nic dwa razy się nie zdarza...

Martwię się o Wasze dziecko

Cały dzień Marisa przeżywała spotkanie z Adą. Chociaż podświadomie lubiła dziewczynę, bała się, że po tym spotkaniu może się wszystko zmienić...

- Ewa, ale jak mam się nie stresować? Chcę się ze mną spotkać kobieta, która będzie miała dziecko z facetem, w którym się kocham- mówiła półgłosem do telefonu siedząc w busie do Jastrzębia.
- oOoo, w którym się kocham... Ty mój słodziaku- usłyszała od Ewy.
- Ewa, ja z Tobą kiedyś nie wytrzymam- zachichotała.
- Dobra, żarty na bok- jeśli będzie chciała Cię odciągnąć od Tomka to powiedz jej, że i tak nie ma u niego szans, nawet jakbyś wyleciała na księżyc a jeśli będzie chciała zaprzyjaźnić to powiedz, że psiapsi to Ty już masz, w sensie mnie, i nie przyjmujemy nikogo do tego elitarnego grona- powiedziała Ewa na jednym wydechu.
- Kocham Cię, dam Ci znać po spotkaniu a do niego jeszcze 3 godziny, kończę Ewcia, bo idę na te praktyki...
- Ja Ciebie też kocham, do boju mała.
Marisa szła ośnieżonym Jastrzębiem. To niebywale, że do świąt zostało dwa tygodnie. Szybko weszła do poradni oddała się obserwacji.
Kiedy wyszła był już półmrok a wszystko obsypane śniegiem było takie ... Magiczne. Udała się go kawiarni, gdzie umówiła się z Adą a gdzie notabene zaprosił ją Tomek po pamiętnym spotkaniu w parku. Usiadła przy jego stoliku i patrzyła na ulicę. Zobaczyła w oknie Adę i pomachała jej.
- Hej, cieszę się, że zgodziłaś się na spotkanie- powitała ją ciężarna.
- Cześć, nie ma sprawy. Zamawiamy coś?
- Tak, ja wezmę zimową herbatę.
- Ok, ja kawę, więc idę nam zamówić.
Gdy Mari stała przy ladzie zerkała mimowolnie w stronę blondynki. Denerwowała się to było bardzo widoczne- ściskała dłonie, nerwowo gładziła brzuch.
- To o czym chciałaś ze mną porozmawiać?
- W zasadzie nie wiem od czego zacząć...
- Spokojnie, mamy czas.
- Kiedy zobaczyłam Cię pierwszy raz u Tomka wiedziałam, że nie mam z Tobą szans. Patrzył na Ciebie w taki sposób... Jak nigdy nie patrzył na mnie. Podobaliśmy się sobie, kręciliśmy siebie nawzajem, ale nigdy nie było między nami jakieś głębszej relacji- spojrzała niepewnie na Mari a ta milczała- wiesz, że to facet na punkcie, którego można oszaleć. Tak bardzo wierzyłam, że coś do mnie czuję, że będziemy razem. A może wmawiałam to sobie...Teraz wiem, że łączył nas tylko seks- nastała cisza. Ja czułam, że to co było między nami rozpada się i...
- Spokojnie Ada, nie denerwuj się - Marisa złapała ją za rękę.
- Ja specjalnie nie wzięłam tabletki, rozumiesz? Ja chciałam z nim wpaść. Wiedziałam, że nie zostawi mnie wtedy samej. Nie przewidziałam, że pozna Ciebie...- spuściła głowę i zaczęła płakać.
- Ada, przestań. Proszę Cię. Nie możesz się denerwować.
- Właśnie Ci mówię, że złapałam go specjalnie na dziecko i stoję na drodze waszego związku a Ty się o mnie martwisz?
- Martwię się o wasze dziecko- chlapnęła jak zwykle szczerze.
- Nie wiem co mam robić Marisa... Wiem, że on nie będzie ze mną pomimo, że próbuje mnie poznać, ale tylko jako kobietę z którą będzie się dzielił opieka nad dzieckiem. Dodatkowo ja kogoś poznałam i... To wszystko mnie przerasta.
- Nadal nie rozumiem, dlaczego chciałaś o tym ze mną rozmawiać, myślę, że powinnaś z Tomkiem...
- Wiem, że jesteś dobra przyjaciółką- wszyscy tak o Tobie mówią. Doradź mi co mam zrobić, żeby Tomek mnie nie znienawidził i nie zostawił mnie z tym samej.
- Szczerze, wiem, że nie zostawi swojego dziecka, ale jak to zrobić, żeby to co uknułaś nie odbiło się na waszych relacjach- nie mam pojęcia. Wybacz, ale jestem w takim szoku, że dzisiaj nic więcej Ci nie powiem.
- Nie mów narazie o tym Tomkowi, dobrze?
- Nie powiem, ale jak obiecasz, że do końca roku dowie się o tym o Ciebie. Pomogę Ci to jakoś zorganizować. A teraz wybacz, muszę iść.
- Dziękuję Ci za wszystko.
Marisa nic na to nie odpowiedziała tylko szybko wyszła z kawiarni- mroźne powietrze nie otrzeźwiło ją z emocji, ale sprawiło, że jej palące się z nerwów policzki trochę ochłonęły.

Dziewczyny, przerwa była krótsza niż myślałam- kłopoty się nie skończyły, ale okazało się, że pisanie to pomysł na chwilę zapomnienia. Nie wiem kiedy następny, pewnie nie jutro, ale mam nadzieję, że niebawem. Ściskam M.