Mübrem:Vazgeçilmez

Bölüm 57: "Kavuşma"

23K olmama özel yeni bölümü sizler için atmış bulunmaktayım.

23K olduğum süre içerisinde kitabımı okuyan herkese çok teşekkür ederim. 🙏🏼

İyi ki varsınız. ❤️

Keyifli okumalar dilerim... ❤️

Korkularım vardı.

Barın'ın anlatacağı her şeyden korkuyordum.

Kendim için korkuyordum.

Düşüncelerimi her yanıma geldiğinde aklımdan savuran adam için korkuyordum.

Onun hakkında tekrardan düşüneceğim her şey için korkuyordum.

Bunu aklıma getirdikçe korkularım tüm bedenimi ele geçiriyordu.

Ama en çokta Berfu'm için korkuyordum.

Çünkü, Barın'a bağlanmıştı, hissetmişti.

Eğer bir kere daha kalp kırıklığı yaşanırsa, bu sefer o darbede Berfu da olacaktı.

Onun da kalbi kırılacaktı.
Belki anlamayacaktı ama hissedecekti.

Bir kere daha babasızlığı yaşayacaktı ama bu sefer tüm benliği ile.

Sabahın ilk aydınlığı odamı aydınlatırken bakışlarım beyaz olan tavana değmişti.

Sabaha kadar gözüme uyku girmemişti ve bu yüzden gözlerim sızlıyordu ama bu umrumda bile değildi.

Yataktan yavaşça doğrulduğumda yataktan kalkarak banyoya girmiştim ve üzerimde bulunan kıyafetleri çıkartarak kendimi sıcak suyun altına bırakmıştım.

Sıcak su beni biraz da olsa kendime getirdiğinde banyomu yaparak duşakabinden çıkmıştım ve duvarda asılı olan havluyu vücuduma dolayarak aynanın karşısına geçmiştim.

Yorgundum ve bu gözlerimden bariz bir biçimde anlaşılıyordu.Kızaran gözlerimi boşverip diş fırçamı aldığımda dişlerimi fırçalayıp odama girmiştim.

Odama girdiğim an Barın'ı gördüğümde o an ki korku ile bağırmıştım.Barın bağırmam ile elini ağzıma götürdüğünde "yavaş be kızım!" Dedi."Berfu'yu uyandıracaksın!"

Barın'ın elini ağzımdan çektiğimde "senin ne işin var burada ya?" Dedim.Kolundan tuttuğumda "dışarı!" Dedim."Hadi...!"

Barın olduğu yerden bir milim bile kıpırdamazken "sence gücün bana yeter mi Almila?" Dedi.Kolunu tutan elimi tuttuğunda küçük adımlar ile bana yaklaşmaya başlamıştı.

Barın'ın bana yaklaşması ile küçük küçük adımlar atıp geri geri gitmeye başladığımdan her bir adımımda bana biraz daha geliyordu.

Son adımımda sırtım duvara değerken "Çekil!" Dedim sesimi güçlü tutmaya çalışırken.

Barın gülümseyip kafasını iki yana sallarken "neden korkuyorsun ki?" Dedi.

"Korktuğumu nereden çıkardın?"

"O zaman sana yaklaştığım için heyecanlandın?"

"Hayır."

Kelimeler dudaklarımdan zorla dökülürken "o zaman neden nefes nefesesin.Neden sesin titriyor?" Dedi.

Elimi Barın'ın göğsüne yerleştirdiğimde "sen hayal dünyasında sanırım fazla geziniyorsun Barın'cım! Çünkü, ben ne nefes nefeseyim ne de sesim titriyor!" Tek elimi kaldırıp parmağımı şıklattığımda "hayal dünyasından çıkmanı öneririm!" Dedim ve tekrardan elimi göğsüne yerleştirdim.