Mübrem:Vazgeçilmez

Bölüm 15: "Hesaplaşma"

Bir insanın güveneceği bir sırdaşının olması ne güzel bir duygu değil mi?

Beril'den;

Arabadan inip Almila'nın evinin önüne doğru yürüdüğümde derin derin nefesler alıp vererek sonunda kapının önüne gelmiştim ve sert bir şekilde kapıya vurmuştum.

Bir süre bekleyip sabırsızlanırken, kapının açılmaması üzerine bir kez daha sert bir biçimde vurmuştum.

Kapı sonunda tanıdık bir yüz tarafından açılırken "Ne oluyor Beril kızım?" Demişti Ayfer abla panik içinde.

"Şimdilik bir şey olmadı Ayfer Abla'cım ama biraz sonra olacak!" Diyerek yanından geçtiğimde, içeri girerek merdivenlerden yukarı çıkmıştım.

Merdivenlerden çıkıp Ceyda'nın odasına yöneldiğimde kapıyı çalma tenezzülünde bile bulunmayarak içeri girmiştim ve direk olarak yatakta uyuyor olan Ceyda'ya bakmıştım.

Sinir kat sayım daha fazla artış gösterirken "Ceyda!" Dedim çıkabilecek tüm yüksek sesimi kullanarak.

Tam yanına ilerleyip "Ceyda kalk!" Dediğimde elimi kol kısmına dokundurmuştum.

"Ne oluyor ya!" Diyerek çatallaşmış bir ses ile bana baktığında "İnsana evinde bile huzur yok!" Demişti.

Dalga falan mı geçiyordu?

"Bugünden sonra bir evin kalırsa huzur bulursun Ceyda'cım!" Alayla karışık sinirli bir ses ile cümlemi kurarken "Ne saçmalıyorsun sen Allah aşkına!" Dedi yataktan doğrularak.

"Saçmalamak mı?" Dedim gülerek."Sen saçmalamayı biraz sonra göreceksin!"

Ceyda'yı kolundan tutarak yataktan hızlı bir hamle ile kaldırdığımda "Yavaş olsana Beril!" Dedi kolunu benden kurtararak."Canımı yakıyorsun!"

"Canının yanması umrumda bile değil Ceyda!"

Bağırarak kurduğum cümle ile Ceyda'ya baktığımda "Şimdi ne yapıyorsun biliyor musun?" Dedim soru sorar bakışlarımı Ceyda'ya yönlendirerek."Kıyafetlerini topluyorsun ve bu evden defolup gidiyorsun!"

"Ne?" Yüzündeki şaşkınlık böyle bir şey beklemediğini açıkça belli ederken "Ne saçmalıyorsun sabah sabah Beril!" Demişti ters bir ses ile."Ne bavulu? Ne gitmesi?"

"Hemen size açıklamaya yapayım tabii hanımefendi." Cümlem ile Ceyda göz devirdiğinde ellerini birleştirerek dinlemeye başlamıştı.

"Dün Almila ile konuştum Ceyda'cım" dedim bende onun yaptığı gibi ellerimi birbirine bağlayarak."Döndüğünde seni bu evde istemiyor.Bu yüzden eşyalarını toplayıp gidiyorsun.Hemde hemen!"

"Döndüğünde mi?" Demişti cümlemi garipseyerek.

Bu cümlesinin üstünde fazla durmazken "evet canım!" Demiştim alayla."Döndüğünde."

Sinirle bana bakarken "Hiçbir yere gitmiyorum!" Demişti bağırarak."Almila'nın beni bu evden kovma gibi bir hakkı yok!"

"Bu ev Almila'nın!" Cümlemi vurgularken
"Yani, bu evden seni kovmaya hakkı var.Bunu çok iyi biliyorsun" demiştim.

"Sen Almila'nın koruması ya da kölesi misin?" Beni baştan aşağıya süzerken "Almila'nın bir dediğini iki etmiyorsun da!"

İmasına gülüp geçerken "Almila benim en yakın arkadaşım Ceyda!" Demiştim."Dostum, sırdaşım,kardeşim.. kısacası her şeyim.Sen bunu anlamazsın."

"Anlamakta istemiyorum!" Yatağa otururken "Ayrıca tekrar söylüyorum Beril..." demişti bana dönerek."Ben hiçbir yere gitmiyorum!"

"Sen öyle san!"