29 zawgyi

765 24 0
                                    

"ကိုးလ္ ကိုးလ္ !!

အေလာတႀကီး႐ုံးခန္းထဲဝင္လာသည့္ေမမိုး။ဘာေတြမ်ားအေရးႀကီးႀကီးျပန္လဲမသိေပ။

"ငယ္ ျဖည္းျဖည္းလာေခ်ာ္လဲမယ္"

"မလဲဘူး မလဲဘူး ေမမိုး ေဒါင့္ေတြကိုကိုးလ္ သိမ္းထားတာအပါးစီးထားတာ။အခုေခ်ာ္လဲတာအေရးမႀကီးဘူး။ဦးမ်ိဳးမဟာ သတိရၿပီတဲ့ အဲလက္စ္နဲ႔ခုနကCompany အဝမွာေတြ႕လို႔သိလာတာ"

"ဟုတ္လား အဲလက္စ္ကအဲ့လိုပဲေျပာလား~~
အဲလက္စ္ လည္းခုမွသိတာထင္တယ္။ကိုစစ္ ကကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္းဘာမွမေျပာဘူးဒုကၡပါပဲကြာ"

ခုဏကအေလာတႀကီးျဖစ္တာေမမိုးေပမဲ့အခု ျပန္ၿပီးအေလာတႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ ကိုးလ္။ဘာေတြလဲ..ဘာေတြဒုကၡျဖစ္ေနတာလဲ။အဲလက္စ္ကိုလည္း ေသခ်ာမေမးလိုက္ရေတာ့ ကိုးလ္ ဘာကိုစိတ္ပူေနမွန္းမသိေတာ့ဘူး။

"ဘယ္သြားမို႔လဲ ကိုးလ္ "

"ကိုစစ္ ႐ုံးခန္းေလ "

"စစ္ မလာေသးဘူး။ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲေမမိုး ကိုေျပာပါဦး ကိုးလ္ရယ္"

"‌ေျပာရမွာ႐ွည္တယ္။အခုကြၽန္ေတာ္သြားစရာ႐ွိလို႔ငယ့္ကိုစက္႐ုံဘက္လိုက္မပို႔ႏိုင္ေတာ့ဘူး။စက္႐ုံကိုမသြားနဲ႔ေတာ့ငယ္~~~
ဒီကိုကြၽန္ေတာ့္ ဧည့္သည္လာဖို႔လည္း႐ွိတယ္ကုန္ၾကမ္းကိစၥပဲကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္စား ငယ္ ေတြ႕ေပးပါလား"

"အင္းပါ ၿပီးရင္ ေမမိုးကိုသတင္းျပန္ေျပာေနာ္။ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းမသိေပမဲ့ ေမမိုး စိတ္ပူတယ္"

"ဘာမွမျဖစ္ဘူး စိတ္မပူနဲ႔ေနာ္"

ငယ့္ကို အကုန္ေျပာျပလို႔မျဖစ္ေသးေခ်။ဦးဟိန္းေနာင္နဲ႔ေတြ႕ၿပီးျပန္လာထဲက ကိုစစ္ရဲ႕မ်က္ႏွာမေကာင္းတာသိေပမဲ့ ကိုစစ္ မေျပာျပေလေတာ့ေမးဖို႔ကလည္းမရဲ။အခုဦးမ်ိဳးမဟာကသတိရလာၿပီ။ကိုစစ္ကလဲဘာမွအသံမျပဳပုံေထာက္ရင္တစ္ခုခုပဲ။ဦးဟိန္းေနာင္ကိုသြားေခၚၿပီးေဆး႐ုံလိုက္တာအေကာင္းဆုံးျဖစ္မလား။

-
-
-
-

"စိုးရိမ္စရာမ႐ွိေတာ့ပါဘူး။လအေတာ္ၾကာသတိမလည္တဲ့လူနာအေနနဲ႔အခုေျခေနက အမ်ားႀကီးေကာင္းတယ္လို႔ေျပာရမယ္ဦးမ်ိဳးမဟာ"

အမုန်းကြိုးလေးနဲ့ချည်နှောင်သူ(Complete)Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz