Koridorda oturmuş beklerken telefonumun çalmasıyla gözüm ona kaydı. Ömer arıyordu.
"Efendim?" Diyerek açtım telefonu.
"Ben aşağıdayım, buraya gelme imkanın var mı yoksa ben yukarı mı geleyim?"
"Ben gelirim, kimse kalmadı zaten. Herkes eve gitti." Dedim.
"Tamam öyleyse." Dedi.
Telefonu kapatıp yavaşça yengemin odasının kapısını açtım. Gözler benim üzerime dönerken "abi, Ömer gelmiş de ben aşağıdayım." Dedim.
"O da yukarı gelsin." Dedi abim.
"Ben hava almak istedim biraz. Hastane havası boğdu." Dedim.
"Tamam o zaman." Dedi abim itiraz etmeden.
Kapıyı kapatıp hemen aşağıya inerken otoparka yürüdüm. Ömer beni arabasına yaşlanmış beklerken yanına gidip sıkıca sarıldım.
"Biz bugün evlendik ama başbaşa bile kalamıyoruz." Dedi huzursuzca.
"Şimdi birlikteyiz ya." Dedim ben de geri çekilip onun gibi arabaya yaslanırken.
"Senin için aldım." Dedi kaputun üstündeki kahveyi bana uzatırken.
"Teşekkür ederim." Dedim kahveden bir yudum alıp.
"Şimdi bu kahveyi evimizde yudumlamak vardı." Dedi.
"Senin olduğun her yer benim evim zaten, benim için sıkıntı yok." Dedim uzanıp yanağını öperken.
"Böyle şirinlikler yapmaya devam edersen seni bir kere daha kaçırmak zorunda kalabilirim ama bu sefer geri getirmemek şartıyla." Dediğinde kahkaha attım.
"Tabi efendim, bu sefer abim de seni bulup kum torbası yapsın." Dedim.
"Bence sıkıntı yapamaz, karımsın sonuçta." Dedi.
"Bu arada tahmini ne zaman olur düğün?" Diye sordum.
"Annem annenle konuşmuş onlar bu hafta sonu düşünüyorlarmış. Bir hafta içinde bir ev bulup ayarlamamı istedi annem de. Sen de eşyaları felan seçecekmişsin." Dedi.
"Sanırım bizden çok düğün istiyorlar." Diye mırıldandım.
"Şahsen bence artık gerek yok yani ben karımı alıp eve geçeyim diyorum ama yok. Benim evim bekar eviymiş yeni ev olmak zorundaymış." Dedi.
"Ne var bekar eviyse, bir de yeni ev mi bakacağız yahu. Benim eve geçeriz o zaman sıkıntı yok." Dedim.
"Senin evin de bekar evi olmuyor mu?" Dedi.
"Öyle." Dediğimde kahkaha attı.
"Ya Ömer, o zaman Serhat'ların 2 yanındaki villa var ya, orayı alalım." Dedim aklıma gelen fikirle.
"Alalım tabi de boş mu ki?"
"Boştu. Satılık felan da yazmışlar üstüne. Biz bence orayı kısa yoldan halledelim. İşe yakın, güzel bir yer. Ev de gayet büyük, yeterli. Bekar evi kriterine de uyuyor. Daha ne olsun?" Dedim.
"Zeki karım benim ya." Diyerek alnıma bir öpücük bıraktı. "O zaman ben yarın gider orayı hallederim. Eşyaları ne yapalım?" Diye sordu.
"Orası da bende, sen merak etme." Dedim.
"Tamam o zaman. Hallettik bu işi." Dedi.
"Bence en kestirmeden evlenen kişi olarak tarihe geçmeliyiz." Dedim.
"Bence de."
Kahvemden bir yudum alırken gördüğüm kişiyle donup kalmıştım. Karşımda elleri ceplerinde duruyorken gözlerimi kırpıştırdım. Gerçek olamazdı heralde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kırınım
Novela Juvenil•Kesit• "Şimdi sıra sende." Dedi. "Ne?" "Öpme sırası diyorum, sende. Aklını bu kadar çabuk başından alacağımı bilmezdim." Dedi gülerek. "Öpmek sırayla mı oluyormuş, hayatımda ilk defa duyuyorum." Dedim. "Sıra yoksa o zaman izninle, ben bir kere...
