Amcamın Emaneti

17.bölüm

‼️LÜTFEN OKUYUN
Canlarım ben üniversite öğrencisiyim. Ve karantinaya gireli beri bize verilen ödevleri yapıyordum. Şimdi üniversitelerce alınan karada final sınavı online olacak. Ve benimde ders çalışmam gerekiyor o yüzden kitaba daha çok zaman ayıramayabilirim. Stres altında da yazı yazmak istemiyorum. O yüzden yazılarımda gecikmeler olabilir kesitler paylaşamayabilirim. İçtenlikle özür diliyorum affınıza sığınıyorum. Bu arkadaşımıza dualarınızı eksik etmeyin. Allah hepimizin yardımcısı olsun 🌸sizleri seviyoreee 🌺

Bir fırtına tuttu bizi
Deryaya kardı
O bizim kavuşmalarımız
A yarim mahşere kaldı

Lavinya duyduklarının ağırlıyla zar zor kendini dışarı attı. Alparslan 'ın sesi geliyordu arkadan "küçüğüm bekle". Lavinya adımlarını hızlandırırken birden geriye doğru çekildi. "beni böyle bırakamazsın küçüğüm bizi böyle bir kenara atamazsın, nolut bırakma bizi". Alparslan ona umut dolu gözlerle ona bakıyordu bellii ki bir cevap bekliyordu. Lavinya elini kaldırdı ve Alparslan 'ın suratına bir tane geçirdi. " ne istiyorsun ha ne! Senin bir ç-çocuğun olacak. Eğer birazcık onurun şerefin varsa o çocuğa sahip çıkarsın. Senden söz filan da istemiyorum. Sözleri ne kadar tutabileceğini maalesef ben en acı şekilde deneyimledim. Ama senden yaşadığımız onca güzel şeyin hatrına bir şey istiyorum. Boşanmak. Beni şu kadar sevmişsen boşanma aşamasında zorluk çıkarmazsın". Diyerek lafını tamamladı ve yürümeye devam etti. Nereye gideceğini bilmiyordu. Bundan sonra nasıl bi hayat onu bekliyordu hiçbir fikri yoktu. Tek bildiği bir çocuğun gözyaşına sebep olmayacaktı.. Kendisi de artık kimse için bir damla yaş dökmeyecekti. Sert adımları yerleri döverken nereye gittiğini bilmeden sokaklarda dolaşıp durdu Lavinya. Sahile gidip denize bakarak uzun uzun düşündü ve bir karar aldı. Artık yalnızdı kimseye ihtiyacı yoktu. Elinden gelenin en iyisini yapacak kimseye muhtaç olmayacaktı. Bunun için güçlü olmalıydı. Ayağa kalkıp Alparslan ile tuttukları eve gitti bu akşamlık orada kalacaktı çünkü gidecek bir yeri yoktu. İlk önce bavullarını bıraktığı konağa gitti ayakları geri geti gitse de yapmak zorundaydı. Konağın önüne geldiğinde kapıyı açtı. "Lavinya  ". Emine 'nin sesiyle adımları durdu.  Alparslan Emine nin sesiyle hızla odadan çıkmıştı. Merdivenin sonundaki Lavinya yı görünce gülümsedi küçüğü onu bırakmamıştı. Lavinya önüne dönünce Alparslan' ın ona baktığını gördü. "Eşyalarımı almaya geldim."  merdivenleri çıktığında odasına doğru yürüdü. Odanın kapısını açtığında yerdeki yırtık gelinlik kumaşlarını gördü. "bu.. Bu ne.?" hızla yerdeki kumaşları toplamaya başladı "ne istediniz benim hatıramdan ha! Yetmedi mi beni yaralamanız?"  ellerindeki kumaşlar yere düşerken o da yere oturup ağlamaya başladı. Başını kaldırdığında Alparslan 'ı gördü. Hızla yerinden kalktı. Elini Alparslan' ın göğsüne vurdu. "sen.. Sen benim hatırlama sahip çıkamayacak kadar güçsüzmüşsün. Yazıklar olsun.. Benim.. Benim en büyük pişmanlığımsın sen.. Keşke babamı dinlemeseydim de seninle evlenmeseydim.. En azından hayallerimde masum kalırdın.. ".  Alparslan, Lavinya nın kollarından tutmaya çalıştı. Lavinya, Alparslan 'ı itttirerek bir adım geriye doğru gitti" sakın.. Sakın bana dokunma senden nefret ediyorum. Senden boşanacam Alparslan. Senden kurtulmak için gerekirse canıma kıyarım.. Şu kadarcık saygım varsa beni daha küçük düşürmemek için boşanırsın benden ". Alparslan yere çökmüştü en son kafasını tamam anlamında salladı. Zaten artık ortada bir çocuk vardı. Lavinya gözlerindeki yaşı sildi dolaptan bir poşet aldı yırtık gelinliği poşete koydu dolapta kalan son eşyalarını da bavula yerleştirdi bir çöpü bile burda kalsın istemiyordu. Diğer odaya gitti. Yerdeki kırık çerçeveyi gördü. Eşyalarının karıştırıldığını hatta kullanıldığını aldı. Hızla mutfağa girdi. Herkes Nurdan da dahildi mutfaktaydı. Çöp poşetini alıp çıkacakken. Kız Lavinya ne yapacaksın o poşeti?  Lavinya yengesine döndü. "eşyaların kullanılmış onları atacağım. Özenenler varsa çöpten alır yenge." tam dışarı çıkacakken "Nurdan sen ne çabuk iyileştim öyle daha demin yerlerdeydin neyse beni ilgilendirmez geçmiş olsun" diyerek mutfaktan çıktı hızlı adımlarla odaya girdi ve eşyalarını çöp poşetine koyup dışarı attı. Kendi odasına gittiğinde Alparslan İn aynı yerde olduğunu gördü. Ona bakmadan Lavinya konuşmaya başladı " bu akşam aldığın evde kalacağım daha kendime bi ev bulamadım ona göre oraya gelmezsen sevinirim. Ömer abim bana bi avukat bulunur onunla konuşursun." cümlesini bitirdikten sonra valizinin ağzını kapattı ve odadan çıktı. Ömer abisi onu görünce merdivenlerden çıkarak valizini aldı. " ne yapacaksın şimdi? ". Lavinya omuzlarını silkti" bilmiyorum. Tek bildiğim burdan bir an önce gitmek"