SOKAK

Sokak 34: Sokak

Bölüm 34

Bölüm Şarkısı: Kalben Sadece

Aslında hikaye şöyle
Herkes sevdiğinin kahramanı olmak ister
Her şey sevgiyle ilgili
İnsan sevdiğini arar her zaman
Yollarda, sokaklarda, evlerde, her yerde

Kapının sesini duydum ama gözlerimi açmadım. Onun yanıma gelip beni uyandırmasını, sonra da beraber sarılıp uzanmamızı çok seviyordum.

Onun yastığına sarılmış, kokusunu solurken yavaşça yanıma yaklaştı ve enseme tüy kadar hafif bir öpücük bıraktı. Bir elini çıplak sırtıma koydu. Hafifçe okşarken diğer elini de saçlarımda gezdiriyordu.

"Sevgilim..."

Kısık sesli bir mırıltı çıktı boğazımdan. Beni uyandırmak için biraz daha uğraşmasını istiyordum.

"Deniz'im, hadi uyan."

Yatak boş, oda boş, ev boş
Duvarlara vuran ışık, yüzümde karanlık
Yine mi sen? Bayram günü gibi gelen

Gözlerimi hafifçe araladım ve ona döndüm. Göz göze geldiğimizde gülümsedi ve şakağıma küçük bir öpücük bıraktı. "Günaydın sevgilim."

"Günaydın aşkım." diye mırıldandım.

"Artık kalkman gerekiyor, bugün hastaneye gideceğiz."

"Kalkmak için bir şeylere ihtiyacım var." diye itiraz ettim.

Belemir hafifçe gülümsedi ve dudaklarıma uzun bir öpücük bıraktı. Geri çekilmesine fırsat vermeden dudaklarını kavradım ve dakikalarca öpüştük. Geri çekildiğimde dudakları kızarmıştı. Gülümseyerek dudaklarını okşadım.

"Artık kalkabilirim, günüm tamamen aydı."

Belemir mutlulukla karışık bir utançla omzuma güçsüz bir yumruk attı. Onu daha fazla utandırmayayım diye odadan çıktığında arkasından kapanan kapıya baktım. Bazen hâlâ hayal gibi geliyordu. Yaklaşık 1 sene içinde ne çok şey yaşamıştık. Defalarca kez birbirimizi yaralamıştık, istemediğimiz şeyleri yapmak zorunda kalmıştık. Şimdi de evliydik. Son bir kaç aydır bir çocuğumuzun olması için çabalıyorduk. İkimizden bir parça... Hayali bile kalbime fazla geliyordu. Kim bilir o kucağımdayken neler düşünecektim? Karım ne kadar güzel bir anne olacaktı. Şimdi bile bakmaya doyamıyordum, o zaman ne yapacaktım?

Kaçamadım külleri hala sıcak
Kalbimi durdurup kaybolan bir tuzak
Oluyor, her sokak

Saat daha fazla geçmeden ayağa kalktım ve banyoya girdim. Kısa bir duş alıp giyinme odasına geçtim. Bugün biz eve geldikten sonra Arya için aldığımız oda takımı gelecekti. Sonra Arya'nın odası için eksikleri tamamlamaya başlayacaktık. 1 ay önce onun koruyucu ailesi olmak için işlemlere başlamıştık ve Arya bir kaç gün sonra tamamen bizimle olacaktı. Daha hiçbir şeyi bilmiyordu, Belemir ile beraber buraya geldikten sonra onun yeğeni olduğunu söylemeye karar vermiştik.

Odamızdan çıktığımda yan yana olan, iki tane boş odaya baktım. Birisi Arya'nın odasıydı, diğeri ise çocuğumuzun. Belemir'in tedavisi iyiye gitmeye başlamıştı. Doktorlar hamile kalacağına kesin gözüyle bakıyorlardı. Belemir bu haberi aldığında ben şirketteydim. Elinde bir bebek tulumuyla şirkete gelmişti, ben de böyle öğrenmiştim. Sanki bir çocuğumuz olmuş gibi sevinmiştim. Belemir'i kucağıma alıp dakikalarca döndürmüştüm. Kim bilir bir çocuğumuz olunca ne yapacaktık?

Hiçbir şey istemedim
Ne yatak, ne oda, ne de ev
Sen de bırak her şey, sadece beni sev

Bebeğimizin odasına girdim. Dolabını açtım ve ilk kıyafetine baktım. Annesi onu büyük bir heyecanla almıştı ve onun ihtimalini babasına söylemek için kullanmıştı. Gel artık bebeğim. Biz burada seni bekliyoruz, hasret içindeyiz. Sana çok ihtiyacımız var. Gel de bayram yeri olsun buralar.