35 zawgyi

903 19 0
                                    


"ကိုးလ္ အျမန္လုပ္ေလ။စစ္ကိုမနက္စာစားဖို႔ သြားေခၚပါမယ္ဆိုကြာစိတ္မ႐ွည္ေတာ့ဘူးေနာ္"

မနက္ႏိုးထဲကလိပ္လိုျပင္ဆင္ေနတဲ့ကိုးလ္ကို
ေမမိုးေအာ္ေနရသည္။စစ္ကိုအခုတစ္ေလာ
မနက္စာကအစ,ညစာအဆုံးဂ႐ုစိုက္ေပးရသည္။ၾကယ္ေလးနဲ႔ခြဲေနရသည္မို႔ စစ္,စိတ္ထိခိုက္ေနမွာေတြးေနစရာမလိုေပ။

သူ႕အျပစ္ေတြေၾကာင့္သာအခုေလာက္ထိ
ၾကယ့္ကိုမေတြ႕ရတာကိုႀကိတ္မွိတ္ၿပီးေနေနတာမဟုတ္ရင္,စစ္ရဲ႕စိတ္နဲ႔ဆိုဘယ္သူ႕မွဂ႐ုမစိုက္ပဲၾကယ့္ကိုအေဝးဆုံးေခၚသြားေလာက္ၿပီ။တစ္ယူသန္ရေသာ္စစ္ကိုႏိုင္တဲ့ ၾကယ္ေလးကပဲထိန္းႏိုင္၏။

ကိုယ့္အခ်စ္ေရးကအဆင္ေျပေနေပမဲ့စစ္ရဲ႕အိမ္ေထာင္ေရးကအခုမုန္တိုင္းထန္ေနလို႔ဂ႐ုစိုက္ေပးေန‌ရသည္။

"လာပါၿပီ ငယ္ရယ္။ကိုစစ္ကိုေဒၚျပည့္က မနက္စာစီစဥ္ေပးမွာေပါ့ကြာ"

အခန္းထဲကဗ႐ုတ္သုတ္ခနဲ႔ထြက္လာတဲ့
ကိုးလ္ကိုေမမိုး စည္းထားတဲ့ဆံပင္႐ွည္ေလး ခါရမ္းသည္ထိလွည့္ၾကည့္ရင္းမ်က္ေစာင္း ထိုးသည္။

"မတူဘူးေလ ေဒၚျပည့္ကို စစ္ကေၾကာက္မယ္တဲ့လား။ေဒၚျပည့္ကစီစဥ္ေပးလည္း
စစ္ကမစားဘူးသိမ္းလိုက္ေျပာရင္သိမ္းရမွာေလ။ေတာ္ၿပီမလိုက္ခ်င္ေနေမမိုးတစ္ေယာက္ထဲသြားမယ္။ကိုးလ္companyကိုသာ လိုက္လာေတာ့"

ပိုက္ဆံအိတ္ေကာက္ကိုင္ရင္းစိတ္ဆိုးကာထြက္သြားဖို႔ျပင္ေနတဲ့ ေမမိုးကိုကိုးလ္သည္ခါးေလးကေနဆြဲဖက္ရင္း

"ဟာ ...စိတ္ဆိုးမယ္မၾကံနဲ႔ေနာ္ဖက္နမ္းပစ္မွာ။ကိုယ္သိပါတယ္ ကိုစစ္ကငယ့္အတြက္ အေရးႀကီးမွန္း"

"သိရင္ၿပီးတာပဲ။ေမမိုး မွာမိသားစုဆိုလို႔
စစ္ပဲ ႐ွိေတာ့တာသိတယ္မလား"

"ဒါဆိုကိုယ္ကေရာ။ငယ့္ရဲ႕အေရးႀကီးတဲ့သူထဲပါလား"

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖက္ထားရင္းကိုးလ္ကေမးေတာ့ ေမမိုးသည္ဘာမွမေျပာပဲ ကိုးလ္ရဲ႕ပါးတစ္ဖက္ကိုနမ္းေလ၏။

"ကိုးလ္ကေမမိုးရဲ႕ vvip။စစ္ကfamily။
ကိုးလ္ကို 1500နဲ႔ခ်စ္တာ။စစ္က528နဲ႔။
ေက်နပ္ၿပီလား"

အမုန်းကြိုးလေးနဲ့ချည်နှောင်သူ(Complete)Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz