Φίλοι.....;

Στεφανος

Εφυγε από το σπίτι της Αναστασίας πολύ σκεπτικός.
Τι είχε μόλις συμβεί; έπαιξε για πρώτη φορά με τον γιο του; αυτός ήταν ο γιος του; ο γιος που λίγο καιρό πριν δεν ήθελε να γνωρίσει; ήταν μερικές από τις ερωτήσεις που είχαν κατακλύσει το μυαλό του.
Άραγε η Αναστασια θα τον άφηνε να τον ξανά δει; αυτό ήταν το πιο σημαντικό απ όλα. Αυτό ήταν που τον ένοιαζε περισσότερο. Δεν ήθελε να τον χάσει ή μάλλον να τον ξανά χάσει.
Μετά από 2 μέρες
Ο Στέφανος συνεχιζε να έχει το μυαλό του στις ελάχιστες στιγμές που κατάφερε να περάσει με τον γιο του κι ευελπιστουσε ότι θα κατάφερνε να τον ξανά δει.
Εκει που έπινε τον πρωινό του καφέ, άκουσε το κινητό του να χτυπάει. Ο αριθμός που αναγραφοταν πάνω,ήταν άγνωστος. Το σήκωσε.
-Στεφανος:Παρακαλώ;
-Αναστασια:Στέφανε,καλημέρα. Η Αναστασια είμαι.
-Στέφανος:Αναστασια,καλημέρα. Τι,τι κανεις; της είπε με έναν δισταγμό στη φωνή.
-Αναστασια:Καλά είμαι. Σε πήρα για να έρθεις να δεις τον μικρο αν θες.
-Στέφανος:Ναι,φυσικά. Πότε και που;
-Αναστασια:Θα πάμε σε καμία ώρα στο πάρκο που μας είδες τις προάλλες. Θες να έρθεις εκει;
-Στεφανος:Σε μια ώρα θα είμαι εκεί.
-Αναστασια:Ωραια!του είπε και το έκλεισε.