Mübrem:Vazgeçilmez

Bölüm 14: "Ayrılık"

Özle beni ev, özle beni Barın.Çok özle olur mu?

Beril'in attığı mesajı okuduğum an arama kısmına gelerek Beril'i aramıştım ve telefonu kulağıma tutarak açmasını beklemiştim.

"Hadi Beril aç şu telefonu..!" Kendi kendime konuşurken Beril'in telefonu açma süresi bana sanki bir ömür gelmişti.

Kısa bir süre sonra karşıdan gelen Beril'in sesini duyduğumda "Almila?" Dedi.

Sesinde oluşan tedirginlik bariz belli olurken "neredesin sen kaç gündür ya?" Sesinde sitem varken, "Neden aramalarıma yanıt vermiyorsun!" Dedi bağırarak.

Nefes almadan kurduğu cümlenin peşine bir yenisini daha eklerken, "Seni ne kadar merak ettim tahmin bile edemezsin!" Demişti.Sesinde oluşan korkuyu duyduğumda kalbim acımıştı.

"Özür dilerim..." dedim.Gözümden bir damla yaş düşerken "Seni meraklandırdığım için özür dilerim" dedim tekrardan.

"Almila..." demişti Beril.Sesi deminkine göre sakin çıkıyordu."Tamam anlıyorum seni.
Yaşadıkların kolay şeyler değil.Yalnız kalmak istiyordun ve bu yüzden de uzaklaştın.Bunu da anlıyorum ama beni telaşlandırmaya hakkın yok Almila.Buna hakkın yok!"

"Gerçekten çok üzgünüm Beril.Seni aramalıydım ama yapamadım" dedim.
"Arayamadım."

"Beni arayıp aramaman önemli değil ki Almila.Önemli olan senin iyi olup olmaman.Ben kaç gündür deli gibi sana ulaşmaya çalışıyorum.Arıyorum, mesaj atıyorum; ama hiçbir şekilde senden yanıt alamıyorum.Bu yüzden ise telaş yaptım işte.Özür dilerim" dedi.Beril'in de sesi üzgün geliyordu ve ben buna dayanamıyordum.

"Sadece iyiyim demen bile yeterliydi Almila.
İyiyim demen bile.Ama olsun sesini duydum, iyi olduğunu anladım ya bu bana yeter!"

"İyiyim ben Beril.Sen beni merak etme.Hem sana söz veriyorum geldiğimde her şeyi sana ayrıntısına kadar anlatacağım."

"Anlatacaksın tabii!" Dedi tüm ciddiyeti ile.
"Bensiz nasıl kaç gün uzaklara gittiğini falan hepsini anlatacaksın bana!" Sesi bu sefer buruk geliyordu.

"Seni o kadar özledim ki" dedim."Seninle sohbet etmeyi, dertlerimi paylaşmayı, eğlenmeyi... Hepsini çok özledim."

"Bende çok özledim kuzum."

"Beril..." dedim ne diyeceğimi bilemez bir şekilde."Bana mesaj atmışsın.Alp ve Ceyda ile ilgili.Söyleyeceğin şey ne? Bana ne diyecektin?"

Konuşmamı bitirdikten sonra karşıdan Beril'in konuşmasını beklemiştim; ama konuşmamıştı.
Büyük bir sessizlik olmuştu.

"Alo?" Dedim."Beril, orada mısın?" Telefonu kulağımdan çekip ekrana baktığımda hâlâ aramanın açık olduğunu görmüştüm."Beril?" Dedim telefonu tekrardan kulağıma götürerek."Bir şey söyleyecek misin artık?"

"Ben..." dedi.Sesinde değişik bir tonlama vardı."Almila, ben aslında bunu sana nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum.Yani telefon ile söylenebilecek bir şey değil aslında.Geldiğin zaman konuşuruz olur mu?"

"Ben birazdan yola çıkacağım zaten" dedim.
Ne söylediğimi bile düşünemiyordum."Direk sana gelirim ve bana her şeyi anlatırsın olur mu?"

"Bu saatte mi?" Şaşırmıştı.

"Evet Beril" dedim."Bu saatte."

"Peki, sen nasıl istersen öyle olsun.Hadi gel bekliyorum."

"Tamam o zaman.Ben birazdan yola çıkacağım ve oraya geleceğim.Orada görüşürüz" dedim ve cevap vermesine bile fırsat vermeden telefonu yüzüne kapattım.