ရႈပ္ေထြးသည့္စာရင္းေတြစစ္ၿပီးခ်ိန္၌ တစ္ဆယ့္နွစ္နာရီထိုးဖို႔ ငါးမိနစ္သာလိုေတာၾသည္။ထမင္းစားခ်ိန္မို႔ ဝန္ထမ္းေတြဟာ အျပင္မွာစားၾကသလို၊ထမင္းခ်ိဳင့္ပါတဲ့သူလည္းရွိသည္မို႔ ကုမၸဏီအတြင္း၌ခပ္ရႈပ္ရႈပ္ပင္။ရံုးခန္းထဲကို ဝင္လာသည့္သူကို တစ္ခ်က္ၾကည့္မိေတာ့ မနက္ကအလုပ္အေၾကာင္းကို အေသးစိတ္ရွင္းျပေပးခဲ့သည့္ေလေျပပင္။
"ဟို ေမာင္ ထမင္းမစားေသးဘူးလား"
"စားမွာပါ အျပင္မွာသြားစားမွာ"
"ဟုတ္ ဟိုေလ"
"ေျပာစရာရွိလို႔လား မေလေျပ"
"ေမာင့္ကို ေမာင္လို႔မေခၚလို႔ရလား"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ဟိုေလ ေခၚေနက်မဟုတ္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနလို႔"
ေမာင္ဆိုသည့္နာမ္စားက ေလေျပအတြက္ အခက္ေတြ႕လွသည္။ေခၚေနက်မဟုတ္သည္မို႔ အဆင္မေျပလွေပ။
"ရပါတယ္ မေလေျပအဆင္ေျပသလိုပဲေခၚပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ ပန္းခ်ီ"
"အဲ့ဒါဆို သြားလိုက္ဦးမယ္"
က်န္ခဲ့သည့္ေလေျပ႕ကို အၿပံဳးနဲ႔နႈတ္ဆက္ကာ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။အိမ္မွာ အိမ္အကူေတြရွိတာေၾကာင့္ အစားအေသာက္မပူရေသာ္လည္း အိမ္ျပန္မစားျဖစ္ေတာ့ေပ။တစ္ေယာက္တည္းသာရွိမည့္ ထမင္းဝိုင္းကို ပန္းခ်ီမနွစ္ၿမိဳ႕တာအမွန္။မိသားစုထမင္းဝိုင္းလို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္မရတဲ့အေျခအေနကို ပန္းခ်ီရင္ဆိုင္ေနရတာမဟုတ္ပါလား။
ပန္းခ်ီအတြက္ေတာ့ မိသားစုထမင္းဝိုင္းဆိုတာ ဘယ္ခ်ိန္မွ ရွိလာေတာ့မည္ဆိုတာကို ပန္းခ်ီကိုယ္တိုင္ပင္မသိေတာ့ေအာင္ထိ ကံၾကမၼာကလွပစြာ ရက္စက္သြားေလသည္။ဒီၿမိဳ႕နယ္အတြင္းမွာ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ မ်ားေသာ္လည္း ပန္းခ်ီသည္ အရင္တစ္ခ်ိန္ကသူမတို႔မိသားစုစားေနက်ဆိုင္ကိုသာ ရင္နာနာနဲ႔ ေ႐ြးခ်ယ္ေလသည္။နာမည္ႀကီးဆိုင္ဆိုသည့္အတိုင္း လူေတြကခပ္စိပ္စိပ္ပင္။ထိုလူေတြထဲမွ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ စုျမတ္သြယ္နဲ႔သီရိေႏြးကို ပန္းခ်ီေတြ႕တာမို႔ သူတို႔ဝိုင္းမွာပဲ ေနရာယူမိေတာ့သည္။
သူငယ္ခ်င္းအရင္းေတြျဖစ္တဲ့ သြယ္နဲ႔သီရိဟာ ပန္းခ်ီ စိတ္ညစ္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း အနားမွာရွိေပးၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြဆိုလည္းမမွားေပ။အခုလိုခ်ိန္မွာပန္းခ်ီခံစားေနရတာသိေတာ့ သူတို႔လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္သည္မွာအမွန္ပင္။သို႔ေသာ္လည္း အားေပးနွစ္သိမ့္ေပးရံုမွလြဲ၍ မည္သို႔မွမတတ္နိုင္ခဲ့ၾကေပ။
VOUS LISEZ
"နွလံုးသား၏ ေစခိုင္းရာ"(Completed)
Fiction générale"ရွင့္ကိုသိပ္မုန္းတယ္ ေဒၚျမတ္သဒၵါေသြး"
