Öncelikle herkese merhaba sizlerin sayesinde 1K olmanın mutluğunu yaşadığım için hepinize teşekkür ederim umarım daha nicelerini görürüz. Sizleri seviyorum ve iyi kötü bütün yorumlarınıza açığım.
Bir hayat filmi ya bitmiştir ya da yeni perdesi için zamana ihtiyacı vardır. Benim de durumum buydu Leyal ile olan mevzumuz bitmemişti sadece yeni perdesi oynanacaktı. Bu perde fazlasıyla ağırdı çünkü en büyük yenilgiyi verenler her zaman daha sert oynardı. Bu durumda kartları açık oynamak yerine her zaman saman altından su yürütecekti.
Benim zaaflarım vardı ve Leyal bunları çok iyi biliyordu ve kullanmaktan hiç çekinmezdi ki çekinmeyecekti. Boşuna dememişler bu işte zaafı olan herkes ölür diye ama unutulmaması gereken bir şey daha vardı zekâ her şeyden üstündü ve ben zaaflarımı korumayı iyi biliyordum.
Yerde oturmuş sırtımı yatağa yaslamış bir şekilde kendimi düşüncelere ve bir adım ileriyi düşünmeye bırakırken kapının kırılacakmış gibi çalmasıyla derin bir nefes alıp ayağa kalktım. Barlas kapıyı hala çalarken kilidi indirip kapıyı açtım ona gülümserken o sinirden gerilmiş yüz hatlarıyla bana baktı. Barlas'la hala bakışırken tek kaşımı kaldırıp "Hayırdır Barlas amaçların arasında kapı kırmak mı var şimdide?" diye sordum.
Barlas kolumdan tutup beni odaya sokarken sert bir şekilde kapıyı kapattı. Ben sakin kalmaya çalışırken o sinirden köpürmüştü adama da hak vermeliydim her defasında bir açıklama yapmadan geçiştiriyordum. Sabır taşıydı maşallah ama patlamaya hazır bir sabır taşı biraz daha açıklama yapmazsam öldürecekmiş gibi bir yandan da.
Barlas benden bir açıklama beklerken bende bir o kadar susmayı tercih ediyordum dayanamadan "Bir açıklama Tamay!" dedi sesi yüksek çıkarken. İki elimi sakin olması için kaldırırken "Barlascım sakin mi olsan?" dedim yumuşak bir ses tonuyla. Barlas sinirden dişlerini sıkarken "Sen insanda sakinlik mi bırakırsın!" dediğinde hak verir gibi kafamı salladım.
Barlas'ı kolundan tutup yatağa oturtarak "Tekte anlatıyorum tekte anla anlaştık mı?" dediğimde kafasını salladı. Dikkatle beni dinlerken söze başladım "Herkesin bir düşmanı olabilir keza benimkiler fazlasıyla fazla." Dedim gülerek. Barlas tek kaşını kaldırırken devam ettim "Leyal'i tanıyorsundur umarım uzun süre ortadan kaybolmuştu geri dönmüş şimdide minik aklıyla beni yerle yeksan etmeye çalışıyor!" dedim göz devirirken.
Ben ona başından her şeyi anlatırken Barlas sinirle "Yeter Tamay! anasının nikahından başlasaydın anlatmaya." Dediğinde sustum. Aradan birkaç dakika geçerken ikimizden de ses çıkmamıştı Barlas ayağa kalkıp "Eğer olur da birinin saçının teline zarar gelirse hesabı sana keserim Tamay yapamam zannetme yaparım!" derken ciddiydi ve yanımdan geçerek uzaklaştı.
Kapıya ulaştığında kapının tokmağını tutup bana döndü "Kendine de çeki düzen ver artık tanıdığım o kadına geri dön her şeye boyun eğen bir kadın isteseydim annemin köyden bulduğu o kızla evlenirdim seninle değil!" diyerek odadan çıktı. Yatağa oturduğumda Barlas'ın nasıl her seferinde haklı olduğunu düşündüm bu kadın değildim ki ben her seferinde sesim yüksek çıkandım ben nasıl buna dönüştüm anlamadım.
Sıkıntıyla yatakta otururken aşağıdan Pera'nın sesleri gelmeye başladığında saate baktım saat epey geç olmuştu ve uyku saati baya geçmişti. Oturduğum yerden kalkıp aşağı indim Pera Savaş'ın kucağında çizgi film izlerken araya girerek "Küçük hanım yatma vaktiniz gelmişte geçmiş bile hadi odaya!" dedim. Pera bir bana bir Savaş'a bakarken "Ama ablacım çizgili film isliyorum bittiğinde yatım dimi?" diye sorduğunda onay beklediği her halinden belliydi.
Pera bana her türlü masumluğu yaparken kafamı hayır anlamında sallayarak "Ne zamandan beri lafım ikileniyor Pera!" dediğimde yüzü düştü. Yavaşça yere inerken burnunu çekerek yanıma geldi herkese iyi geceler diyerek merdivenlerden çıkmaya başladığında bende arkasından çıktım. Odasına girip pijamalarını giydirip yatağına yatırarak saçlarını öptüm ayıcığına sarılıp arkasını dönerken bir şey demeden odadan çıktım belli ki kırılmıştı ama bu durumu düzeltemeye halim yoktu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAMRA
ChickLitHerkes kadının yıkılmasını beklemişti halbuki o ilk darbesini bebekken yemişti. Yıkılmaya hiç niyeti yoktu ta ki o kara gözler hayatına girene kadar. Sorun değildi güçlüydü ve daha da güçlü olacaktı. Kimse tahmin etmemişti maviler siyaha boyanırken...