Dört yanı bembeyaz duvarlar insanın içini açması gerekirken içimi karartıyordu.
Herkese huzur olan beyaz bana ölümdü.
Bu dört duvarın arasına sıkışalı tam 730 gün 12 saat 20 dakika 30 saniye oldu hatta 31...32...33...
Her şey güzel giderken alt üst olmuştum hayata bağlanma nedenim olanı aldılar benden hem de en mutlu olduğum gün.
Önce kızımı kaybettim sonra yavaş yavaş dağıldım ve kimse toparlayamadı. Barlas'ı bir mektupla terk ettiğimde ölümün kıyısındaydım ve onun gözünün önünde ölmek istemedim yapmadım yapamadım ona bunu yaşatamadım.
Bir kez daha ölsün istemedim...
Kapının tıkırtısıyla elimdeki kalemi masanın üzerine bıraktım ve kapının açılmasını bekledim. Kapı yavaşça açılıp kapanırken tatlı bir ses tonuyla "Tamay değil mi? Ben yeni doktorun Eylül." Dediğinde kafamı çevirip doktora baktım.
Doktor mahcup bir şekilde etrafa bakınırken "Oturmayacak mısın?" diye sordum.
Doktor çevik bir hamleyle otururken ona dönüp "Çok naziksin, işinin gereği mi yoksa normal halin mi?" diye sordum.
Doktor şaşkınca bana bakıp "İlk hastamsın bu yüzden nasıl davranmam gerektiğini bilemedim hem..." diyerek sustu.
Arkama yaslanıp cümlesini tamamlamasına müsaade etmeden "Seni buraya gönderirken benim hakkımda kötü şeyler söylediler değil mi?" diye sorduğumda kafa salladı.
Kalemiyle oynayıp "Çok fazla doktor değiştirmişsin kimse dayanamamış ve hepsine kötü davranmışsın." Dediğinde güldüm.
Evet, çok fazla doktor değiştirdim ama bunun nedeni onlara kötü davranmam değil anlattığım hikayeye dayanamamış olmalarıydı.
Kafamı sallayarak ona bakıp "Şimdi seninle bir anlaşma yapacağız Eylül!" dediğimde "Ne anlaşması?" diye sordu merakla.
Arkama yaslanıp "Dediklerimi yaparsan ve anlatacağım hikayeyi sonuna kadar dinlersen sana yardım edeceğim." Dediğimde daha da meraklandı.
Dizine koyduğu defter yere düşerken hızla defteri yerden alıp "Nasıl bir yardım hem sen bana nasıl yardım edebilirsin ki?" diye sordu. Tavırlarımı ciddileştirip "Ağabeyini bulmanda mesela! Ben istemeseydim şu an burada bile değildin Eylül!" dediğimde gözlerini büyüttü.
Son söylediğimi es geçerek kaşlarını çattı ve "Sen bunu nereden biliyorsun?" diye sorduğunda gülerek "Ben her şeyi bilirim doktor hanım şimdi anlaşmayı kabul ediyor musun yoksa başlamadan bitirelim mi?" diye sordum.
Doktor ayağa kalkıp kapıya doğru giderek kapıyı açıp çıktı. Omuzlarımı silkip eski konumuma dönerken kapı hızla tekrardan açıldı. Arkamı dönmeye gerek duymadan "Anlaşmayı kabul etmiş olmalısın doktor hanım!" dedim.
Kapı sertçe kapanırken "Her istediğini yapacağım ama bu işin sonunda abimi istiyorum!" dediğinde kafamı salladım.
Omzumun üstünden Eylül'e bakarak "Başlayalım o zaman doktor hanım!" dedim ve önümdeki camdan dışarıya baktım.
Ben Tamay Kara bu saatten sonra dostum yaşar düşmanım zaten ölür!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAMRA
ChickLitHerkes kadının yıkılmasını beklemişti halbuki o ilk darbesini bebekken yemişti. Yıkılmaya hiç niyeti yoktu ta ki o kara gözler hayatına girene kadar. Sorun değildi güçlüydü ve daha da güçlü olacaktı. Kimse tahmin etmemişti maviler siyaha boyanırken...
