Odama geçip oturmuşken arkamdan Burhan gelmiş olmalıydı ki içeri girdi.
"Ne oluyor kuzen?" Diye sordu merakla.
"Bir şey olmuyor. Emir'i arayıp bana değil, buraya gelmesini söyleyebilir misin?" Diye sordum.
"Tamam hallederim ama iyisin değil mi?" Diye sordu yanıma otururken.
"İyiyim iyiyim, bir sıkıntı yok." Dedim.
"Akşama yemek için dışarı çıkacaktık, sen de gelirsin, bir rahatlarsın olur mu?" Diye sordu.
"Bugün çok yoğun bir gündü Burhan, gerçekten gelmek isterdim ama Emir'le evde takılırım ben." Dedim.
"Peki, üzgünsün diye bir şey demiyorum ama bu bir seferlik olur. Bir daha olursa pataklarım, zaten birkaç güne döneceğiz."
"Dönmeseydiniz iyiydi." Dedim kendi üzüntüm yetmezmiş gibi bir de ona üzülürken.
"Geliriz yine." Dedi iç çekerken.
"Bebiş doğacak, nereye geliyorsunuz yine." Dedim yalan bir sinirle.
"O zaman sen gelirsin Ömer'le. Sonuçta onunla uçunca rahat uçuyorsun." Dedi göz kırparken.
"Bu saatten sonra Ömer'le iş yerine zor giderim Burhan, sence size gelebilir miyim?"
"Teyzem yumuşar, merak etme sen." Dedi.
Omuz silktim.
"Neyse, sen Ahu'yu yalnız bırakma da hazırlanın akşama bir şey kalmadı zaten. Emir'i de aramayı unutma lütfen." Dedim.
"Sen ara." Diyerek telefonu bana uzatırken başımı iki yana salladım.
"Sen halledersin, şimdi beni soru yağmuruna tutar." Dedim.
"İyi tamam, görüşürüz." Dedi odadan çıkarken.
Kendimi yatağa atarken derin nefesler alarak kendime gelmeye çalıştım. Ağlamamak için kendimi sıkıyordum.
Yarım saatin sonunda Burhan gelerek "Emir birazdan geleceğini söyledi. Biz çıkıyoruz, kapıya sen bakarsın." Dedi.
"Tamam." Dedim.
Çıktıklarına dair sesleri duyarken yerimden hiç kıpırdamadan yatıp tavanı izlemeye devam ediyordum.
Daha aradan 10 bilemedin 15 dakika geçmişti ki kapının çalmasıyla ayaklanıp kapıyı açtım. Emir karşımda duruyorken içeri aldım.
Endişeli gözlerle bana bakarken salona geçtik. İkimiz de tek bir cümle etmemişken söze ilk o girdi.
"Burhan bir şeyler anlatınca Beha'yı aradım, iyi misin?" Dediğinde kendimi daha fazla tutamazken ağlamaya başladım.
Bana sıkıca sarılmaya başladığında ben de ona sarıldım. Emir bana fazlasıyla iyi geliyordu. Burhan'dan bile.
Burnum tıkanana kadar ağlarken sonunda içimi boşaltmış, gözyaşım bitmiş gibi hissederken geri çekildim.
"Geçmiş asla peşimi bırakmayacak Emir. Nereye gidersem, nerede yaşarsam benimle gelecek." Dedim gözümden son gözyaşlarım akarken.
"Saçmalama Şura. Kimse senin geçmişini umursamıyor. Seni seviyorsak sen olduğun için seviyoruz. Geçmişine acıdığımız ya da geçmişini umursadığımız için değil. Anladın mı beni?"
"Başa geri dönmüş gibi hissediyorum, bir daha o çukura dönersem toparlayamam Emir." Dedim tıkanık burnumla.
"Başa geri dönmedin. Seni senden çok seven bir sevgilin hatta nişanlın var. Kimse sevmese seni ben seveceğime dair yeminler ettim, hatırlamıyor musun?" Dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kırınım
Fiksi Remaja•Kesit• "Şimdi sıra sende." Dedi. "Ne?" "Öpme sırası diyorum, sende. Aklını bu kadar çabuk başından alacağımı bilmezdim." Dedi gülerek. "Öpmek sırayla mı oluyormuş, hayatımda ilk defa duyuyorum." Dedim. "Sıra yoksa o zaman izninle, ben bir kere...
