: Aaa geçtik mi ilk turu

Zeynep: Yaa ben söyleyecektim Arap of

Sinan: Kızım ben söylemedim ki kendisi anladı

Sinan: Nasıl anladıysa bilmiyorum yanlışlıkla oldu galiba

Çağrı: Kırıcısın:(

Çağrı ekranı kapatıp yatağının başlığına kafasını yasladı. Kendisinin, Zeynep'in hatta Vefanın biraz olsun intikamını almış gibi hissediyordu. Yine de onun için yorucu bir akşamdı. Zaten Zeynep'le de en son okulda görüşmüşlerdi.

Yarın da okul yoktu. Zamanında derslerde uyuklamaktan başka bir şey yapmayan Çağrı,Zeynep hayatında olduğundan beri hafta sonlarından nefret eder olmuştu. Yarın bir bahane bulup mutlaka yanına gitmeliydi. Gerçi bir bahaneye ihtiyacı yoktu ki,sevgilisini istediği zaman görebilirdi sonuçta. Sanırım Çağrı hâlâ bunu kabullenemiyor, gerçekliğini algılayamıyordu.

Çağrı için Zeynep,hayatta pek az insanın başına gelebilecek nadir bir güzellikti. Çağrı da bu azınlıkta olacak kadar şanslıydı,hatta ona göre hayattaki tüm şansını burada kullanmış olabilirdi. Ama onun için sorun yoktu. Hayatındaki tüm şansı, sahip olduğu ve ait olduğu en güzel şeye feda olmaya değerdi. Gözlerini kapatıp uyumayı denedi. Bir süre sonra mesaj sesiyle uyanıp telefonu eline aldı.