Φίλοι.....;

Αναστασια

Η Αναστασία πήγε στα υπόλοιπα παιδιά,αλλά το βλέμμα της έμεινε στον Στέφανο.
Αφού τελείωσε κι αυτός το τηλεφώνημα του,τους πλησίασε.
-Αναστασία:Εντάξει; όλα καλα; τον ρώτησε.
-Στεφανος:Ναι,ήθελε να βρεθούμε.
-Αναστασία:Άρα θα φύγεις νωρίς;
-Στέφανος:Όχι,βρε χαζούλα. Της είπα ότι δεν μπορώ σήμερα. Δε θα σε άφηνα!της είπε κι η Αναστασία τον κοίταξε και τον αγκάλιασε.
-Αναστασία:Έλα,πάμε να χορέψουμε τώρα!του είπε,τον έπιασε από το χέρι και κουνηθηκαν στον ρυθμό της μουσικής.
Όλο το βράδυ κύλησε κάπως έτσι. Με χορό,ποτά,μουσική. Τις πρώτες πρωινές ώρες,άρχισαν όλοι να αποχαιρετούν,να εύχονται και να φεύγουν.
Τελευταίος έμεινε ο Στέφανος.
-Στέφανος:Έφτασε,λοιπόν,η ώρα να σε αποχαιρετήσω κι εγώ.
-Αναστασία:Θα μου λείψεις,ρε!του λέει και τον αγκαλιάζει.
-Στέφανος:Θα βλεπόμαστε καλε. Θα έρχεσαι και θα βρισκόμαστε. Το σπίτι σου,άλλωστε εδώ είναι.
-Αναστασία:Ναι,εντάξει. Φυσικά και θα έρχομαι και εννοείται οποτε θέλεις,ξέρεις πως κι εσύ είσαι ευπρόσδεκτος.
-Στέφανος:Το ξέρω..... Άντε να πηγαίνω κι εγώ τώρα. Να πάρει να μου πεις νέα,έτσι;της λέει και φεύγει.
Το πρωί,η Αναστασία σηκώθηκε κι έλεγξε για τελευταία φορά τα πράγματα της. Όλα ήταν έτοιμα. Μαζί με τους γονείς της,τα έβαλαν στο αυτοκίνητο και ξεκίνησαν. Μια νέα,διαφορετική ζωή ξεκινούσε για την Αναστασία.
4 μέρες μετά
Η Αναστασία βρισκόταν στα Γιάννενα. Είχε μπει σε έναν ρυθμό εκεί. Και στη σχολή,αλλά και στη ζωή της. Προσπαθούσε να μάθει να ζει μόνη της. Άρχισε σιγά-σιγά να μαγειρεύει στο σπίτι μόνη της. Να κάνει καινούριες παρέες και ταυτόχρονα να προσαρμοστεί στη νέα πόλη.
Βρισκόταν στο πανεπιστήμιο τώρα. Το κινητό της χτύπησε. Πάνω στην οθόνη αναγραφόταν το όνομα του Στέφανου.
-Αναστασία:Παρακαλώ!ειπε κι ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο της.
-Στέφανος:Ακόμη δεν έφυγες και μας ξεχασες. Ούτε ένα τηλέφωνο δεν παίρνεις.
-Αναστασία:Τι λες ρε; φυσικά και δε σας ξέχασα. Απλά εδώ όλες αυτές τις μέρες προσπαθώ να μπω σε έναν ρυθμό και δε σε πήρα. Χίλια συγγνώμη.
-Στέφανος:Τέλος πάντων. Σε συγχωρώ. Τι λεει; τι κανεις;
-Αναστασία:Αχ Νίκο....γεια....τι κάνεις; ρώτησε έναν συμφοιτητή της και μετά απάντησε ένα απλό καλα στον Στέφανο.
-Στέφανος:Ααα είσαι στη σχολή; να μη σε ενοχλώ τότε!της είπε και της το έκλεισε κάπως απότομα.