Mübrem:Vazgeçilmez

Bölüm 52: "Varlığını Hissetmek"

Beril ile kavga ettikten sonra odama geçip düşünmeye başlamıştım.

Acaba yanlış mı yapıyordum.Beril'i bu kadar sıkarak benden iyice uzaklaşmasını mı sağlıyordum?

"Ben sadece onun iyiliğini istiyorum" dedim mırıldanarak."Ben sadece üzülmemesini istiyorum.Yaşadıklarımı yaşamamasını istiyorum o kadar." Yanağıma akan yaşı sildiğimde "ben kötü bir insan değilim ki" dedim."Arkadaşımın mutsuzluğunu isteyen biri değilim ki ben.Ben sadece onun..." hıçkırıklarım sessizliğe karışmaya başlarken kapının açılma sesi ile kafamı kaldırıp içeri giren Cüneyt'e bakmıştım.

Cüneyt yanıma gelip durduğunda "oturabilir miyim Almila?" Dedi.

Kafamı evet anlamında salladığımda Cüneyt tam karşıma oturarak bana bakmıştı.

Bende bakışlarımı Cüneyt'e çevirdiğimde "bir şey mi oldu?" Dedim."Sen neden tekrardan geldin?"

"Yine Beril ile tartışmışsınız" dedi mahçup çıkan sesiyle."Umarım benim yüzümden değildir." Sorduğum soruyu es geçmişti; ama yine de üstünde durmamıştım.

Kafamı hayır anlamında salladığımda "seninle bir ilgisi yok aslında" dedim gözlerine bakarak.

"Peki bana ne olduğunu anlatmak ister misin?"

"Beril onun hayatına karışmamı istemiyor artık.Daha doğrusu onun adına karar verdiğimi düşünüyor."

"Peki sen öyle olduğunu düşünüyor musun?"

Durdum.

Ortamda büyük bir sessizlik oluşurken bana bakan Cüneyt'e gözlerimi değdirdim."Ben onu sevdiği insandan ayırdım Cüneyt ama; ben sadece onun iyiliğini istedim.Ben... Beril'in benim yaşadıklarımı yaşamasını istemedim o kadar." Dudaklarımda gülümseme oluşurken "ama yanlış yapmışım" dedim."Beril'in iyiliğini düşünerek çok büyük bir yanlış yapmışım."

"Sen arkadaşının iyiliğini istedin sadece Almila.Beril, senin gibi bir arkadaşı olduğu için çok şanslı aslında ama..."

"Ama?"

"Almila bu mesele sence de çok uzamadı mı? Sonuç olarak bu Beril'in hayatı.Mutsuz olacaksa bırak olsun.Kendi yaşasın, öğrensin.Sen buna engel olma.Hem belli ki Beril Mert'i hâla unutamamış.Birini sevdiğin zaman onu unutmak çok zor olur Almila.
Eminim ne demek istediğimi çok iyi anlamışsındır."

Cüneyt'in cümlesi canımı yakarken aklıma Barın geldi.Ondan ne kadar nefret ettiğimi söylesem de bir yanım hâla varlığını yanımda hissettiriyordu.

Berfu'mun gözlerine bakarken Barın'ın gözlerini görüyordum.

Dudaklarımda acı bir gülümseme oluşurken "ben unuttum ama" dedim.Gözlerim Cüneyt'in gözlerine değerken canım yanmıştı.Yanağıma süzülen yaşlar bir bir çeneme doğru akarken "bazen delicesine sevsek bile insanların verdiği acılar da onları unutturmaya yetiyor."

"Haklısın..." dedi.Durdu ve tekrardan devam etti."Ama sen yine de dediğimi bir düşün Almila."

"Ben Beril'i düşünüyorsun zannetmiştim.
Aslında bunu demen beni çok şaşırttı."

Gülümsedi.

"Beril mutlu olmayı hak ediyor Almila ve mutluluğu da sadece Mert ile olduğunda hissediyor belli ki.Beril'in hissettikleri her şeyden daha önemli."

Cüneyt çok temiz seviyordu Beril'i.Bunu gözlerinden bile anlayabiliyordum.Hatta o kadar temiz seviyordu ki Beril'in mutluluğu için her şeyi yapabilirdi.

"Teşekkür ederim" dedim."Konuşmak bana çok iyi geldi ve ayrıca... Beril hakkında böyle düşünmen de çok hoşuma gitti açıkçası.
Beril'e benden başka birinin değer veriyor olması içimi çok rahatlattı."