42.Bölüm

45 2 3
                                    

Nikah sonrası

Apartmana girdiğimizde kapının kilidini açan Başak'ın arkasında durdum. Kerem beni belimden tuttu ve "güzelim bizim dairemiz üst katta" dedi.

Nasıl yani?

"Neden? " dedim fısıldayarak.

"Çünkü evlendik ve bu habeş maymunları bize rahat vermeyecek" dedi. Ayaz, Özgür ve Burak'ı göstererek.

Haklıydı ama buna gerek yoktu bence.

"Peki o zaman, " dedim kerem gelinliğimi tutmama yardımcı olarak beni üst kat'a çıkardı.

Kapıyı açarken aşağıdakilerin gülüştüklerini duydum. Sanırım bu evi bir tek ben bilmiyordum.

Eve girdiğimizde kapıyı kapattık ve içeriyi süzdüm. Tüm eşyalar tamamdı.

"Ne ara hallettin? " dedim şaşkınlıkla.

"Orasını boşver, beğendin mi? " dedi gülümseyerek.

"Çok güzel, çok beğendim" dedim. Ve oturma odasındaki koltuğa uzandım.

"Napıyorsun Defne? " dedi bana bakarak.

"Napıyorum? " napıyordum ki ben?

"Güzelim hani biz evlendik ya"
Dedi, boş gözlerle Kerem'e baktım.

Sonra elimden tutup beni kaldırdı ve bir anda kucağına aldı.

"Kerem dur napıyorsun ya? Sende alıştın sıkıldıkça beni çuval gibi yüklenmeye" dedim boynuna sarılırken. O ise beni sıkıca tutarak yatak odamıza gidiyordu.

Sessizce odaya girdi ve kapıyı kapattı.

"Tamam indir artık benide şu gelinlikten kurtulayım cidden on kilo ya bu" dedim ciddiyet ve bıkkınlıkla.

Beni yavaşça yere indirdi. Ve ceketini çıkarıp kollarını sıvadı.

"Dur iplerini ben çözeyim" diyerek ipleri çözmeye başladığında ne yapacağımı bilmiyordum.

Sessizce Kerem'in ipleri çözmesini bekledim. Sonra bir anda hızlıca beni kendine döndürdü.

Elleri belimi sararken alnını alnıma yasladı. Koyu kahverengi gözleri beni içine çekmek ister gibi bakıyordu.

"Karıcığım" dedi gözlerime bakıp sırıtarak.
"Hı? " dedim dalgınlıkla.
"Ne hı ya Kocacığım yok mu? " dedi dalga geçerek.

Utanarak ellerimi Kerem'in boynuna doladım.
"Kocacığım? Aşkım? Hayatım? " dedi seçenek sunuyormuş gibi.

"Hayatım" dedim şirinlikle.
Gözleri dudaklarıma kaydığında terlediğimi hissettim.

"Artık hiç bir şey beni senden ayıramaz" dedi dudaklarımız birbirini buldu.
İlk defa öpüşüyorduk. Daha önce hiç bir zaman buna yeltenmemişti. Ama artık ben onun karısıydım o da benim kocam. Artık hiç bir engel kalmamıştı.

Geçmişe dönüp bakıyorum da iyiki de babam beni o şerefsizle Evlendirmeye kalkmış. Yoksa ben buralara gelip evleneceğim adamı bulamazdım. Yapamazdım. Herşey de bir hayır vardır derler ya bunda da vardı.

Ben Defne Durmaz! Hayır çiziyorum bunun üstünü.

Ben Defne Demirel,kalan ömrümü sevdiğim adamla geçirmek istiyorum...

Hayaller kaybolsa da, umutlar yolunu bulur...

Bölüm sonuu✋🐾

OY KULLANMAYI VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN LÜTDEEN

GECE'NİN KADERİ 🌙Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin