ရံုးေတာ္မွျပန္လာကတည္းက စစ္ေနရသည့္အမႈေတြသည္ အခုခ်ိန္ထိပင္။ေဘးမွဖုန္းကို ဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ ခ်စ္ရသူပံုေလးက လွလွပပေလးပင္။ၿပံဳးလိုက္မိသည္က ပါးခ်ိဳင့္ေတြနစ္ဝင္သြားသည္အထိပင္။
"မမ"
အၿပံဳးေတြနဲ႔ ဝင္လာသည့္ ေနျခည္သည္ အျဖဴေရာင္ ဗိုက္ဖံုးအက်ီၤေလးနဲ႔မို႔ တစ္မ်ိဳးေလးပင္။
"ေျဖးေျဖးလာဦး မဗိုက္"
"မမကေတာ့"
"ေျပာစရာမ်ားရွိလို႔လား"
"မရွိပါဘူး။ထိုင္တာၾကာလာလို႔ မမဆီလာတာ"
"ဂရုစိုက္ဦး ေနျခည္။အလုပ္ေတြပဲ တအားလုပ္မေနနဲ႔"
"မလုပ္ပါဘူး မမရဲ႕"
အလုပ္ကိုသာ ျပန္လည္အာရံုစိုက္သြားတဲ့ ျမတ္မ်က္ဝန္းေတြသည္ လွပသည္ထက္ပိုကာ ေငးေမာခ်င္စရာ။
"မမ"
"ေျပာေလ ေနျခည္"
"မမတို႔ကေလးယူဖို႔အစီအစဥ္မရွိဘူးလား"
"ကေလး"
တိုးဖြစြာ႐ြတ္ဆိုလိုက္ေသာအသံသည္ နႈတ္ခမ္းပါးမွ ထြက္သည္ဆိုရံုမ်ွသာ။မ်က္ဝန္းေတြ၌ ဝမ္းနည္းေနသည့္ အရိပ္အေယာင္ေတြက ထင္ထင္ရွားရွားပင္။
"အစ္မတို႔အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ကေလးမွမရွိနိုင္ပဲေနျခည္ရဲ႕"
"ဘာလို႔မရွိနိုင္ရမွာလဲ။ မမရဲ႕ေခတ္စနစ္ေတြကအရင္နဲ႔မွမတူေတာ့တာ သုတ္ပိုးအလွဴရွင္ရွိရင္ ကေလးယူလို႔ရတာပဲ"
"အင္း"
"မမတို႔ရဲ႕ၾကားထဲမွာ ကေလးဆိုတဲ့ ျဖစ္တည္မႈေလးရွိေတာ့ ပိုခိုင္ၿမဲတာေပါ့"
"ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ေနျခည္ရယ္."
"ေသခ်ာစဥ္းစားမမ။မျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုတာ မရွိဘူး"
ေခါင္းတစ္ခ်က္သာ ၿငိမ့္ျပလိုက္သည့္ ျမတ္မ်က္နွာေတြ၌ စိုးရိမ္မႈရွိေနသည္ဆိုတာ အတိုင္းသားပင္။
ေတြးေနမိသည္ကလည္း အေၾကာင္းစံုပင္။ျမတ္သည္ ကေလးခ်စ္တတ္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္။ကေလးခ်စ္တတ္သူက ကေလးမရနိုင္ေတာ့လည္း ရစ္နစ္စရာေကာင္းလြန္းလွသည္။အိမ္ေထာင္တစ္ခုကို စတင္တည္ေထာင္ကတည္းကမျဖစ္နိုင္သည့္အရာမို႔ ေထြေထြထူးထူးမေတြးျဖစ္ေပ။အခုလို စကားစလာေတာ့လည္း စဥ္းစားရျပန္သည္။ေတြးမိျပန္သည္။
ဒီအိမ္ေထာင္ေရးေလးထဲ ကေလးဆိုတဲ့ ျဖစ္တည္မႈေလးေရာက္လာခဲ့ရင္ သံေယာဇဥ္ေတြက ပို၍ ပို၍ ခိုင္ၿမဲမည္ဆိုတာ အေသအခ်ာပင္။
VOUS LISEZ
"နွလံုးသား၏ ေစခိုင္းရာ"(Completed)
Fiction générale"ရွင့္ကိုသိပ္မုန္းတယ္ ေဒၚျမတ္သဒၵါေသြး"
