ဆလိုင်းအယ်လ်ဗင်က တစ်ကြိမ်ဆုံးရှုံးရမလိုဖြစ်ခဲ့တဲ့ အသက်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားရသူဆိုတော့ ရောဂါဘယတစ်ခုခုဖြစ်ရင် သူများထက်ပိုပြီး တစ်မိသားစုလုံးက ဝိုင်းသည်းတာကို လက်ခံရတယ်။ ကိုယ်နဲ့ပတ်သတ်ပြီး ကိုယ့်မိသားစုဆီမှာ စိုးရိမ်ကြောင့်ကြ ဖြစ်ရတဲ့အချိန်ကလည်း အဲ့ဒီတစ်ချိန်ပဲရှိလိမ့်မယ်။ တခြားကိစ္စတွေမှာတော့ ဖြစ်ချင်သလိုဖြစ်စမ်းဆိုပြီး အောက်မေ့ထားသလား မှတ်ရတယ်။ အယ်လ်ဗင် အိမ်နဲ့ခွဲချင်လား... မြန်မြန်ထွက်သွားပဲ။ အယ်လ်ဗင် နိုင်ငံခြားသွားချင်လား... ဘာလုပ်ပေးရမလဲပဲ မေးတယ်။ စိတ်ပူတဲ့အမူအရာကို မတွေ့ခဲ့ရဘူး။ ကိုယ်ရဲ့ပုံစံက ပတ်ဝန်းကျင်အမြင်တွေ ထုံးစံတွေကို ကိုယ်သဘောမတွေ့တဲ့အခါ သိသိသာသာ ပုန်ကန်တတ်လို့ ကောင်းမွန်တဲ့လူမှုရေးရှိသူ မဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့်လည်း ကိုယ့်ကမ္ဘာနဲ့ကိုယ်နေချင်တဲ့သူ သီးသန့်နေရာဖန်တီးနေတာကို မိသားစုက မတားဆီးခဲ့တာ ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဒါပေမဲ့...။
ကိုယ်ဟာ တစ်ချိန်တုန်းက ဆေးရုံတစ်ခုရဲ့ခုတင်ပေါ်မှာ ၉၆နာရီထက်ပိုပြီး မလှုပ်မယှက်ရှိခဲ့ဖူးတယ်။ သေငယ်ဇောနဲ့ မြော့ကျနေတဲ့လူငယ်တစ်ယောက်ကို စောင့်ကြည့်ခဲ့ရတဲ့သူတွေဟာ အဲ့ဒီအခြေအနေကို နောက်တစ်ခေါက်ရင်ဆိုင်ဖို့တော့ ကြောက်ရွံလေတယ်။
အခုလည်း ကိုယ်အူရောင်တဲ့သတင်းက တရားခံမပေါ်ဘဲ အာအူးဆီရောက်သွားတယ်။ အာအူးက ချက်ချင်းဖုန်းဆက်ပြီး ဘယ်လိုနေလဲမေးရင်းတန်းလန်းနဲ့ ဗီဒီယိုကောလ်ဖြင့် အယ်လ်ဗင့်မျက်နှာကိုမြင်ချင်တယ်ဆိုလို့ ဖုန်းချပြီး ဗီဒီယိုကောလ်ရတော့တယ်။
'' အဲ့ဒါ အယ်လ်ဗင် အရက်တွေသောက်လို့ဖြစ်တာ..''
''မဟုတ်ပါဘူး အာအူးကလည်း ၊ အရက်သောက်ရင် အသည်းကိုထိခိုက်တာပါ..၊ မယုံရင် အာအူးရဲ့သားငယ်ကိုမေးကြည့်.. ''
ကိုယ့်ကြောင့် အရက်ရဲ့ဂုဏ်သတ္တိကို မထိခိုက်စေချင်၍ အမြန်ကာကွယ်မိတော့ ပြန်ရလိုက်တာ ဖုန်းမျက်နှာပြင်ပေါ်မှ အာအူးရဲ့အကြည့်စူးစူး။
'' နင့်အရက်တွေက အသည်းကိုသွားမထိခင် အူကိုအရင်ထိတာ..ဘယ်သူမှမေးစရာမလိုဘူး ငါသိပြီးသားပဲ..''
