စာဖတ်သူလေးတွေကို အသိပေးစရာဆိုတာထက် တိုင်ပင်စရာလို့ပြောရင်ပိုမှန်မလားပဲ။အခု "နှလုံးသား၏စေခိုင်းရာ"ပြီးဆုံးသွားချိန်မှာ တစ်ချို့သော စာဖတ်သူလေးတွေက စာအုပ်ထုတ်ဖို့ တိုက်တွန်းလာကြပါတယ်။အဲ့လိုလေးတွေကြားရတော့ တကယ်ပီတိဖြစ်မိတာ အရမ်းပဲ။ဒါပေမယ့် ဒီတိုက်တွန်းချက်ကို ဘယ်လိုတုံ့ပြန်ရမလဲဆိုတာတော့ တကယ်မသိသေးပါဘူး။
ပထမတစ်ခုက လူသိနည်းတဲ့စာရေးသူတစ်ယောက် စာအုပ်ထုတ်ဖို့က မလွယ်ဘူးမဟုတ်လား။စာရေးသူက သူရပ်တည်နေတဲ့ နယ်ပယ်မှာ နာမည်တစ်ခုရနေဖို့တော့ လိုမယ်ထင်ပါတယ်(ဒါကလည်း ကျွန်မရဲ့ အမြင်ပါနော်)။
ဒုတိယတစ်ခုက စာဖတ်သူတွေရဲ့ ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးချင်တာပါပဲ။ကျွန်မကိုယ်တိုင်လည်း ကိုယ်တိုင်ဖန်တီးထားတဲ့ ဝတ္ထုလေးကိုစာအုပ်လေးတစ်အုပ်အဖြစ်မြင်ချင်သလို ဇာတ်ကောင်လေးတွေကို စာအုပ်လေးတစ်အုပ်ထဲမှာ လှလှပပလေးနေရာယူနေတာကိုလည်း တကယ်မြင်ချင်မိပါတယ်။တိုင်ပင်စရာလူများများစားစားမရှိတဲ့သူမို့ စာဖတ်သူတွေက ကျွန်မရဲ့အကောင်းဆုံးတိုင်ပင်ဖော်တွေပါ။
တတိယတစ်ခုက စာအုပ်ထုတ်တယ်ဆိုတာ တကယ်မလွယ်တဲ့ကိစ္စပါ။အဓိကကတော့ စာဖတ်သူတွေပေါ့နော်။စာဖတ်သူတွေသဘောကျမှ ထုတ်ရတာ ပိုအဆင်ပြေမှာမဟုတ်လား။ဒါကြောင့်မို့ စာဖတ်သူတွေက ဒီဝတ္ထုအပေါ် ကိုယ့်ရဲ့အမြင်ကို မကွယ်မဝှက်ဘဲ ရင်ထဲကရှိတဲ့အတိုင်း ပြောပေးပါလို့တောင်းဆိုပါရစေ။စာအုပ်ထုတ်ရင်ရော သဘောကျကြမှာလားဆိုတာရောလေ။
ဒီနယ်ပယ်မှာ ဆက်ရှိရင်တောင် အောင်မြင်မှုမှတ်တိုင်သေးသေးလေးတစ်ခုတော့ စိုက်ထူချင်မိပါတယ်။အကယ်၍ ဆက်မရြှိဖစ်ရင်တောင် အမှတ်တရလေးတစ်ခုအဖြစ် ချန်ထားခဲ့ချင်တဲ့ ဆန္ဒလေးရှိပါတယ်။ဒီဝတ္ထုလေးကို စရေးတဲ့အချိန်က ဒီလောကကိုစဝင်ခါစမို့ လိုအပ်ချက်တွေ တအားများခဲ့ပါတယ်။ဒါကြောင့်လည်း တတ်နိုင်သလောက်၊ညဏ်စွမ်းရှိသလောက်ပြင်ဆင်ခဲ့တာမို့ သဘောကျမယ်လို့ မျှော်လင့်မိပါတယ်။
နောက်ဆုံးပြောချင်တာကတော့ အတတ်နိုင်ဆုံးကြိုးစားကြည့်ပါမယ်။စုံစမ်းကြည့်ပါမယ်။အခုချိန်မဟုတ်ရင်တောင် အချိန်တစ်ခုကျရင်တော့ မောင်နဲ့အန်တီမြတ်နာမည်လေးတွေကို စာရွက်လေးပေါ်မှာ မြင်ရအောင်ကြိုးစားကြည့်ပါမယ်။စာအုပ်မဖြစ်ခဲ့ရင်တောင် တရုတ်စံကားပန်းလေးတြွေမင်တိုင်း၊ခရမ်းနုရောင်လေးတြွေမင်တိုင်း၊တရားသူကြီးဆိုတဲ့ နာမည်လေးကြားတိုင်း၊မောင်ဆိုတဲ့နာမ်စားလေးကြားတိုင်း၊အန်တီဆိုတဲ့နာမ်စားလေးကြားတိုင်း တိမ်ပန်းချီမောင်နဲ့ဒေါ်မြတ်သဒ္ဒါသွေးကို သတိရရင်ဖြင့် ကျေနပ်လှပါပြီရှင်။
~~~
စာဖတ္သူေလးေတြကို အသိေပးစရာဆိုတာထက္ တိုင္ပင္စရာလို႔ေျပာရင္ပိုမွန္မလားပဲ။အခု "ႏွလံုးသား၏ေစခိုင္းရာ"ၿပီးဆံုးသြားခ်ိန္မွာ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ စာဖတ္သူေလးေတြက စာအုပ္ထုတ္ဖို႔ တိုက္တြန္းလာၾကပါတယ္။အဲ့လိုေလးေတြၾကားရေတာ့ တကယ္ပီတိျဖစ္မိတာ အရမ္းပဲ။ဒါေပမယ့္ ဒီတိုက္တြန္းခ်က္ကို ဘယ္လိုတံု႔ျပန္ရမလဲဆိုတာေတာ့ တကယ္မသိေသးပါဘူး။
