Silhouettes of the Past | ✓

31

My forehead knitted as I stared at the note he left on me. Umalis na naman nang hindi nagpapalam. And you really expect him to bid good bye after you’ve discovered everything? Dream on Vixen. Hayst. 

Napahinga na lang ako nang malalim habang tinitignan ang sulat niya, ang ganda talaga ng penmanship ng lalaking ito, maliliit pero sobrang neat. Isa sa mga nakaka-inlove sa kaniya.

Muli kong binasa ang kaniyang sulat at halos malaglag ang panga ko dahil sa nakasaad doon. See me in court after three months, ibig sabihin tinanggap niya na? Nag-apila na siya?

Dali dali kong hiningi kay Seah ang cellphone ko, naguguluhan naman siya pero iniabot din sa akin. I tried calling him but his line was busy. Baka hindi pa pwedeng mag-phone sa plane, mamaya na lang siguro.

“Sinong tinatawagan mo?” Tanong ni Rinna sa akin. Ngumiti lang ako dahil finally sinagot na rin niya ang tawag ko.

“Thank you!”

“¿Para qué?” Ano raw?

“¿Oh eso? No te preocupes, es lo mínimo que puedo hacer después de todo el dolor que te he causado.”

“Nasa Spain ka ba? Pwes nasa Pilipinas ako. Magtagalog ka wala akong maintindihan.” Mahina siyang natawa dahil sa sinabi ko.

Hindi ko alam pero napangiti ako his laughter was like a music to my ears, and Seah being a marites, she stole my phone on me before putting it into loud speaker.

“Lo que sea que hayas visto, por favor olvídalo. También lo siento, Vixen. No tenía la intención de infligirte daños colaterales. Puede que no entiendas nada,” wala akong maintindihan kahit isa. Sinabi ng magtagalog.

“But let us just forget those, forgive yourself, it wasn’t your fault, I understand your Mom. Maybe I was just consumed by guilt. Lo siento Vixen, I never know you had an. . .” He sighed deeply unable to finish his sentence.

“Soon you’ll understand but for now please focus on your career, don’t worry, I won’t let your Mom spend more years in prison. See you soon. Adios.” Then the line was cut, what was that? 

Nagkatinginan kaming tatlo walang ideya sa sinabi niya, hanggang sa magsalita si Kuya Joel.

“Kung ano man daw po ang nakita mo Ma’am Vixen, kalimutan mo na lang, pasensiya ka na rin daw po. Hindi naman daw niya sinasadyang maipasa sa iyo yung sakit na naidulot sa kaniya ng bagay na iyon. Hindi mo pa man daw maintindihan ang lahat sa ngayon, malapit na. Hintay lang.”

Napakurap-kurap ako, naiintindihan niya pa pala ang Espanyol. Huminga ako nang malalim, tignan mo ang lalaking iyon, ako dapat ang humingi ng tawad pero siya ang gumawa.

Ako dapat ang lalayo at hindi ipagpilitan sa kaniya ang kaso ni Mama pero siya ang nasa Espanya ngayon. Siya ang abogado ni Mama.

“Vi, umiiyak ka.” Pukaw ni Rinna, pinahid ko ang luha ko pero hindi ko iyon napawi. Inabot ko ang bag ko para kumuha ng tissue pero panyo ang nahagip ng kamay ko. Tinitigan ko pa iyon bago ako napakapit sa dibdib ko.

“Vi ayos ka lang?” Tanong ni Seah, nag-aalala. “Ospital tayo Kuya Joel.”

“No! I’m okay. I’m okay.” I assured her pero hindi naman siya naniwala sa akin.

“Sta. Catalina tayo please. Ako nang bahala kay Ma’am Devonn mamaya.”

“Anong gagawin natin sa Sta. Catalina Vi? Nandito sa city ang mga kapatid mo.”