တစ္ရက္ပင္မျပည့္တဲ့အခ်ိန္ကာလတစ္ခုသည္ ခ်စ္ရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးနွစ္ဦးကို ျပန္လည္ဆံုစည္းဖို႔အခ်ိန္အပိုင္းအျခားတစ္ခုပင္။ဒီေန႔ဟာ ပန္းခ်ီခရီးသြားတာ ေနာက္ဆံုးရက္။တစ္နည္းအားျဖင့္ ျမတ္ဆီကို ျပန္လာဖို႔ နီးကပ္လာသည့္ရက္ဆိုရင္လည္း မွားမည္မဟုတ္။ျပန္လည္ဆံုဆည္းဖို႔ ၾကားခံေနသည့္ ရက္တစ္ရက္ဆိုလည္း ဟုတ္ေလသည္။
ပန္းခ်ီနဲ႔ေတြ႕ရေတာ့မည္ဆိုသည့္အေတြးသည္ ျမတ္ရင္ထဲကို ေႏြးေထြးသြားရံုသာမက လံုၿခံဳမႈဆိုသည့္အရာကိုပါ ထပ္တူေပးစြမ္းလို႔ေနသည္။ထိုအေၾကာင္းကို ေတြးေနတဲ့ ျမတ္မ်က္နွာထက္မွာ အၿပံဳးေတြနဲ႔ပင္။ ခ်စ္ရသူနဲ႔ေတြ႕ရေတာ့မည္ဆိုတဲ့အသိစိတ္ကနွလံုးသားတစ္ခုလံုးကို အျပည့္အဝပင္ဖံုးလႊမ္းလို႔ေနသည္။
ေခၚေနမိသည့္ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုက အခ်စ္ဆီကိုသာ။
သို႔ေပမဲ့လည္း ခ်က္ခ်င္းကိုင္ျခင္းမရွိ။အနည္းငယ္ၾကာမွရသည့္တံု႔ျပန္မႈတစ္ခု။
"ဟယ္လို"
ၾကားေနရသည္က ခ်စ္ရသူအသံမဟုတ္ပဲ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးရဲ႕အသံ။ထိုအသံၾကားရံုနဲ႔ ျမတ္စိတ္ေတြပေလာင္ဆူသြားသည္။ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အေတြးေတြသည္လည္း ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္လို႔လာသည္။
"ဟယ္လို"
"ဘယ္သူလဲမသိဘူးဗ်"
ဒီအသံသည္ ဝဏၰအသံဆိုတာ ျမတ္သိခဲ့ၿပီ။ အခ်ိန္အားျဖင့္ ရွစ္နာရီမိနစ္သံုးဆယ္တိတိ။ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ပန္းခ်ီ ့ရဲ႕ဖုန္းဟာ ဘာေၾကာင့္ သူ႔လက္ထဲေရာက္ေနရသလဲဟု ျမတ္ေတြးမိေပမဲ့ အေျဖပင္ရွာမရ။ရင္ထဲမွာေတာ့ မီးလံုးေတြေျပးလႊားေနသကဲ့သို႔ပင္။ဦးေနွာက္ကေတာ့ အေတြးေတြမ်ားေနမႈေၾကာင့္ ရႈပ္ေထြးေနေလသည္။
"ဒီဖုန္းက တိမ္ပန္းခ်ီေမာင္ဖုန္း ဟုတ္တယ္မလား"
"ဟို အန္တီမလား"
"ဟုတ္ပါတယ္။တို႔ သူ႔ဇနီးပါ"
"သူက သန္႔စင္ခန္းခဏသြားတယ္ဗ်။ဘာေျပာေပးရမလဲ"
"ရပါတယ္ေနာက္မွပဲျပန္ဆက္လိုက္ေတာ့မယ္"
ဖုန္းခ်ၿပီးသည္နဲ႔ ျမတ္ရင္ေတြပူေလာင္လို႔လာသည္။ရင္ထဲမွာ ပူျပင္းလြန္းသည့္ မီးေတာက္ေတြေလာင္ကြၽမ္းေနသလိုပင္။အေတြးေတြကလည္း ေတာက္ေလ်ွာက္ပင္တိုးဝင္လာခဲ့သည္။ပန္းခ်ီနဲ႔ေဝးေနတာပင္ မၾကာေသးပဲ ရလိုက္သည္က ဒဏ္ရာတစ္ခုသာ။ဘဝမွာ ဘယ္တုန္းကမွမျဖစ္ဖူးသည့္ ေဒါသေတြကလည္း တဟုန္တိုးထြက္လာခဲ့သည္။ရင္ထဲမွနာက်င္မႈက မ်က္ရည္စအျဖစ္သ႑ာန္ေျပာင္းကာ မ်က္ဝန္းအိမ္မွာဆို႔ေနသည္။
ေတြးေနသည့္အေတြးေတြမွာလည္း ဦးေနွာက္နဲ႔ပင္ဆံ့ေတာ့မည္မထင္။
ထိုအသံၾကားကတည္းက ျမတ္နွလံုးေသြးေတြဆူပြက္လို႔ေနသည္။အသိစိတ္မွာသာ သူငယ္ခ်င္းလို႔နားလည္ေနေပမဲ့ မသိစိတ္ကေတာ့ ထိုသို႔ နားမလည္ေနေပ။ပန္းခ်ီဆီ့မွ ယုယမႈေတြကိုသာ သေဘာက်ေပမဲ့ နာက်င္မႈကိုေတာ့ သေဘာမက်ေပ။အသိညဏ္ရွိၿပီး ထက္ျမက္သည့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ဆိုေပမဲ့ အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ေတာ့ ဘာကိုမွမွန္ကန္ေအာင္မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ေပ။မေတြးေတာတတ္ေတာ့ေပ။ဒါဟာ မွားသည္လို႔ယူဆလို႔မရပဲ အခ်စ္ေၾကာင့္သာဟု ယူဆရေပမည္။
YOU ARE READING
"နွလံုးသား၏ ေစခိုင္းရာ"(Completed)
General Fiction"ရွင့္ကိုသိပ္မုန္းတယ္ ေဒၚျမတ္သဒၵါေသြး"
