ေဝးကြာေနရသည့္မိခင္ၿဖစ္သူကိုဒီေန႔ေတာ့ ဝမ္းနည္းျခင္းေတြနဲ႔ပန္းခ်ီသြားေတြ႕ျဖစ္ခဲ့သည္။သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေကာ္ဖီေသာက္ရန္ ခ်ိန္းထားေသာ္လည္း စကားဝိုင္း၌ေတာ့ မည္သည့္စကားမွမဆိုျဖစ္ေပ။မိခင္ျဖစ္သူကို ေဒၚယဥ္နဒီလွိုင္၏အေၾကာင္းေတြကိုေတာ့ ေျပာမျပျဖစ္ခဲ့ေပ၊၊ေနရတဲ့အေနအထားက အဆင္မေျပရသည္မို႔ ကိုယ့္အတြက္နဲ႔
စိတ္မရႈပ္ေစခ်င္တာေၾကာင့္ပင္။
သူစိမ္းအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးျဖစ္သည့္ ျမတ္ကို ခ်စ္ျမတ္နိုးေနတယ္ဆိုတာကိုလည္း မေျပာျပျဖစ္ခဲ့ေပ၊၊အေမျဖစ္သူသည္လည္း အၿငိဳးႀကီးၿပီး နာက်ည္းခ်က္ေတြရွိေနမယ္ဆိုတာ မေျပာရင္ေတာင္သိနိုင္သည္မဟုတ္ပါလား။မိခင္ျဖစ္သူ ကန္႔ကြက္မည္ဆိုတာကို ပန္းခ်ီႀကိဳသိေနေသာ္လည္း ေနာက္ဆုတ္ဖို႔ အစီအစဥ္မရွိေပ။ထိုအေၾကာင္းေတြကိုႀကိဳေတြးမိေတာ့ စိတ္ေတြဟာ အဆင္မေျပေတာ့ေပ။
ေမွာင္မိုက္ေနခဲ့တဲ့ ဘဝထဲကို အလင္းေရာင္ေပးစြမ္းနိုင္မည့္ လဝန္းေလးဟာ ျမတ္ျဖစ္ေနမည္ဆိုတာကို ပန္းခ်ီတစ္ခါမွမေတြးေတာခဲ့ေပ။သို႔ေသာ္ ထိုလဝန္းေလးက္ုိကိုယ္စားျပဳတဲ့သူအေပၚ အထင္လြဲစရာကိစၥမ်ားသည္ တိမ္ေတြအစုလိုက္ဖံုးလႊမ္းေနသလိုျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အလင္းေရာင္လိုအပ္ေနတဲ့ ပန္းခ်ီအေပၚအလင္းေရာင္မေပးနိုင္ေပ၊၊ပန္းခ်ီရဲ႕ အခ်စ္စစ္ေတြက္ို ျမတ္မျမင္ေသးသေ႐ြ႕ အခုလို ခံစားေနရဦးမွာပင္။သီရီနဲ႔သြယ္ကလည္း ပန္းခ်ီကိုၾကည့္ၿပီးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၾကေပမယ့္ ဘာမွမတတ္နိုင္ၾကေပ။
"ပန္းခ်ီရယ္။နင္ကလည္း အဲ့လိုႀကီးမေနပါနဲ႔။အရင္လိုေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲေနပါ"
အေဝးတစ္ေနရာကိုေငးေနတဲ့ ပန္းခ်ီဟာ သြယ့္စကားက္ုိ ၾကားပံုမရ။ျမတ္အေပၚထားတဲ့ ပန္းခ်ီရဲ႕ အခ်စ္ေတြက အခုေလာက္ေတာင္ပဲလား။မုန္းတီးစိတ္၊နာက်ည္းမႈကေန ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အခ်စ္ဟာ အလြန္ပင္ႀကီးမားခဲ့ေလသည္။
"ပန္းခ်ီ ဟဲ့"
ခႏၶာကိုယ္ကသာ ဒီမွာရွိေနေပမယ့္ စိတ္အစံုကေတာ့ ျမတ္ဆီကို အလည္သြားေနသည္မို႔ အခုမွသာ သြယ္ေခၚေနတာကို သိေလသည္။
YOU ARE READING
"နွလံုးသား၏ ေစခိုင္းရာ"(Completed)
General Fiction"ရွင့္ကိုသိပ္မုန္းတယ္ ေဒၚျမတ္သဒၵါေသြး"
