Çığlığımla adliye sarayının koridoru inlerken başımı yere eğdim ve yerdeki kan golünü gördüm. Hayır hayır ... Bebeğim gidiyordu ... Alparslan diye bağırdım yardım etttt!
Her yer karanlık olurken Alparslan 'ın kokusunu aldım . Bebeğim baban seni kurtaracak bizim için dayan !
Alparslan
Lavinya'nın çığlığını duyar duymaz onu belinden tuttum . "Abi kan !" Bacaklarına baktığımda kan görünce onu hızla kucağıma alıp adliyeden çıktım . "Çabuk arabayı getir çabukkk!"
Araba adliyenin önünde durunca hızla arkaya bindim . "Hızlı sür hızlıııı!!"
Lavinya kucağımda bilinçsiz yatarken onun kulağına "dayan sevgilim iyi olacaksın !iyi olacaksınız " diyordum .
Hastaneye hızla geldiğimizde Lavinya yı sedyeye yatırdık . Acil ameliyata alınırken bende koridorda dizlerimin üzerine çoktum . Ellerim karımın ve bebeğimin kanıyla kipkirmizı iken çaresiz şekilde dua ediyordum . Allah'ım onları bana bağışla .
Zaman geçmezken bekliyordum . Payıma beklemek düşmüştü.
3 yıl sonra
"Abi artık iyi olmalısın unutmalısın o kara günü"
Elini omzuma atan Alper 'e baktım . "Nasıl unutabilirim ha nasıl ? O gün ne yaşadığımdan haberin var mı . Ellerimde " dedim iki elimi açıp gösterirken . Bahçeye baktım . Ve tekrar Alper 'e döndüm . Sesimi kistim "Evladimla karımın kanı . Neler yaşadım . Neler yaşattılar bize ha! "
"Sen böyle yaptıkça yengem veya yigenim daha mutlu olmyacak . Artık önüne bakmanın zamanı gelmedi mi . Annemiz ."
"Sakın . Sakın o kadını benim yanımda anma . Benim hiçbir şeyim . Senin annen olabilir ama benim hiçbir şeyim . Anlıyor musun !"
"Canım "
Alparslan karısının sesiyle gözleri ışıldadı.
"Kücüğüm "
"Biz hazırız . Seni bekliyoruz "
"Geliyorum canım . Son valizide indirdiler mi?"
"Evet Ömer abim indirdi . İstanbul da evimiz hazır dimi "
"Hazır bebeğim . Hadi çıkalım "
Elimi Lavinya ya uzattım . Uzun bir yolculuk bizi bekliyordu . Yeni bir hayay herkesten uzakta yeni baslangiclar . Artık canlarimin canı yanmayacakti buna izin vermeyecektim.
Lavinya ' dan devam
Kemerini de takalım annecim tamam oldu .
Arka kapıyı kapatıp öne bindim kemerimi taktım . Arabada derin bir sessizlik vardı . Trabzon dan tasiniyorduk . Alparslan işlerini artık İstanbul'dan yurutecekti . Ah Trabzon Karadeniz'in hırçın asi şehri . Aş verdi aşk verdi aşkımın meyvesini verdi . Nankörlük yapamam birçok güzel anıları biriktirdim sayende ama ayrılık vakti geldi .
"Radyoyu açayım mı"
"Olur sevgilim "
Ardımda bırakıp gül çağrısını
Ayrılık anı bu sisli şarkıyı
Irmaklar gibi akıp uzun uzun
Terkediyorum bu kenti
Ah, ölüler gibi
Şarkılar bir çığlığa sığınmaksa
Şimdi, sonsuz bir yangın gibi
Sevmesem öyle kolay çekip gitmeyi
Ah yaralı bir kuş gibi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Amcamın Emaneti
ChickLitKaradenizin hırçınlığına inat sakin kimsesiz Lavinia. O ölüm çiçeği... Babası son zamanlarını yaşarken kızını aç kurtlar içinde güvendiği tek kişiye emanet edebilirdi. Alparslan Hancıoğlu.. Yiğenine... Lavinia abim dediği kuzeniyle kendini nikah mas...
