ဘုရားကန္ေတာ့ၿပီးသည့္အခ်ိန္
အခန္းထဲျပန္လာေတာ့ပန္းခ်ီသည္ အိပ္ေနဆဲပင္၊၊စာေရးစားပြဲေရွ႕ကခံုမွာထိုင္လိုက္ၿပီး အမႈသတင္းေတြကို ထိုင္ဖတ္ေနရာ ထမင္းစားဖို႔ကိုပင္ ျမတ္သတိမရေတာ့ေပ။သတင္းဖတ္ရင္း သံစဥ္တစ္ခုၾကား၍ ရွာၾကည္ာလိုက္ရာ ပန္းခ်ီဖုန္းျမည္သံျဖစ္ေနသည္၊၊ပန္းခ်ီအိပ္ေနတာေၾကာင့္ ဖုန္းကို ကိုင္ရမလို၊မကိုင္ရမလိုနဲ႔ အေသအခ်ာပငမင္ ေဝခြဲမရျဖစ္ေနသည္၊၊ဖုန္းကိုင္လိုက္လို႔ ပန္းခ်ီမႀကိဳက္မွာကိုလည္း စိုးရိမ္္္သည္၊၊မကိုင္ပဲထားေသာ္လည္းဖုန္းကအဆက္မျပတ္ဝင္ေနေတာ့ မကိုင္လို႔ပင္မျဖစ္ေတာ့။ေနာက္မွသာ ပန္းခ်ီကို ေျပာမယ္လို႔ေတြးၿပီး ဖုန္းကိုကိုင္လိုက္သည္။
"ဟယ္လို"
တစ္ဖက္မွဖုန္းေခၚသူမွာ ျမတ္အသံကိုၾကားေတာ့ အနည္းငယ္အံ့ၾသသြားသည္။
"ပန္းခ်ီ အစ္မေလေျပပါ။ကုမၸဏီကို မလာလို႔ ေနမ်ားမေကာင္းလားလို႔ပါ"
"သမီးေရ ပန္းခ်ီက ေနမေကာင္းလို႔အိပ္ေနတာ"
"ေၾသာ္ ဟုတ္ ဒါနဲ႔အန္တီက"
"အန္တီက ပန္းခ်ီ ့ရဲ႕ အေဒၚပါ"
ဘာေျဖရမွန္းမသိ၍ အေဒၚလို႔သာေျပာလိုက္မိသည၊္၊အခုလိုေျပာလိုက္တာကိုေရာ ပန္းခ်ီကႀကိဳက္ေလမလား။
"ဟုတ္ကဲ့အန္တီ။ပန္းခ်ီနိုးရင္ ဖုန္းဆက္တယ္လို႔ေျပာေပးပါေနာ္"
"ေျပာလိုက္မယ္ကြယ္"
"ဟုတ္ကဲ့အန္တီ"
တစ္ဖက္မွဖုန္းခ်သြားေတာ့ ျမတ္သည္ ဖုန္းကို ပန္းခ်ီေဘးေလးမွာ ျပန္ခ်ထားလိုက္ကာ ကိုယ့္အလုပ္ကိုသာ ဆက္လုပ္ေနလိုက္သည္၊၊အခုလို အသက္ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ ကုမၸဏီတစ္ခုကို ဦးစီးနိုင္တဲ့ ပန္းခ်ီ ့ကို စိတ္ထဲမွသာ ခ်ီးက်ဳးမိသည္၊၊နႈတ္မွထုတ္ေျပာဖို႔အတြက္ ျမတ္မွာသတၱိမရွိတာအမွန္ပင္။အကယ္၍ ပန္းခ်ီတို႔မိသားစုအေရးသာ မရႈပ္ေထြးခဲ့ရင္ ပန္းခ်ီသည္ အခုခ်ိန္မွာေပ်ာ္႐ႊင္ရတဲ့ေကာင္မေလးျဖစ္ေနမွာ အမွန္၊၊
သတင္းေတြတစ္ခုၿပီးတစ္ခုဖတ္ေနတာ အခ်ိန္ပင္အေတာ္ၾကာသြားသည္၊၊ညကိုးနာရီေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ အလုပ္ေတြကို နားလိုက္ၿပီး ကိုယ္လက္သန္႔စင္ရန္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္၊၊မ်က္နွာသစ္၊သြားတိုက္ အားလံုးလုပ္ၿပီးေတာ့ အခန္းထဲမွထြက္လာေတာ့ ပန္းခ်ီဟာနိုးေနေလသည္
။ႏြမ္းလ်တဲ့မ်က္နွာနဲ႔ပန္းခ်ီ့အနားမွာသာ ျမတ္ထိုင္လိုက္္ေ့သည္။
VOCÊ ESTÁ LENDO
"နွလံုးသား၏ ေစခိုင္းရာ"(Completed)
Ficção Geral"ရွင့္ကိုသိပ္မုန္းတယ္ ေဒၚျမတ္သဒၵါေသြး"
