Zawgyi.......
ကမာၻေျမႀကီးကလုံးရာကေနျပားသြားတာမ်ားလား?
အၿမဲေက်ာင္းေနာက္က်တတ္တဲ့ ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ကဒီေန႕ေတာ့ ေက်ာင္းကိုေစာေစာ ေရာက္ေနခဲ့တယ္ လူကခုံမွာထိုင္ေနေပမယ့္ မ်က္လုံးေတြကေတာ့ အခန္းဝဆီသို႔သာ လွည့္တၾကည့္ၾကည့္ျဖင့္ရွိေန၏
စူပုပ္ပုပ္မ်က္ႏွာထားက တစ္ခါတေလ အခန္းအျပင္ဘက္ကိုၾကည့္ၿပီး သက္ျပင္းအရွည္ႀကီးခ်လိဳက္ လြယ္အိတ္ထဲကိုၾကည့္လိုက္နဲ႕ ကေယာက္ကယက္ျဖစ္ေနတဲ့ပုံနဲ႕ ဘာကိုအလိုမက်မွန္းမသိေပ
" ဂ်ီမင္း ဒီေန႕ ဒီေကာင္တစ္ခုခုထူးဆန္းေနတယ္မထင္ဘူးလား ေမ်ာက္မီးခဲခုထိုင္မိသလိုပဲ ဖင္တႂကြႂကြနဲ႕ ဂဏာကိုမၿငိမ္ဘူး"
"ငါလဲအဲ့လိုပဲထင္တယ္ ဒီေကာင္မရိုးသားဘူး"
"အြန္း! ငါတို႔ကိုတစ္ခုခုလွ်ိုထားတာပဲေနမွာ"
ဂ်ီမင္းနဲ႕ဟိုေဆာ့ႏွစ္ေယာက္သားတစ္ကိုတစ္ေယာက္မ်က္စပစ္ျပရင္း သူတို႔ဆီအာ႐ုံမရတဲ့ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ဂုတ္ပိုးကိုျဖန္းခနဲလွမ္းရိုက္ပစ္လိုက္၀သည္ အခန္းဝကိုေခါင္းေစာင္းကာအၾကည့္နဲ႕မို႔ ေဆာ့ဂ်င္အငိုက္မိသြားရသည္
"အား! ေသၿပီဟ ဘာလို႔လာရိုက္တာလဲ မင္းအေဖမလို႔လား"
"ဟုတ္တယ္ မင္းအေဖမလို႔ရိုက္တာ ဘာျဖစ္ေနတာလဲမင္းက ဆိုစမ္းပါဦး"
"ဟမ္! ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲငါက"
ေဆာ့ဂ်င္ အရွက္ေျပျပန္ျငင္းေနေပမယ့္ သူ၏အမူအရာေတြက တကယ္ပဲ အရမ္းသိသာေနခဲ့တာျဖစ္၏
"ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ျဖစ္ေနတာေလ ရည္းစားေတြဘာေတြမ်ားရေနတာလား"
"ငါတို႔ကို လာမလွ်ိုနဲ႕ေနာ္ မင္း"
လိုက္လဲလိုက္ပါေပတယ္ တစ္ေယာက္ကထင္ရာေတြကိုေျပာတယ္ တစ္ေယာက္ကထင္ေၾကးေပးၿပီး ေထာက္ခံတယ္
"ရည္းစား! ဘယ္ကရည္းစားလဲ စိတ္မဝင္စားလို႔ေတာင္ ျငင္းထားတာ တစ္ရာ့တစ္ေယာက္ရွိေနၿပီ"
"ႀကဳံႂကြားေကာင္"
"မင္းတို႔ေတာင္ႂကြားစရာရွိလို႔လား နားၿငီးတယ္ အေရွ႕လွည့္ေန ငါအိပ္မလို႔"
