Φίλοι.....;

Αναστασια

Η Αναστασία μπήκε στο λεωφορείο κι έφυγε. Σε όλο τον δρόμο σκεφτόταν όλα αυτά που έγιναν όσο βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη. Αυτά,όμως,που της έμειναν κυρίως στο μυαλό και συνεχώς τα σκεφτόταν ήταν τα τελευταία λόγια της μητέρας της.
Όταν έφτασε στο σπίτι,έβγαλε το κινητό της από την τσέπη της και το κοίταξε. Στην αρχή διαστασε λίγο,αλλά έπειτα πήρε την απόφαση να τηλεφωνήσει στον Στέφανο.
-Στέφανος:Ναι; της είπε,χωρίς να έχει δει ποιος ήταν στο τηλέφωνο,αφού κοιμόταν και τον ξύπνησε.
-Αναστασία:Στέφανε; κοιμάσαι;
-Στέφανος:Εεε όχι,οχι!της λέει και σηκώνεται από το κρεβάτι,μόλις κατάλαβε ότι ήταν αυτή.
-Αναστασία:Στέφανε,σκέφτηκα όλα αυτά που μου είπες και νομίζω ότι θέλω να μιλήσουμε.
-Στέφανος:Που είσαι;
-Αναστασία:Έφυγα. Πάω Γιάννενα.
-Στέφανος:Έφυγες τελικά;
-Αναστασία:Ναι,έπρεπε να φύγω.
-Στέφανος:Μάλιστα. Τι να σου πω τωρα; θα κοιτάξω αν είναι αν μπορέσω να πάρω 2 μέρες άδεια να έρθω εκεί να μιλήσουμε. Αυτά δε λέγονται από το τηλέφωνο.
-Αναστασία:Ναι,αν μπορέσεις να έρθεις, θα είναι καλύτερα.
-Στέφανος:Θα δω τι μπορώ να κάνω και θα σε ενημερώσω.
-Αναστασία:Θα περιμένω!του είπε και το έκλεισαν.
Αργότερα
Η Αναστασία,ενώ κοιμόταν,άκουσε το κινητό της να χτυπάει. Στην αρχή ταραχτηκε,αλλά έπειτα πλησίασε το κινητό της να δει ποιος είναι.  Ήταν ο Στέφανος.
-Αναστασία:Παρακαλω;
-Στέφανος:Συγγνώμη για την ώρα,αλλά πήρα να σε ενημερώσω.
-Αναστασία:Δεν πειράζει. Πες μου.
-Στέφανος:Δε θα μπορέσω να έρθω. Έχει πολύ δουλειά αυτές τις μέρες και πρέπει να είμαι εδώ.
-Αναστασία:Μάλιστα. Εντάξει,αφού δεν μπορεί ο φίλος σου να σου κάνει μια εξυπηρέτηση,δεν πειράζει. Θα τα πούμε όταν μπορέσεις!του λέει και του κλείνει το τηλέφωνο στα μούτρα.
Έπειτα ο Στέφανος την πήρε πολλές φορές τηλέφωνο,χωρίς όμως να παίρνει καμία απάντηση από την Αναστασία.