Φίλοι.....;

Στεφανος

Ο Στεφανος μαζί με τους άλλους αποχώρησαν για τη Θεσσαλονίκη.
Ο Στεφανος σε όλο τον δρόμο δε μιλούσε και πολύ,μέχρι που του μίλησε ο Γιάννης.
-Γιάννης:Τι έγινε;τι είπατε;
-Στέφανος:Δεν έχει σημασία. Δε θέλω να το συζητήσω.
-Γιάννης:οκ,όπως θες!
Μετά από 3 ωρες
Φτάσανε στη Θεσσαλονίκη. Ο Στεφανος πήγε στο σπίτι του. Μόλις μπήκε μέσα κοίταξε το τηλέφωνο του,πήγε στον κατάλογο και με βαριά καρδιά,τηλεφώνησε στην Αναστασία.
Η Αναστασία,από την άλλη,όταν άκουσε το κινητό της να χτυπάει,έτρεξε να δει ποιος ήταν. Το όνομα του αναγραφόταν στην οθόνη του κινητού της. Αναστέναξε βλέποντας το όνομα του. Θυμήθηκε το τελευταίο φιλί που αντάλλαξαν κι έπειτα το σήκωσε.
-Αναστασία:Ναι;
-Στέφανος:Σε πήρα να σου πω ότι φτάσαμε.
-Αναστασία:Ααα ωραία. Πώς ήταν το ταξίδι;
-Στέφανος:Μια χαρά. Εσύ πως είσαι;
-Αναστασία:Καλά. Συμαζευω λίγο το σπίτι. Στέφανε,πρέπει να μιλήσουμε. Έχουν γίνει πολλά και δεν έχουμε πει τίποτα.
-Στέφανος:Ωραία. Πες μου τι θέλεις;
-Αναστασία:Δεν μπορώ από το τηλέφωνο. Αυτά πρέπει να τα πούμε από κοντά. Όπως σήμερα που ήμασταν μαζί,αλλά ως συνήθως σηκώθηκες κι έφυγες.
-Στέφανος:Τώρα,όμως έφυγα. Τι θες να κάνω; να γυρίσω πίσω;
-Αναστασία:Όχι,αν είναι θα προσπαθήσω να έρθω εγώ την επόμενη εβδομάδα,αλλά κανονισε,θα μιλήσουμε. Δε δέχομαι αντιρρήσεις.
-Στέφανος:Εντάξει,όταν έρθεις,ενημέρωσε με!
Την επόμενη εβδομάδα
Η Αναστασία και ο Στέφανος δεν έχουν μιλήσει από τότε καθόλου.
Τώρα,όμως,επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη,όπως του είχε πει στο τελευταίο τηλεφώνημα του κι έτσι τον πήρε τηλέφωνο.
-Στέφανος:Ναι;
-Αναστασία:Έλα.....τι κάνεις;
-Στέφανος:Καλά είμαι,εσυ;
-Αναστασία:Καλά κι εγώ. Είμαι Θεσσαλονίκη. Όπως σου είχα πει. Πότε θα μπορέσεις να βρεθούμε;
-Στέφανος:Όντως τώρα; ήρθες;
-Αναστασία:Ναι,ήρθα. Έπρεπε να σε δω. Πότε μπορείς;
-Στέφανος:Πότε θες;
-Αναστασία:Μπορείς σε κανένα δυωρο;
-Στέφανος:Ναι. Που θέλεις;
-Αναστασία:Έλα από το σπίτι. Θα είμαι μόνη μου.
-Στέφανος:Εντάξει. Σε δύο ώρες θα είμαι εκεί!της λέει και το κλείνουν.
Μετά από 2 ώρες
Ο Στεφανος πήγε στην Αναστασία. Μπήκε μέσα κι αφού η Αναστασία του προσέφερε έναν χυμό,ξεκίνησαν να συζητάνε.
-Στέφανος:Λοιπόν,τι θέλεις να πούμε κι ήρθες μέχρι εδώ;
-Αναστασία:Πλάκα μου κάνεις,ετσι; τον ρωτάει με μια ειρωνεία στη φωνή.
-Στέφανος:Για το φιλί που σου έδωσα πριν φύγω;
-Αναστασία:Στέφανε,πας καλά; υποτίθεται δηλώνουμε εδώ και κάτι χρόνια κολλητοί και μόλις έρχεσαι στα Γιάννενα με φιλάς,μετά το κάνουμε και πριν φύγεις με φιλας πάλι και μου λες ότι ο νηφάλιος καταλαβαίνει τι κάνει. Τι στο καλό γίνεται; θα μου εξηγήσεις;
-Στέφανος:Δεν ξέρω τι έχω πάθει,αλήθεια. Όλα αυτά που νιώθω όταν ειμαι μαζί σου είναι διαφορετικά από πριν. Δεν ξέρω τι είναι,αλήθεια!της λέει,την πλησιάζει και τη φιλάει για ακόμη μια φορά.