ပထမတစ္ခုက လူသိနည္းတဲ့စာေရးသူတစ္ေယာက္ စာအုပ္ထုတ္ဖို႔က မလြယ္ဘူးမဟုတ္လား။စာေရးသူက သူရပ္တည္ေနတဲ့ နယ္ပယ္မွာ နာမည္တစ္ခုရေနဖို႔ေတာ့ လိုမယ္ထင္ပါတယ္(ဒါကလည္း ကြၽန္မရဲ့ အျမင္ပါေနာ္)။
ဒုတိယတစ္ခုက စာဖတ္သူေတြရဲ့ ဆႏၵကို ျဖၫ့္ဆည္းေပးခ်င္တာပါပဲ။ကြၽန္မကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးထားတဲ့ ဝတၴုေလးကိုစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္အျဖစ္ျမင္ခ်င္သလို ဇာတ္ေကာင္ေလးေတြကို စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ထဲမွာ လွလွပပေလးေနရာယူေနတာကိုလည္း တကယ္ျမင္ခ်င္မိပါတယ္။တိုင္ပင္စရာလူမ်ားမ်ားစားစားမရိွတဲ့သူမို႔ စာဖတ္သူေတြက ကြၽန္မရဲ့အေကာင္းဆံုးတိုင္ပင္ေဖာ္ေတြပါ။
တတိယတစ္ခုက စာအုပ္ထုတ္တယ္ဆိုတာ တကယ္မလြယ္တဲ့ကိစၥပါ။အဓိကကေတာ့ စာဖတ္သူေတြေပါ့ေနာ္။စာဖတ္သူေတြသေဘာက်မွ ထုတ္ရတာ ပိုအဆင္ေျပမွာမဟုတ္လား။ဒါေၾကာင့္မို႔ စာဖတ္သူေတြက ဒီဝတၴုအေပၚ ကိုယ့္ရဲ့အျမင္ကို မကြယ္မဝွက္ဘဲ ရင္ထဲကရိွတဲ့အတိုင္း ေျပာေပးပါလို႔ေတာင္းဆိုပါရေစ။စာအုပ္ထုတ္ရင္ေရာ သေဘာက်ၾကမွာလားဆိုတာေရာေလ။
ဒီနယ္ပယ္မွာ ဆက္ရိွရင္ေတာင္ ေအာင္ျမင္မႈမွတ္တိုင္ေသးေသးေလးတစ္ခုေတာ့ စိုက္ထူခ်င္မိပါတယ္။အကယ္၍ ဆက္မရိျွဖစ္ရင္ေတာင္ အမွတ္တရေလးတစ္ခုအျဖစ္ ခ်န္ထားခဲ့ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေလးရိွပါတယ္။ဒီဝတၴုေလးကို စေရးတဲ့အခ်ိန္က ဒီေလာကကိုစဝင္ခါစမို႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြ တအားမ်ားခဲ့ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္လည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္၊ညဏ္စြမ္းရိွသေလာက္ျပင္ဆင္ခဲ့တာမို႔ သေဘာက်မယ္လို႔ ေမ်ွာ္လင့္မိပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးေျပာခ်င္တာကေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုးႀကိဳးစားၾကၫ့္ပါမယ္။စံုစမ္းၾကၫ့္ပါမယ္။အခုခ်ိန္မဟုတ္ရင္ေတာင္ အခ်ိန္တစ္ခုက်ရင္ေတာ့ ေမာင္နဲ႔အန္တီျမတ္နာမည္ေလးေတြကို စာရြက္ေလးေပၚမွာ ျမင္ရေအာင္ႀကိဳးစားၾကၫ့္ပါမယ္။စာအုပ္မျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ တရုတ္စံကားပန္းေလးေတျြမင္တိုင္း၊ခရမ္းႏုေရာင္ေလးေတျြမင္တိုင္း၊တရားသူႀကီးဆိုတဲ့ နာမည္ေလးၾကားတိုင္း၊ေမာင္ဆိုတဲ့နာမ္စားေလးၾကားတိုင္း၊အန္တီဆိုတဲ့နာမ္စားေလးၾကားတိုင္း တိမ္ပန္းခ်ီေမာင္နဲ႔ေဒၚျမတ္သဒၵါေသြးကို သတိရရင္ျဖင့္ ေက်နပ္လွပါၿပီရွင္။
YOU ARE READING
"နွလံုးသား၏ ေစခိုင္းရာ"(Completed)
General Fiction"ရွင့္ကိုသိပ္မုန္းတယ္ ေဒၚျမတ္သဒၵါေသြး"
