🌌 7 Fates 🌌

🖇 Birleşmek 🖇

Hızla koştular ve karanlığın bilinmez gizeminin -gecenin ev sahipliği yaptığı tuhaf duyguların yanı sıra sakladığı gerçeklerin- içine atladılar...

🖇🖇🖇🖇🖇🖇🖇🖇🖇🖇🖇🖇🖇🖇🖇

Hakîm Bakış Açısı:

  Herkes uyanıktı bugün, uyuyan tek bir kişi bile yoktu koca duvarlar arasında. Uyanık olma sebepleri birbirinden farklı olsa da ortak olarak hepsi uyanıktı. Herkes ruhsuz bakışlarıyla etrafına bakıyordu ama bilmiyorlardı ki dışarıda kaos havası vardı. Kaos belli sebeplerden dolayı çıksa da en büyük sebebi olan düzenin bozulmasından kaynaklıydı. Düzen bozulmaya başlamış, ibre dönmeye başlamıştı yavaş yavaş.

  Kaosu arttıran panik herkesi kendi yanına almış ve onları avucunun içinde yer edindirmişti. Herkes bir panikle karar vermeye çalışırken bir çözüm atılmıştı ortaya, eğer ajanlardan biri kaçtıysa bu diğer ajanlardan yardım aldıklarıyla alakalıydı. Devriye süreleri uzamaştı bir anda ve çok hızlı bir görevli değişimi yapıyorlardı. Bunların hepsi bir ajan daha kaybetmemek içindi.

  Seul yağmurlu bir gecenin esiriydi bugün, 1 haftadır süren sis en sonunda yerini yağmura bırakmış ve dağılarak gözlerin açılmasını sağlamıştı. Gözlerin açılması ile dikkatlerin toplanması sağlanmış, herkes yeniden hayatına dönmüştü. Gerçekler, yine en iyi şekilde göz önüne çıkmıştı...

  Bazı binaların ışıkları hâlâ daha aydınlıktı, bazıları hâlâ daha uyanıktı bu saatte. Gün daha ağarmadan yola çıkmıştı bazıları, saatteki akrep ve yelkovan 04.40'i gösterirken yoldaydılar fakat bazıları işleri yüzünden uyanık değildi, bazıları bu yağmurlu havayı kaçırmamak için ayaktaydı, uyanık olanların sebeplerinden birisi de buydu işte.

  Sokak lambaları, reklam panoları ve diğer etkenler/ışıklar ile şehir oldukça aydınlıktı. Yağmur sesleri ve bir yere yetişmeye çalışan arabalardan çıkan korna sesleri birbirine karışıyordu. Herkes olacaklardan bir haber bir yerlere yetişmeye çalışırken olacak olan olayları zamanı gelince haberleri olacaktı. Can acıtıycı öyle değil mi? Bir şeyler bilmeleri için zamanın gelmesini bekliyorlardı ve insan beyni neler olacağını önceden bilemeyeceği için hareketlerini güçleştiren stres ve heyecan koyuyordu kendi önüne bir engel olarak, insanı kendinden başka durduramaz bu hayatta. Bu gibi durumlarda kendi kendinin düşmanı olur insan, beyni ise doğru düzgün karar veremez. O yüzden şimdilik bilmemeleri en doğrusuydu, sonra karşılaşacağımız o karmaşayı izlemek büyük zevk verecek hepimize...

⟬⟭

507. Oda

Jay'den:

  Duvara kafamı yaslamış öylesine duruyorum bu odada, yapabilecek bir şeyim yok düşünme yetkimden başka. Düşüncelerimi grubum ele geçirmiş gibi, onları düşünmeden edemiyorum, üyelerim ile alakalı tek bir bilgim dahil yok benim. Ne onları gören var ne de duyan var, kimse yok ve bu bilinmezlik canını acıtıyor.

  İçimde kötü bir his var gibi, buraya düştüğümüzden beri böyle bir hissi hissetsem de bu günlerde daha çok hissetmeye başladım ve bu iyi değil. Onlar iyi değiller, kesinlikle iyi değiller onlar. Bunu 2 gün önce -Soobin hyunglar ile konuşurken- fark ettim, eğer kimse onlardan haber alamıyorsa durumları çok kötü olmalı.

  Bu düşünce modumu düşürdüğünde Hoseok hyung bunu fark etmiş ve bana destek olmak için bir şeyler söylemiş olmasınına rağmen ben yalandan "evet" desem de iyi olmadıklarını içimden bir ses bas bas bağırıyor ve eğer onu dinlememeye devam edersem kötü şeyleri beraberinde getirecekmiş gibi geliyor.