Mübrem:Vazgeçilmez

Bölüm 16: "Hayal"

İnsan bazen kendine söylediği yalana bile kanar.

Barın'dan;

"Gitti mi?" Dedi Mert evden içeri girip kapıyı kapatarak.

"Evet..." demiştim ve içkimi tek yudumda içmiştim."Gitti, olması gereken oldu yani."

"Olması gereken olduysa neden böylesin Barın?" Yanımdaki sandalyeyi çekip otururken bakışları bendeydi.

"Bilmiyorum Mert..." diyerek kafamı sağa sola salladığımda "Bilmiyorum!" Demiştim tekrardan.

"Ama ben biliyorum Barın! Nedenini hemde çok iyi biliyorum."

"Neymiş nedeni?" İçki şişemi elime alıp Mert'e baktığımda "aşk!" Demişti.Elimde duran içki şişesini alıp, masaya geri koyduğunda "nedeni işte bu!"

Sesli bir gülüş dudaklarımda yayılırken "Yanlış biliyormuşsun" dedim."Çünkü, öyle bir şey yok!"

Mert bana bakıp kafasını iki yana salladığında "Barın, kendini daha ne kadar kandırabilirsin ki?" Demişti.

"Kandırmıyorum Mert!" Sesim sert bir tonda çıkarken "Kandırmıyorum!" Demiştim vurgulayarak.

"Görüyorum!" diyerek beni baştan aşağı süzdüğünde "halinden belli oluyor!" Demişti alaycı bir tavırla.

Derin bir nefes alıp tekrardan bana baktığında "Bir şey soracağım sana Barın" demişti ve ellerini masanın üstüne yerleştirmişti.

"Sor bakalım" diyerek Mert'e baktığımda "Neden Almila'nın gitmesini istedin?" Demişti birden.

Cümlesi ile olduğum yerde diklenirken "Bunu gerçekten merak ediyorum" demişti gözlerini bana dikerek."Madem aşık olduğun için değil.
Neden?"

"Almila'yı zarar görsün diye getirmedim ben buraya Mert.Sende bunu çok iyi biliyorsun."

"Senin yaptıklarından zarar görmeyecek mi Barın?" Ses tonu bir tık artarken kafasını iki yana hayır dercesine sallamıştı."Gelecek!"demişti."Hemde öyle bir gelecek ki kurşun yarasına benzemeyecek.Kızı yıkıp geçecek, paramparça edecek!"

"Ne istiyorsun Mert?" Demiştim bende onun gibi bir tık ses tonumu yükselterek.Ayağa kalkıp ellerimi masaya sabitlerken "Almila konusunda benden tam olarak ne istiyorsun?" Demiştim.

"Vazgeçmeni Barın.Bu saçma oyundan vazgeçmeni!"O da benim gibi ayağa kalkarken kollarımdan tutmuştu ve ona bakmamı sağlamıştı.

"O çok iyi bir insan Barın.O bunları hak etmiyor.Bunu sende çok iyi biliyorsun ve bu yüzden böyle davranıyorsun!" Ellerini kolumdan çektiğinde "Vicdan azabı çekiyorsun Barın!" demişti."Bunu görebiliyorum."

"Çekmiyorum!" Kelimemi bağırarak kurarken "Çekmiyorum Mert!" Demiştim."Vicdan azabı falan çekmiyorum."

"Sen kendine gerçeği inkar etmeye devam et Barın! Böyle yapmaya devam et sen.
Sevmiyormuş!" Son kelimesini vurgularken inanmadığını belli eden bir ses tonu ile "Sen öyle san!" Demişti.

"Öyle zaten!"

"O zaman banyoda neden öptün kızı Barın?Neden öptün? Ben sana söyleyeyim mi?Duygularından emin olmak için öptün Almila'yı.Duyguların için! Sevip sevmediğini anlamak için! Çünkü, hırsına kendini o kadar çok inandırmışsın ki, gerçeğin farkına bile varamıyorsun!" Nefessiz kurduğu cümle ile sinirle bana baktığında "işte tam olarak bunun için!" Demişti.

"Öyle bir şey yok Mert.Hırsım için olmadığını da çok iyi biliyorsun.Bu hırs meselesi değil.Ha! Ayrıca o an sarhoştum ve bu yüzden öptüm. Başka bir nedeni yok yani!"