Bleeding Love [QS#1] COMPLETED

chapter 44

***

Parang wala sa sarili si zeke nang bumalik siya sa loob ng rest house. Enjoy na enjoy pa rin ang mga tao sa loob samantalang siya ay hindi malaman kung ano ang gagawin.

"Baby, are you okay?" Tanong ni Denise nang lapitan siya nito.

"Y-yeah, I'm fine." Balisa niyang sagot.

"Are you sure? You look pale."

hinila siya nito at pinaupo sa sofa.

Bumalik na naman sa isipan niya ang mga mga nangyari kanina nang makausap si Nam.

"How can I be ok, kung ang araw na ito ang nagpapa-alala sa akin nang pagkawala ng anak ko?"

He's suddenly lost of words.

Anak nito?... does she mean...

Bigla niyang naalala ang lahat. Ang nakaraan. The accident. Ang pagkawala ng anak nila.

He suddenly felt the pain she's feeling right now.

"N-nam... I-im sorry, I didn't know."

Narinig niya ang mahinang pagtawa nito. "Of course you don't know... you don't know anything about me."

"Nam..."

"You know what? I'm starting to hate my name every time you said it." Sabi nito ng hindi siya nililingon.

He was suddenly taken aback by her words.

"Nam---"

"There you said it again. 'Nam, nam, nam'! Just stop it zeke!" Tumayo na ito at hinarap siya. "Just stop, okay? Let's stop this! Let's stop pretending that we're okay. Cause I'm not! Alam mo, akala ko wala na yung sakit eh, akala ko kinalimutan ko na, na magiging maayos lang ako kapag nakita kita. But I was wrong, because every time I see your face, you remind me of everything, Everything that I went through. bumabalik lahat, zeke. Bumabalik lahat ang sakit ng pagkawala ng anak ko. But who am I to blame you?"

Natawa ulit ito na puno ng pait. Nagbagsakan ang mga luha nito. He can smell alcohol in her.

Hindi siya makapagsalita, hindi niya alam ang sasabihin. Akala niya ok na sila, hindi pa pala. Kung sabagay, what he'd done was unforgivable.

"Alam mo ba kung gaano kasakit ang mawalan ng anak? Tell me zeke, naramdaman mo din ba ang sakit na naramdaman ko nang mawala ang anak 'natin'?" Napailing ito at bahagyang natawa kahit lumuluha. "Who am I kidding. Ni hindi mo nga kinilalang anak ang dinadala ko noon."

He tried to come up with a words but he remained speechless.

Pinunasan nito ang mga luha sa mata at pinulot ang alak na iniinom. Bago pa siya talikuran nito ay pinigilan na niya ito.

"I'm sorry, nam. I'm sorry." Iyon lang ang lumabas sa bibig niya. Even if he begs for her forgiveness for the rest of his life, he's willing to do it.

He wanted to comfort her. he wanted to erase those painful memories from her.

Napabuntong hininga ito. "I hope after this project, it'll be the last time I see you."

"Baby, I said, are you okay? kanina ka pa tahimik." Pukaw ni Denise sa atensyon niya.

Kanina pa pala siya 'space out sa kakaisip kay nam. Everything she said is getting on him.

"I'm just tired."

"Pahinga na tayo?" tanong nito habang minamasahe ang ulo niya.

"I'll take a rest, you can just stay here. Mauna na ako sa kwarto."

Nagtungo na siya sa kwarto na tinutuluyan niya.

Lots of things is going on in his mind.Hindi niya alam kung ano ang dapat gawin. Hahayaan na lang ba niya manatili ang galit na nararamdaman ni Nam sa kanya?

Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan niya at nahiga sa kama.

"naramdaman mo din ba ang sakit na naramdaman ko nang mawala ang anak natin?"

Yes, she suffered... but he suffered too.

Mabigat sa loob ang ginawa niya noon, ang pag-iwan niya sa mga ito at ang nangyaring aksidente na kung saan sinisi niya ang sarili niya. If he didn't left her, their child would probably still be alive.

Hindi namalayan ni zeke na matagal na pala siyang nakahiga at tulala. natauhan lang siya ng makarinig ng katok mula sa pinto.

Binuksan niya iyon at bumungad sa kanya ang nag-aalalang mukha ni Zion.

"Bro, bumalik ka na pala, hindi ko man lang alam. Nasaan si Nam?"

Napakurap siya bago nagsalita. "I-i don't know. I left her outside."

Biglang sumulpot si yeoji sa likuran nito. "You left her?"

"She said she wanted to be alone."

"Tsk... bakit ka naman pumayag na iwan siya? hayy naku naman. She's still out there. Umuulan na, hindi pa siya umuuwi." Napakamot pa ng ulo si Zion.

"WHAT?" Nakaramdam agad siya ng pag-alala kay nam.

Agad silang bumabang tatlo at naabutan nila si Haru na handa na sa pag-alis para hanapin si Nam. Ngayon niya lang din napansin na malakas na ang ulan sa labas.

"I'll just look for her." sabi nito at inayos ang suot na raincoat.

"Mag-ingat ka." Paalala ni Destine dito.

He heard Zion scoffed. "I'll look for her too." Mukhang balak pa atang umalis ni Zion na walang dalang panangga sa ulan.

"Zion, mababasa ka ng ulan." Pinigilan ito ni Destine.

"Well, duh! It's fvcking raining, of course mababasa talaga ako ng ulan." Napa-irap pa ito.

"Don't talk to her like that. Nag-aalala lang naman sayo ang tao." pagtatanggol ni Haru kay Destine.

Nagtatalo na naman ang dalawa.

"Too much drama." Sabi ni yeoji na nasa tabi niya. Mukhang balak pa kasing mag-away muna ni haru at zion bago hanapin si nam.

Naunang naglakad si yeoji kaya naman sumunod siya dito. Bago pa nila mabuksan ang pinto ay bumukas na iyon.

Bumungad sa kanila si Nam na basang-basa ng ulan. "Did I missed the party?" Tanong nito na may ngiti sa labi. Pero walang sigla ang mga mata nito.

Agad na nilapitan ito ni haru. "For Christ sake, nam! Bakit ngayon ka lang bumalik? Nag-aalala kami dito."

Nag-kibit balikat lang ito. "Napalayo ang lakad ko, tapos umulan..." nagkasalubong ang tingin nilang dalawa pero ito din ang unang umiwas. "Nothing to worry about. I'm fine."

"Take this." Inabot ni Yeoji dito ang suot na jacket.

Tinanggap naman nito ang jacket ni yeoji. "Mauna na ako." Paalam nito sa kanila at dumiretso sa kwarto nito.

Parang napako lang siya sa kinatatayuan niya. His mind keep on telling him to follow her. But something is stopping him.
You just lost her 'again'.

***