ရံုးပိတ္ရက္တိုင္းမွာ သူမတို႔နွစ္ဦး အတူတူရွိကာ ေပ်ာ္စရာေတြ ဖန္တီးျဖစ္ၾကသည္။သူမတို႔နွစ္ဦး အတူရွိေနရင္ျဖင့္ေပ်ာ္စရာေတြကကုန္မည္ပင္မထင္။ရံုးပိတ္ရက္တိုင္း အိပ္ေရးႀကီးတဲ့ ပန္းခ်ီ့ကို နိုးရသည္မွာ အလုပ္တစ္ခုလိုပင္ျဖစ္ေနသည္။မ်က္နွာေပၚမွာ ေနစက္ေတြပင္ က်လို႔ေနတာကိုပင္ မနိုးေသးေပ။
"ေမာင္ ထေတာ့ ရွစ္နာရီေတာင္ထိုးေနၿပီ"
"ေနာက္ငါးမိနစ္ပဲေနာ္။ခဏေလးပဲ"
မ်က္လံုးမ်ားမပြင့္ပါပဲ တရစပ္ေျပာေနသည့္ ပန္းခ်ီ။အနည္းငယ္စုတ္ဖြာေနတဲ့ဆံပင္ေတြက ျမတ္အတြက္ေတာ့အခ်စ္ပိုရသည့္ အရာတစ္ခုပင္။
"ငါးမိနစ္ပဲေနာ္"
ျမတ္မသြားေသးပဲ ပန္းခ်ီေဘးမွာသာ ထိုင္ေစာင့္ေနမိသည္။ငါးမိနစ္ျပည့္ရင္ေတာ့ ပန္းခ်ီ့ကို မရရေအာင္နိႈးရေတာ့မည္။ေနစက္က်ေနတဲ့ မ်က္နွာေပၚကို ပန္းခ်ီက လက္ကေလးအုပ္လို႔ထားေသးသည္။
ျဖဴေဖြးေဖြးလက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ပန္းႏုေရာင္လက္သည္းေတြက ျမတ္နိုးစရာပင္။မ်က္နွာေပၚတြင္တင္ထားတဲ့ ပန္းခ်ီ ့လက္ေတြကို ဖယ္ရွားလိုက္ေလသည္။
"ဟိတ္ ေကာင္မေလး ငါးမိနစ္ျပည့္ၿပီ ထေတာ့"
"ေနာက္ သံုးမိနစ္ပဲ"
"မရေတာ့ဘူး ထေတာ့ကြာ"
ပန္းခ်ီ့လက္ေမာင္းကိုကိုင္ကာ ျမတ္ဆြဲထူလိုက္ေပမဲ့ ပန္းခ်ီ့ရဲ႕ေတာင့္ခံနိုင္မႈေၾကာင့္ ျမတ္မ်က္နွာေလး ပန္းခ်ီရင္ခြင္ဆီကို အတိုင္းသားေရာက္ရွိသြားေလသည္။ပန္းခ်ီ့ ့ရင္ခြင္ထဲမွာ အၿမဲေနရာယူေနက်ဆိုေပမဲ့ ယခုအခါမွာေတာ့ ရင္ထဲမွာ လွိုင္းလံုးသဖြယ္ရိုက္ခတ္လို႔ေနသည္။
"လႊတ္ကြာ"
"မလႊတ္ပါဘူး။ဘာလို႔အတင္းလာနိႈးေနတာလဲ"
"ရွစ္နာရီထိုးေနၿပီေလ ဒီအခ်ိန္ထိအိပ္ရသလား"
"အိပ္ေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္လဲ"
ျမတ္ကိုတမင္တကာ ပန္းခ်ီစလိုက္ေလသည္။စလိုက္လ်ွင္ စိတ္ဆိုးသြားတဲ့ မ်က္နွာေလးက ပန္းခ်ီ့အတြက္ သေဘာက်စရာမဟုတ္ပါလား။
STAI LEGGENDO
"နွလံုးသား၏ ေစခိုင္းရာ"(Completed)
Narrativa generale"ရွင့္ကိုသိပ္မုန္းတယ္ ေဒၚျမတ္သဒၵါေသြး"
