ကံေကာင္းျခင္းဆုလာဘ္ေလးသည္ ခ်စ္တတ္လြန္းသည့္ အမ်ိဳးသမီးနွစ္ဦးဆီသို႔ တည့္တည့္မတ္မတ္ ယူေဆာင္လာခဲ့ေလသည္။ထိုအမ်ိဳးသမီးနွစ္ဦး မက္ေမာခဲ့သည့္ ထိုဆုလာဘ္။ေတာင္းတခဲ့သည့္ထိုဆုလာဘ္။လွပစြာတည္ရွိခဲ့သည့္မဂၤလာနွစ္ပတ္လည္အၿပီး သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္မွာပဲ ကေလးယူဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ၾကေလသည္။
ထိုအရာေလးဟာ သူမတို႔ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ေသာ အိမ္မက္ေလး။ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ သူမတို႔အတြက္ ဆုလာဘ္ကေလးဟာ ေအာင္ျမင္စြာပင္ ျဖစ္တည္လာခဲ့ေလသည္။
ဆန္းသစ္တဲ့နည္းပညာေတြရဲ႕ေက်းဇူး၊အမည္မသိတဲ့ အလွဴရွင္တစ္ဦးရဲ႕ေက်းဇူး၊နားလည္တဲ့ လူေတြရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ထိုကံေကာင္းျခင္းဆုလာဘ္ေလးဟာ သူမတို႔နွစ္ဦးဆီကို လွပစြာေရာက္လာခဲ့ေလသည္။
ယခုအခ်ိန္၌ ထိုဆုလာဘ္ကေလးသည္ ျမတ္အေသြးအသားထဲ၌ တည္ရွိေနေလၿပီ။အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ ထိုျဖစ္တည္မႈတည္ရွိဖို႔ မလြယ္ကူေသာ္လည္း လိုခ်င္တပ္မက္ခဲ့တဲ့ အရာေလးမို႔ ပင္ပန္းသည္လို႔လည္း မထင္။အၿမဲဂရုစိုက္လြန္းတဲ့ ခ်စ္ရသူေၾကာင့္ ပီတိပင္ျဖစ္ရေလသည္။ျမတ္အေပၚ ပန္းခ်ီ ့ရဲ႕ ဂရုစိုက္မႈေတြသည္ အရင္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာပင္ ပိုလာခဲ့သည္။အေသးစိတ္ကအစ ဂရုစိုက္တတ္လြန္းသူေၾကာင့္ ျမတ္ပင္အေနခက္ရသည္အထိပင္။
"အန္တီ"
မွန္တင္ခံုေရွ႕၌ အဝါေရာင္ပါတိတ္ဝမ္းဆက္နဲ႔ ျမတ္သည္ ယေန႔မွ ပိုလွပလို႔ေနသည္။ကိုယ္အတိျမန္မာဝတ္စံုက ခနၶာကိုယ္အလွကို ထင္ေပၚေစသည္။မွန္ထဲတြင္ေပၚေနသည့္ ပန္းခ်ီ ့ကို ၾကည့္မိေတာ့ မ်က္နွာသည္ တစ္ခုခုကို အလိုမက်ေနသည့္ပံု။ပန္းခ်ီ ေခၚသည္ကို ျပန္ထူးလိုက္သည့္ ျမတ္အသံသည္ ခ်ိဳသာသည္ထက္ ပိုလို႔ေနသည္။ပန္းခ်ီ နားေထာင္လို႔မဝတဲ့ ဆည္းလည္းသံေလးဆိုလည္းမမွားေပ။
"ရွင့္"
"အက်ီၤက ၾကပ္မေနဘူးလား"
"မၾကပ္ပါဘူးေမာင္ရဲ႕။ဘာလို႔လဲ"
"ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လူလြတ္လို႔ ထင္ေနတာလား"
"ဘယ္က လူလြတ္ရမွာလဲ။အန္တီ့မွာ ေမာင္ရွိတယ္ေလ"
YOU ARE READING
"နွလံုးသား၏ ေစခိုင္းရာ"(Completed)
General Fiction"ရွင့္ကိုသိပ္မုန္းတယ္ ေဒၚျမတ္သဒၵါေသြး"
