Φίλοι.....;

Αναστασια

Η ζωή της Αναστασίας ειχε μπει σε καινούριες βάσεις. Πηγε με το μωρό στο σπίτι κι έπρεπε πλεον να μάθει τις συνήθειες του και να προσαρμόσει τη ζωή της με αυτό. Παντα διπλα της σε αυτο το δύσκολο έργο ειχε τους γονείς της.
Μετα από 2 χρονια
Η Αναστασία είχε βρει δουλειά πάνω στο αντικείμενο που ειχε σπουδάσει. Πρόσφατα ειχε κανει και μια σχέση στη ζωή της. Ήταν η επόμενη σχέση που κατάφερε να κάνει μετα τον Στέφανο. Ήταν λίγο δύσκολο για αυτήν να το κανει,αλλά έπρεπε να γίνει. Ηταν νέα κοπελα ακομη και δεν της αξιζε να μεινει μόνη της,επειδή έκανε μια λαθος επιλογή. Στην αρχή φοβήθηκε,αλλά επειτα αυτος ο άνθρωπος καταφερε να την κάνει να τον εμπιστευτεί. Το παιδί της δεν το ειχε γνωρίσει ακομη. Πίστευε πως ο άντρας που θα γνωρίσει στο παιδί της,θα είναι πραγματικά σημαντικός στη ζωή της.
Σημερα ειχε ωραια μερα κι η Αναστασία με το παιδί της ετοιμάστηκαν να πάνε μια βόλτα στην παραλία και να περάσουν μαζι τη μέρα τους,καθώς η Αναστασια ειχε ρεπο από τη δουλειά της.
Η Αναστασία με τον μικρό πήγαν στην παραλία,εκαναν τη βόλτα τους κι έπειτα πήγαν σε ένα παγκάκι εκει κοντά.
Η Αναστασία έκατσε να τον παρατηρεί,ενώ ο μικρός έτρεχε κι έπαιζε. Ξαφνικα,η Αναστασια τον βλέπει να πέφτει και ταυτόχρονα με αυτήν κι ένας εκει είδε τον μικρο να πέφτει μπροστά στα μάτια του. Έτρεξαν κι οι δυο να δουν το παιδί.
-Αντρας:Καλά είσαι,αγόρι μου; του λεει πηγαίνοντας κοντά του και σκάβοντας στο ύψος του.
-Αναστασια:Παιδι μου,καλά είσαι; ρωτάει η Αναστασία ενώ πλησιάζει.
-Μικρος:Καλά είμαι,μαμα.
-Αντρας:Ωραια!λεει και σηκώνεται για να φυγει. Γυρνάει και βλέπει την Αναστασία. Η Αναστασια κοκαλωσε μολις τον είδε. Ήταν αυτός. Ήταν ο Στέφανος.
-Αναστασια:Στε....Στέφανε!λεει διστακτικά,ενώ παιρνει αγκαλια τον μικρο.
-Στεφανος:Αναστασία....ο μικρός είναι ο....ρωτάει διστακτικά χωρίς να ολοκληρώσει τη φράση του.
-Αναστασια:Ο μικρός είναι ο γιος μου. Δηλαδή ο γιος μας!λεει λιγο πιο σιγά.
-Στεφανος:Είναι πολύ όμορφος!
-Αναστασια:Σου....σου μοιάζει.
-Στέφανος:Το βλέπω.
-Αναστασια:Λοιπόν,εμεις πρέπει να πηγαίνουμε. Ο Στεφανος πρέπει να φάει και να κοιμηθεί.
-Στέφανος:Στέφανο τον έβγαλες;
-Αναστασια:Γειά σου,Στέφανε!του λεει,παιρνει τον μικρο και φεύγουν.
Ο Στεφανος εμεινε για λιγο εκει. Κοκαλωμενος. Σκεφτόταν αυτό που μόλις έγινε. Ειδε για πρώτη φορά τον γιο του κι η αλήθεια είναι ότι ένιωσε πολύ περίεργα. Του έμοιαζε. Του έμοιαζε πολύ κι ειχε το ονομα του. Κατι μεσα του αναστατώθηκε και η ιδέα πως θέλει να τον ξαναδεί κι αυτόν και τη μητέρα του αρχισε να γυρνάει στο μυαλό του,καθώς πήρε τον δρόμο για το σπίτι του.