Mübrem:Vazgeçilmez

Bölüm 56: "Bağ"

Bazen sığınmak için sıcak bir omuz istersin.

Ne kadar kaçmak istesen de bazen sığınacağın omuz her zaman kaçtığın insandadır.

Ben kaçmak istiyordum ama; her zaman da kaçmak istediğim insana sığınmak için sanki çaba sarf ediyordum.

Olduğum yerde kafamı biraz daha huzur bulduğum yere sabitlerken burnuma gelen hoş bir koku ile iyice yayılmıştım.

Üstümde duran ince örtüyü kendime iyice çektiğimde yanağımda hissettiğim sıcak nefes ile gözlerimi aralamıştım.

Gözlerimi aralamam ile yeşil gözlerle karşılaştığımda kafamı birden kaldırarak Barın'a dönmüştüm.

"Ne oluyor be burada?" Dedim çatallaşmış sesimi umursamazken."Sen neden benim yanımdasın?"

Barın garip bir yüz ifadesi ile beni süzdüğünde "pardon da sence ben mi senin yanındayım?" Dedi eliyle koltuğu işaret ederek."Koltukta ilk uyuyan benim ya hani? Hatırlatırım sana! Yani hanımefendi bu soruyu benim sana sormam lazım.Şimdi söyle bana sen neden benim yanımdasın?"

Cümlesi ile Barın'dan uzaklaştığımda "hatırlatmasan şaşardım zaten!" Dedim.
"Hem...ben yanında uyumak için gelmemiştim buraya.Sadece Berfu burada olduğu için kızımın yanında durmak adına oturmuştum.İnsanlık hali canım!Ben nereden bileyim uyuyakalacağımı?"

"Hıhı..!" Dedi kafasını sallayarak.
"Oturduğun belli.Hatta öyle bir oturmuşsun ki, en son yatak niyetine beni kullanıyordun burada!"

"Ne?" Dedim şaşkınlık içinde çıkan yüksek sesle."Ben seni mi yatak niyetine kullanmışım? Yalan atma be! Hem ben seni neden kullanayım ki?"

"Evet!" Dedi olduğu yerde doğrularak.
"Kullandın tabii! Hatta öyle bir yatak niyetine kullandın ki..." kolunu kaldırırken yüzünü ekşittiğinde "her yerim tutulmuş be Almila!" Dedi."Resmen hiç acımamışsın bana!"

"Ne acıyacağım sana ya! Hem madem omuzun tutuldu, neden uyandırmadın beni? Meraklı değildim sonuçta omzunda uyumaya! Uyandırsan hemen anında kalkardım."

"Kıyamadım." Kurduğu cümleyle bakışlarım yeşil gözlerini hedef alırken "o kadar huzurlu ve güzel uyuyordun ki Almila, ben seni uyandırmaya kıyamadım.Hem nasıl uyandırabilirdim ki seni?" Cümlesi ile yutkunduğumda saçımı geriye doğru atıp tekrardan Barın'a bakmıştım."Görende bana değer verdiğini sanacak Barın" dedim alaylı bir gülümseme ile.

"Ben sana değer veriyorum zaten Almila ama; sen bunu görmek istemiyorsun.Hatta bana inanmak bile istemiyorsun ve bunun için büyük bir çaba sarf ediyorsun resmen!"

"Çünkü içinde olan düşünceleri ben zaten biliyorum Barın.Hemde kanıtlı bir şekilde."

"Her gördüğün gerçek olmayabilir Almila.
Bunu da biliyorsundur umarım?"

Sustum.Sadece Barın'a baktım.Konu çok farklı yerlere gidiyordu ve ben bunu anlayabiliyordum.Konuyu değiştirmek adına derin bir nefes alıp verdiğim de "bir daha eğer böyle bir durum ile karşı karşıya gelirsen, yani... fark etmeden yakınlaşırsak 'kıyamadım' deme olur mu? Keşke kıyamadığın tek şey bu olsaydı." Olduğum yerden kalktığımda "bu arada yanlış bir düşünceye kapılma sakın.Dediğim gibi Berfu burada olduğu için sadece yanınıza oturmuştum.Niyetim uyumak değildi.Hem Berfu olmasaydı buraya..." fark ettiğim bir detay ile Barın'a baktığımda "Berfu nerede?" Dedim kucağını göstererek.Barın cümlem ile kucağına baktığında birden kalkarak korku ile bana bakmıştı."Berfu benim kucağımdaydı değil mi?" Kafamı evet anlamında sallarken "hatırlamış olman cidden çok iyi bir detay Barın!" Dedim alkış tutarak."Sanki derdimiz hatırlamak ile bitti! Berfu yok be adam! Nerde Berfu?"