Φίλοι.....;

Στεφανος

Ο Στεφανος τη βγάζει από την αγκαλιά του και την κοιτάει.
-Στέφανος:Συγγνώμη,αγάπη μου,αλλά μόλις άκουσα για την εγκυμοσύνη ήθελα να κάνω μια βόλτα,να σκεφτώ.
-Αναστασία:Μαμά,άφησε μας μόνους,σε παρακαλώ!της λέει κι η μαμά της φεύγει.
-Στεφανος:Καλά έκανες. Ήθελα να μείνουμε μόνοι μας. Να μιλήσουμε!της και την κοιτάει μέσα στα μάτια.
-Αναστασία:Κι εγώ ήθελα. Μου επιτρέπεις να ξεκινήσω;
-Στέφανος:Ναι,φυσικά. Σε ακούω.
-Αναστασία:Στέφανε,θα δεις,θα τα καταφέρουμε. Το ξέρω ότι δεν το είχαμε προγραμματίσει,αλλά τώρα έγινε. Θα δεις η ζωή μας θα είναι ωραία με το μωρό.
-Στέφανος:Αναστασία,δεν είμαι σίγουρος ότι θέλω αυτό το παιδί. Δεν ξέρω αν είμαι έτοιμος ακόμη.
-Αναστασία:Τι λες; μου κάνεις πλάκα; δεν το έκανα το παιδί μόνη μου,ξες.
-Στέφανος:Το ξέρω. Απλά νιώθω ότι είμαστε μικροί ακόμη. Εγώ δεν έχω καλή δουλειά για να στηρίξω εσένα και το παιδί,εσύ ακόμα τώρα τελείωσες τη σχολή. Θα είναι δύσκολα.
-Αναστασία:Αν θέλουμε,μπορούμε να τα κάνουμε όλα εύκολα,αλλά από ότι κατάλαβα εσύ δεν το θέλεις.
-Στεφανος:Σου είπα ότι δεν ξέρω. Είμαι μπερδεμένος.
-Αναστασία:Σήκω και φύγε κι όταν μάθεις,έλα να μου πεις την απόφαση σου. Εγώ αυτό το παιδί θα το κρατήσω.
-Στέφανος:Ρε Αναστασία.....!
-Αναστασία:Απλά φύγε σου είπα!του φωνάζει κι αφού φεύγει,η Αναστασία αρχίζει και κλαίει. Τότε,μπαίνει μέσα η μαμά της και τη βλέπει.
-Μαμα Αναστασίας:Τι έγινε; τι σου είπε;
-Αναστασία:Δε θέλει,μαμά. Δε θέλει!της λέει καθώς συνεχίζει να κλαίει.
-Μαμά Αναστασίας:Τι δε θέλει;
-Αναστασία:Δε θέλει το παιδί.
-Μαμά Αναστασίας:Τι σου είπε; ηρέμησε και πες μου!της λέει και την αγκαλιαζει.
Η Αναστασία ηρέμησε όσο μπορούσε και της εξήγησε τι ακριβώς έγινε με τον Στέφανο κι έπειτα άρχισε να κλαιει πάλι μέχρι που τελικά την πήρε ο ύπνος.