Episode 34

1.9K 263 17
                                    

Zawgyii.....

မ်က္လႊာေတြခ်ထားပါေသာ္ျငားလည္း ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္လာတဲ့ ေနမင္းရဲ႕အလင္းေရာင္ေတြေၾကာင့္ ဆက္လက္အိပ္စက္ဖို႔ရန္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရ၏ မ်က္လုံးႏွစ္ဖက္ကို ပြတ္သပ္ရင္း ေလးလံေနတဲ့မ်က္ခြံေတြကို အားယူကာ ဖြင့္ဟၾကည့္လိုက္မိသည္

‌ဘယ္ခ်ိန္ကတည္းကဝင္ေနမွန္းမသိတဲ့ အဝင္ေကာလ္ေတြကိုေတာ့ ယခုမွပင္သတိထားမိ၏ ကုတင္ေခါင္းရင္းမွာတင္ထားေသာ တဒြီဒြီတုန္ခါေနတဲ့ ဖုန္းေလးကို လွမ္းယူကာၾကည့္လိုက္ၿပီး မ်က္ခုံးေတြကိုထိစပ္လုမတတ္ၾကဳတ္ပစ္လိုက္သည္

အရမ္းမုန္းပါမယ္ဟူ၍ ေႂကြးေၾကာ္ထားတဲ့ ဟိုတစ္ေယာက္ဆီကျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဖုန္းကိုသာေမြ႕ရာေပၚသို႔ ျပန္ခ်ထားလိုက္တယ္

ဟုတ္တယ္ သူ႕ဖုန္းကိုလုံးဝမကိုင္ဘူး ကြၽန္ေတာ္ေနနိုင္တယ္!!

သို႔ေသာ္လည္း ခက္ခဲပါသည္ အခုလိုလ်စ္လ်ဴရႉထားဖို႔ ျဖစ္လာမယ္ဆိုတာ ဘယ္တုန္းကမွမထင္မွတ္ထားခဲ့ဖူးေပ စခ်စ္ခဲ့ဖူးၿပီးၿပီ ဆက္လည္းခ်စ္ေနဦးမည္ ဒါေပမယ့္ ေစ့စပ္ေတာ့မယ့္လူတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ႐ူးမိုက္ၿပီး တြယ္ကပ္မေနခ်င္ေတာ့

မခ်စ္ေတာ့ဘူးလားလို႔ေမးလာရင္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕မေျပာင္းလဲတဲ့ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕အတူ သိပ္ခ်စ္ပါသည္ မျဖစ္နိုင္မွန္းသိသိနဲ႕ဇြတ္တိုးခဲ့သူမို႔ အသာတၾကည္ေနာက္ဆုတ္ေပးလိုက္ျခင္းသာျဖစ္၏

တကယ္တမ္းစြန့္လႊတ္ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕တင္ နာက်င္မႈကအတိုင္းထက္အလြန္ပင္ ရွင္လ်က္နဲ႕ ဘဝေသဆုံးေနတဲ့သူတစ္ေယာက္လ္ိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့ေနသည္

ေမာင့္ကိုဆန့္က်င္ဖို႔တစ္ေန႕တာကိုစတင္ရန္ အားတင္းထားရ၏ ဘာရယ္မဟုတ္ 'မနက္ျဖန္ေမာင္ျပန္လာခဲ့မယ္'ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ ေမွ်ာ္လင့္မိတဲ့မသိစိတ္နဲ႕အတူ ေျခလွမ္းေတြကဝရံတာဘက္ဆီသို႔ ဦးတည္မိျပန္၏

ကန့္လန့္ကာကိုဖြင့္ရင္း ၿခံေရွ႕သို႔မသိမသာလွမ္းၾကည့္မိသည္ အၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ႕အတူ ဗရမ္းဗတာထခုန္လာတဲ့ႏွလုံးသားတစ္စုံကို ထိန္းခ်ဳပ္ရင္း တုန္ခါေနတဲ့ဖုန္းေလးဆီသို႔ျပန္ေလွ်ာက္လာခဲ့လိုက္သည္

You Are MineWhere stories live. Discover now