Sonunda hastaneye gelebilmişlerdi. Ambulansta yapılan müdahalelere rağmen Çağrı hâlâ gözlerini açmış değildi. Önder tüm sakinliğini korumaya çalışsa da gittikçe endişesi artıyordu. Daha önceki krizleri geldi aklına. Onlar da böyle uzun sürmüştü ama Çağrı kendine gelmişti,yine öyle olacak diye kendisini telkin etmeye çalıştı.
Zeyneplerde ambulansın hemen ardından gelmişti. Doktor ve hemşireler Çağrıyı hızla acile doğru götürdüler,gittikleri esnada Zeynep doktorun Çağrı için "Nabzı oldukça zayıf." dediğini duydu.
Endişesi giderek artıyordu. Aklına Vefanın öldüğü gece geldi.
*
-Vefayı gördünüz mü?
Bu sorduğu kaçıncı kişiydi bilmiyordu bile. Ali ve Sinan'ı görünce yanlarına gitti.
-Herkese sordum gören yok.
-Valla bizde kim varsa sorduk,sağa sola baktık ama yok hiçbir yerde. Nerede lan bu Vefa-
Sinan'ın cümlesi tamamlanmadan gelen çığlık sesleriyle birlikte bakışlarını o tarafa doğru çevirdiler. Vefa yerde öylece hareketsiz bir biçimde yatıyordu. Üçü de olduğu yerde donakalmıştı adeta.
-Vefa...
-Vefa,kardeşim!
O tarafa doğru giderek kalabalığın arasından Vefa'ya ulaşıp yanına çöktüler. Zeynep titreyen ellerini Vefanın bileğinin üzerine koydu.
-Nabzı çok zayıf Ali,çok zayıf, diyebildi histerik bir şekilde.
*
Zeynep elleriyle yüzünü kapatarak başını iki yana salladı. Hayır,sevdiği birisini daha kaybedemezdi. Bu sefer olmazdı. Çağrı iyi olacak dedi kendi kendine.
Herkes bir köşeye dağılmış,doktordan gelecek güzel bir haberi bekliyordu. Çağrının annesi Nesrin haberi alır almaz hızla gelmişti. Gelmesiyle birlikte Derya'nın üzerine yürümüştü.
-Senin yüzünden oldu,eğer oğluma bir şey olursa mahfederim seni,duydun mu!
Ali Derya'nın önüne geçerek annesine destek olurken Önder de Nesrini bir kenara çekmişti.
-Onun suçu değil Nesrin! Nereden bilebilirdi ki
-Ama sen biliyordun Önder! Değil yemek fıstığı soluması bile Çağrı için nasıl bir tehlike bilmiyor musun sen! Bu korkuyu daha kaç kere yaşamamız gerekiyor bizim?
-Sen oğlunu bu kadar düşünüyor musun Nesrin!
-Ya yeter ama! dedi Zeynep bağırarak. Sabrı taşmaya başlamıştı.
-Oğlunuz içeride ne halde, sizin yaptığınıza bak. Çağrının şu an bize ihtiyacı var farkında mısınız?İyi olduğu haberini bir duyalım sonra istediğiniz kadar yersiniz birbirinizi!
Sinan Zeynep'in kulağına doğru fısıldadı:
-Zeyno,sakin biraz.
Nesrin ise gözlerini kısıp Zeynep'e doğru baktı. Bu kızın kim olduğunu ve bu haddi nereden bulduğunu çözmeye çalışıyordu. Zeynep de üzerindeki bakışların farkındaydı ama umrunda bile değildi. Şu an düşündüğü tek şey Çağrıydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yarası Saklı | ZeyÇağ
Dla nastolatkówGenç kızın küçük,narin ellerini kendi avuçları arasına aldı. Başparmağıyla bileğindeki izleri okşadı silmek istercesine. Sanki yarası hâlâ tazeymiş gibi, canı acımasın diye usulca dudaklarına götürdü naif bir öpücük bırakarak. "Özür dilerim güzelim"...
