Zawgyi.....
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္၌ ႏွိုးစက္မွနာရီလက္တံေ႐ြ႕လ်ားသံတခ်က္ခ်က္ကနားထဲၾကားေယာင္လာ၏ အိပ္မႈန္စုန္ဝါးျဖစ္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းအစုံကိုလက္ျဖင့္ပြတ္သပ္ကာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညအိပ္မီးရဲ႕အလင္းေရာင္က အျမင္အာ႐ုံထဲသို႔တိုးဝင္လာသည္
တဂြီဂြီေအာ္ျမည္ေနတဲ့ ဗိုက္ကေလးကိုပြတ္သပ္ကာ သည္းခံရင္းမ်က္လုံးေတြက္ိုမွိတ္ခ်ကာျပန္အိပ္ဖို႔ႀကိဳးစားၾကည့္ေသး၏ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွမတတ္သာ ေဘးနားကိုၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့ ေမာင္က ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လက္တစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း အိပ္ေမာက်ေနေလ၏
ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ေမာင့္ရဲ႕လက္ထဲကေန အသာ႐ုန္းထြက္ကာ စားပြဲခုံေပၚက ေရသန့္ဗူးကိုတစ္ႀကိဳက္တည္းအဝေမာ့ေသာက္ပစ္လိုက္သည္ ၿပီးေနာက္ ေမာင့္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ကာ အိပ္စက္ဖို႔ျပင္လိုက္၏ သို႔ေသာ္အခ်ည္းအႏွီးသာ
ဗိုက္ထဲကေန ခဏတိုင္းေအာ္ျမည္ေနတာေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွဆက္ၿပီး သည္းမခံနိုင္တဲ့အဆုံး ေမာင့္ကိုသာႏွိုးရေတာ့သည္
"ေမာင္ ! ခဏေလာက္ထပါဦး"
သူ၏ လက္ေမာင္းကိုလႈပ္ခါရင္းႏွိုးလိုက္၏
"အြန္း ! ဘာျဖစ္လို႔လဲ အသက္"
"ဗိုက္ဆာလို႔"
"ဟင္"
"ေမာင္ ငါဗိုက္ဆာလို႔ တစ္ခုခုလုပ္ေကြၽးပါ"
"အင္း ! အင္း ေမာင္လုပ္ေပးမယ္"
ခ်က္ခ်င္းပဲ ႀကဳံး႐ုံးကာထလာေတာ့၏ ေမာင့္ကိုခ်စ္ေနရတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြထဲ ကြၽန္ေတာ့္ကို အၿငိဳမျငင္ဂ႐ုစိုက္ေပးတတ္တာေၾကာင့္လဲပါလိမ့္မည္
"ဘာစားခ်င္တာလဲ အသက္"
"ဘာစားရမလဲ"
"ေအာက္ထပ္လိုက္ၾကည့္မလား ဒါမွမဟုတ္ ဒီမွာပဲေနခဲ့မလား"
"လိုက္မယ္"
"အင္း လိုက္ခဲ့"
ႏွစ္ေယာက္အတူ ေအာက္ထပ္ထမင္းစားခန္းဆီသို႔ဆင္းလာခဲ့လိုက္ၾကသည္ ညေနကထမင္းမစားျဖစ္တာေၾကာင့္ အသင့္ျပင္ထားဆဲျဖစ္တဲ့ ဟင္းေတြကေအးစက္လို႔ေန၏
