22 zawgyi

740 28 0
                                    

ကိုက္ခဲေနသည့္ခႏၲာကိုယ္ကိုျဖည္းညင္းစြာလႈပ္႐ွားရင္း ခြန္းႏိုးလာခဲ့သည္။ေဘးကိုၾကည့္ေတာ့ဟိုလူမ႐ွိေတာ့ေပ။ညကအျဖစ္ပ်က္‌ေတြကိုျပန္ျမင္ေယာင္ၿပီးဘာအျပစ္မွမ႐ွိတဲ့ကုတင္‌ကိုထု႐ိုက္ရင္းမ်က္ရည္က်လာသည္။

လူေပ်ာ့တစ္ေယာက္မဟုတ္ေပမဲ့အခုအေျခေနကခံပ်င္းစရာေကာင္းလွသည္။လက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ကိုင္ထားရင္း
အံေတြကိုႀကိတ္ထားမိသည္။လႈပ္႐ွားလိုက္တိုင္းခါးကလဲတစ္ဆစ္ဆစ္နဲ႔ကိုနာေနသည္။

အဝတ္စားေတြကိုလိုက္႐ွာေတာ့ညကအျပင္ကဆိုဖာနားမွာသူ႕အက်ီေတြကိုအဲလက္စ္ခြၽတ္ပစ္ခဲ့သည္ကိုသတိရသြားသည္။ေစာင္ကိုပတ္၍ကုတင္ကဆင္းကာဗီ႐ိုထဲကမဝတ္ခ်င္ေပမဲ့အဲလက္စ္ရဲ႕အက်ီနဲ႔ေဘာင္းဘီကိုယူဝတ္လိုက္သည္။

"ႏိုးေနၿပီပဲ ေရမခ်ိဳးဘူးလား။ကိုယ္ေရစပ္ေပးမယ္ေလ"

အ႐ွက္မ႐ွိတဲ့သူကအက်ီလဲေနသည္ကိုအေနာက္ကေနလာဖက္ရင္းလည္တိုင္ေတြကိုနမ္းေနျပန္သည္။

"ခင္မ်ား လက္ေတြကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚက‌ေန
ဖယ္ေပးပါ"

"မေန႔ညက ကိုယ္ လည္းပင္ပန္းသြားလို႔သန္႔ ႐ွင္းေရးေသခ်ာမလုပ္ေပးလိုက္ရဘူး။အခု ႏႈံးေနလိမ့္မယ္ေရခ်ိဳးလိုက္ေနာ္။ကိုယ္မနက္စာ ဝယ္ထားၿပီးၿပီ"

"ခင္မ်ား လက္ေတြဖယ္ေပး!!!!႐ြံတယ္လာမထိနဲ႔ ...."

သူေျပာခ်င္တာေတြကိုသာေျပာၿပီးဖက္ထားတာကိုမလႊတ္ေပးဘူး။႐ြံတယ္၊အရမ္း႐ြံတယ္ သူ႕ကို။ထိုလူ႕ဘက္လွည့္ၿပီးရင္ဘတ္ကိုေစာင့္တြန္းလိုက္ေလေတာ့

"စိုင္းေနာင္ခြန္း!!!!မင္းကိုခ်စ္လို႔ဒီေလာက္ထိကိုယ္သည္းခံေနတာ။ကိုယ့္ရဲ႕သည္းခံႏိုင္အားကိုလာမစမ္းနဲ႔"

ခြန္းသည္ ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ပဲအခန္းထဲကထြက္ဖို႔လုပ္သည္။အဲလက္စ္ အခန္းထဲက ထြက္သြားဖို႔လုပ္ေနသူကိုလက္ေမာင္းကေနျပန္ဆြဲလိုက္ရင္း

"ဒါကဘယ္လဲ။မင္းကိုေရခ်ိဳးလို႔ေျပာေနတယ္ေလ"

"ခင္မ်ားလိုခ်င္တာယူၿပီးၿပီမလား။အခု
ကြၽန္႔ေတာ့္ကိုလာမပတ္သတ္နဲ႔ေတာ့။ကြၽန္ေတာ့္ဘဝမွာခင္မ်ားကအေမွာင္ျခမ္းကလူ
တစ္ေယာက္ဘဲ။ေတြ႕လဲမေတြ႕ဖူးဘူးပတ္လဲမပတ္သတ္ဖူးဘူး။ေနာက္ဆုံးကုန္ကုန္ေျပာမယ္ခင္မ်ားဆိုတဲ့လူကကြၽန္ေတာ့္ဘဝမွာပုံရိပ္အျဖစ္နဲ႔ေတာင္မ႐ွိခဲ့ဘူးလို႔သတ္မွတ္လိုက္မယ္"

အမုန်းကြိုးလေးနဲ့ချည်နှောင်သူ(Complete)Where stories live. Discover now