Ömer önde ben arkada yeni arabamı kutlamak amaçlı yemeğe gidiyorduk. Keyfim yerindeydi, İlker sağolsun Ömer hakkında birçok anısını dinlemiştim. Orada bulunduğumuz zaman boyunca kahkaha atmadığım bir dakikam yoktu sanırım. Ömer'i tanımaya daha yeni başladığımı bugün anlamıştım.
Telefonum çalmaya başlarken Ömer'in aradığını görmemle açtım. Bir şey diyecekti anlaşılan.
"Efendim?" Dedim merakla.
"Şura, annem aradı da beni." Dedi sıkıntı olduğunu belli eden bir tonda.
"Kötü bir şey yok inşallah."
"Dayım fenalaşmış, hastaneye kaldırmışlar." Dediğinde sessizlik oluştu.
"Geçmiş olsun, nesi varmış?" Dedim üzüntülü bir merakla.
"Kalp krizi geçirmiş, ameliyata alınacakmış."
"Anladım, yanında olmamı ister misin?"
"Nasıl?"
"Gideceksin ya, seninle gelmemi ister misin? Bir şey yapamasam da destek olurum belki diye düşündüm."
"Yorulmanı istemem." Dedi durgun bir şekilde.
Ses tonundan artık yüz ifadesini dahi tahmin edebiliyordum.
"Ne yorulması, eğer istersen ben hazırlanmak için eve geçeceğim." Dedim.
"İyiki varsın Şura. Ben de eve geçiyorum o zaman." Dedi.
"Tamam, konuşuruz." Diyerek telefonumu kapattım.
Hızla Emir'i ararken işi olmaması için dua ediyordum.
"Efendim Şura?" Dedi Emir.
"Neredesin?" Diye sordum hızla.
"Senin evdeyim de sen yoksun. Dolapta yemek var mı?" Diye sorarken dolabı açtığına dair sesler duyuyordum.
"Yemeği sonra yersin, benim bavulu çıkartır mısın, birkaç kombin de oluştur, ben de geliyorum şimdi." Dedim evin sapağına saparken.
"Hayırdır, balayına mı?" Diye sordu kahkaha atarken.
"Ömer'in dayısı kalp krizi geçirmiş. Oraya gideceğiz." Dedim.
"Tamam, kaç gün kalacaksınız?" Diye sordu sesi ciddileşirken.
"Bilmiyorum, sen ayarlasın bir şeyler." Dedim.
"Tamam, çabuk ol." Diyerek telefonu kapatırken ben de sitenin otoparkına giriş yapmıştım.
Yukarı çıktığımda Emir çoktan dolabımı dökmüştü bile. Birkaç kombin bavula güzelce katlanarak yerleştirilmişti.
"Sen bakım malzemelerini ayarla, kombinlerin bende." Dedi.
"Sağol Emir, ne yapacağımı bilemedim." Dedim.
"Ömer içine atacaktır ailesine destek olmak için. Herkesin çok üzgün olduğuna eminim. O yüzden sen sakin kalmaya, destek olmaya çalış Şura. Duygularını gayet güzel kontrol edebildiğini biliyoruz, duygulansan bile hepsinin bir desteğe ihtiyacı olacak."
"Biliyorum, duygularımı ne ölçüde kontrol edebilirim bilemiyorum. Ömer'le geri döndüğümüz günden beri çok da kontrol edemiyorum." Dedim.
"Aşktandır." Dediğinde iç çekip makyaj çantama birkaç parça makyaj malzememi koydum.
Banyoya gidip bakım malzemelerimi de ufak bir çantaya yerleştirip bavula koydum.
"Sadece iç çamaşırların kaldı, onları da hallet, hazırsın." Dedi Emir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kırınım
Teen Fiction•Kesit• "Şimdi sıra sende." Dedi. "Ne?" "Öpme sırası diyorum, sende. Aklını bu kadar çabuk başından alacağımı bilmezdim." Dedi gülerek. "Öpmek sırayla mı oluyormuş, hayatımda ilk defa duyuyorum." Dedim. "Sıra yoksa o zaman izninle, ben bir kere...
