CARLOS SAN Miguel (complete)

Chapter 46

"Harder! Please Carlos, ah babe!" ang hiyaw ni Christiane habang binabayo ito ni Carlos nang maririin at mabibilis na pag-ulos ng pagkalalaki nito.

"I'm close! Oh ah! I am so close!"

Agad siyang tumalima sa kahilingan ni Christiane. Ikinawit niya ang mga binti nito sa kaniyang mga braso habang nakahawak ang kaniyang mga kamay sa magkabila nitong balakang.

Napakapit ng madiin ang mga kamay nito sa kaniyang mga braso at halos mamuti na ang mga abo nitong mga mata nang dahil sa labis na sarap na ipinapadama niya kay Christiane gamit ang kaniyang pagkalalaki.

Habang siya ay humahagod nang may tulin sa kalooban nito ay nakatitig naman siya sa mga dibdib ni Christiane na sumasayaw sa bawat pag-ulos ng kaniyang balakang.

"Lamasin mo sarili mo para sa akin Christiane," ang kaniyang malat na utos kay Christiane. At katulad niya ay agad din itong tumalima sa kaniyang inutos. Dalawang palad ni Christiane ang inihawak nito sa mayayaman nitong mga dibdibat saka nito nilamas ang sarili.

"Ugh!" ang kaniyang hiyaw nang maramdaman na niya ang kaniyang pagsabog. Mas lalong nag-init ang kaniyang dugo habang pinagmamasdan niya si Christiane.

"Ah! Ah! Carlos!" ang iyak ni Christiane sa kaniyang pangalan. Umarko ang likod nito nang mapaliyad ito mula sa kama at ang mga kuko nito ay bumaon sa kaniyang mga braso.

"Argh!" ang kaniya namang angil at parang mandirigma na nakamtan ang kaniyang pagwawagi ay humagis ang kaniyang ulo patingala nang sumabog ang kaniyang punla sa kaibuturan ng asawang si Christiane.

Bumagsak siya sa tabi nito at saka niya sinalok si Christiane sa kaniyang mga mga bisig at hinikit niya ang katawan nito palapit sa kaniyang dibdib. Naramdaman niya ang mukha ni Christiane sa kaniyang dibdib. Ang tungki ng ilong nito na kumikiskis sa kaniyang balat at ramdam niya ang mainit nitong hininga.

Ito ang gusto niyang buhay. Ito ang kaniyang pinapangarap. Ang tanging kahilingan na lamang niya ay ang magkaroon sila ng anak ni Christiane at bumio sila ng malaking pamilya. Siya bilang ama ay mamahalin ang kaniyang asawa at anak at kailanman ay hindi niya pagmamalupitan ang mga ito. Ni dulo ng kaniyang daliri ay hindi dadampi sa balat ni Christiane at ng kaniyang anak.

Kung dumampi man ang mga daliri niya, iyun ay para pahirin ang luha ng mga ito sa mata at para haplusin ang mga ngiti nito sa labi. At hindi para saktan at mag-iwan ng latay sa puso at katawan ng mga ito.

"Carlos?" ang narinig niyang mahinang pagtawag ni Christiane sa kaniyang pangalan. At ramdam niya ang paggalaw ng labi nito sa kaniyang dibdib.

"Hmmm, ano iyun mahal ko?" ang kaniyang malambing na tanong habang nakapikit ang kaniyang mga mata at ninanamnam niya ang saya nang sandaling iyun.

Labis ang kasiyahan sa kaniyang puso dahil sa natupad na niya ang kaniyang minimithi sa buhay. Umaasa na lamang siya na mapanatili niya ito.

"May...gusto ka bang...sabihin sa akin?" ang narinig niyang tanong ni Christiane habang hinahaplos ng mga daliri nito ang kaniyang dibdib.

Kumunot ang kaniyang noo at bahagya niyang inilayo ang kaniyang mukha para tingnan si Christiane.

"Puwede bang ulitin natin?" ang kaniyang tanong habang may pilyong ngiti sa kaniyang mga labi at naniningkit ang kaniyang mga mata.

"Ugh, hindi yun, pero...puwede naman kaya lang hindi iyun ang itinatanong ko," ang sagot ni Christiane sa kaniya at hindi nito naiwasan na mahinang matawa sa kaniyang sinabi.

"Eh ano ba?"

Hindi agad sumagot si Christiane at naramdaman niya ang pag-aalangan nito. Kaya naman hinawakan niya ang baba nito at marahan niyang itinulak pataas para magtama ang kanilang mga mata. at mayroon sa mga mata ni Christiane na hindi niya mapangalanan. Ngunit alam niya na hindi iyun kasiyahan.