အမုန်းကြိုးလေးနဲ့ချည်နှောင်သူ(Complete)

Extra 1 zawgyi

မနက္ခင္းရဲ႕အလင္းျဖျဖေလး၊ငွက္ကေလးေတြရဲ႕ပိက်ိပိက်ိအသံေတြက စစ္,ရဲ႕နားထဲကိုတိုးဝင္လာတာမို႔ စစ္,မ်က္လုံးေတြကိုဖြင့္လိုက္သည္။ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က အိမ္မက္ထဲေပ်ာ္ဝင္ေနေသးတယ္ထင္သည္။အိပ္ေနရင္းျပဳံးရိပ္သန္းေနတဲ့ၾကယ့္ရဲ႕မ်က္ ႏွာေလးကသူ႕ကိုရင္ေအးေစသည္။

ၾကယ့္ရဲ႕မထူမပါးမ်က္ခုံးေလးေတြကဇင္ေယာ္မ်က္ခုံးမဟုတ္ေပမဲ့သူ႕အတြက္ေတာ့ျမတ္ႏိုးစရာပင္။မ်က္ခုံးေလးကိုလက္ညိဳးႏွင့္ညင္သာစြာဆြဲၾကည့္ရင္းသေဘာက်‌မိ၏။။ၾကယ့္ရဲ႕ကိုယ္မွာသူအျမတ္ႏိုးဆုံးကရဲရဲစိုစိုႏႈတ္ခမ္းေလးကိုျဖစ္သည္။

ကိုကိုလို႔ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းေခၚခဲ့တဲ့ထိုႏႈတ္ခမ္းပိုင္႐ွင္ေလးကိုသူ႕ရင္ထဲမွာထိုေန႔ထဲကအမွတ္ ရေနခဲ့သည္။သူ႕နဲ႔ေတြ႕ၿပီးျဖစ္ပ်က္ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရသည္ေတြကၾကယ့္အတြက္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ႕ေတြခ်င္းမဟုတ္ေပမဲ့သူ႕ဘက္ကၾကယ့္ကိုအတတ္ ႏိုင္ဆုံးခ်စ္ေပးခဲ့သည္။

ၾကယ့္ရဲ႕လိုအပ္မႈ႕ေတြကိုျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့သည္။အခ်စ္ေတြမွန္ခဲ့တယ္ထင္ပါရဲ႕ၾကယ္ရဲ႕အေဝးဆုံးကိုသူထြက္မသြားရေတာ့ဘူး။ဦးမ်ိဳးမဟာအေပၚမွားခဲ့တဲ့အမွားကိုသာဖယ္ ထားလိုက္ရင္သူဟာၾကယ့္အတြက္အားကိုးၿပီးခ်စ္ထိုက္တဲ့ေယာက်ာ္းေကာင္းပဲမလား။

သူ႕အေတြးကိုကိုယ္တိုင္ျပန္ၿပီးသေဘာက်ေနတဲ့ရ‌ေသာ္စစ္။အိပ္ေနတဲ့ၾကယ္ေလးကိုေအးေဆးအိပ္ခြင့္မေပးခ်င္ေတာ့ေပ။နာရီကိုၾကည့္ေတာ့မနက္စာစားရမည့္အခ်ိန္။မိမိအိမ္မွာမဟုတ္တဲ့အျပင္မေန႔ကမွအားလုံးျပန္ေျပ လည္ခဲ့တာမို႔ဦးမ်ိဳးမဟာၿငိဳျငင္တာေတာ့မခံခ်င္တာလည္းျဖစ္၏။

ဦးမ်ိဳးမဟာကၾကယ့္ေၾကာင့္သာသူ႕ကိုအျမင္ ၾကည္ေပးလိုက္တာစစ္,အသိဆုံးျဖစ္သည္။အခုလိုေၾကေအးေပးတာပဲဦးမ်ိဳးမဟာကိုအရမ္းေက်းဇူးတင္ေန‌တာျဖစ္သည္။မဟုတ္ရင္သူ႕မေလ်ာ့ေပးကိုယ္မေလ်ာ့နဲ႔ၾကားထဲစိတ္ညစ္ရမည့္သူက ၾကယ္ျဖစ္သည္။

ၾကယ္ကသူ႕ကိုခ်စ္ေနတာသိေပမဲ့တကယ္တမ္းသာဦးမ်ိဳးမဟာဘက္မွခြင့္မလႊတ္ခဲ့ရင္သူ႕အေနနဲ႔ၾကယ့္ကိုပိုင္ဆိုင္သူျဖစ္ေပမဲ့ၾကယ့္ သူ႕ကိုမေ႐ြးပဲသူ႕ဦးေလးလက္ကိုသာဆြဲမွာစစ္သိသည္။ထိုသို႔သာဆိုရင္သူကလည္းမရမက ၾကယ့္ကိုျပန္ေခၚမည္ကလည္းအမွန္တရားပင္။ထိုအေျခေနေတြမဖန္တီးပဲေၾကေအးေပးလိုက္တဲ့ဦးမ်ိဳးမဟာကိုစိတ္ထဲက လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲေက်းဇူးတင္ေနခဲ့သည္။